Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
ο "Ολυμπισμός", οι τελετές, οι λαμπαδηδρομίες, τα συλλαλητήρια, οι θεωρίες και η απόσταση ιδεώδους και πράξης.
Με αφορμή τις διαμαρτυρίες των ακτιβιστών υπέρ του Θιβέτ κατά τη διάρκεια της τελετής αφής της ολυμπιακής φλόγας, ξεκίνησε η κουβέντα. Έχει δικαίωμα η Κίνα που παραβιάζει εμφανώς τα ανθρώπινα δικαιώματα να διεξάγει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ή για να το θέσουμε λίγο καλύτερα τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται οι χώρες τέλεσης των αγώνων, πόσο σχέση έχουν με τις οι ιδέες περί «Ολυμπισμού»; «Όσο σχέση έχει το παντεσπάνι με το μηλόξυδο» μας έλεγε πρόσφατα ένας φίλος αρχαιολόγος.
Μία πολύ μικρή περίοδο κατά την κλασσική εποχή, όντως ίσχυσαν και τηρήθηκαν κάποιες αρχές. Αυτό συνέβη επειδή ακριβώς η κοινωνία της εποχής εκείνης στήριζε και κυρίως στηριζόταν στην ελευθερία του πολίτη, ευνοούσε τη συμμετοχή επί ίσοις όροις σε αγώνες και τους έβλεπε ως αναμέτρηση μεταξύ ελεύθερων, καλών και αγαθών ανθρώπων (ανθρώπων δηλαδή στους οποίους σώμα και πνεύμα αναπτύσσονται σε αρμονία). Μέσα στα πλαίσια αυτά βλέπουμε να παρακολουθούν ή να συμμετέχουν (και να νικούν) προσωπικότητες όπως ο Πλάτωνας, ο Ιπποκράτης, ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Θεμιστοκλής, ο Φίλιππος κ.ά. καλλιτέχνες, ρήτορες και φιλόσοφοι.
Ολυμπιακή εκεχειρία τουλάχιστον στους κλασσικούς χρόνους σήμαινε σταμάτημα των πολέμων για τρεις μήνες (πριν και κατά τη διάρκεια των αγώνων), με επίσημες πρεσβείες που έφθαναν σε όλες τις πόλεις. Επίσης, στο πνεύμα του σεβασμού της ζωής και της ειρήνης, αλλά και επειδή ο θάνατος θεωρούνταν μίασμα για τους Έλληνες, δεν εκτελούνταν καμία θανατική ποινή (οι Αμερικάνοι βέβαια δεν ενημερώθηκαν ποτέ, γιατί αυτά είναι αρχαίες ιστορίες, όπως και η ονομασία Μακεδονία σύμφωνα με την υπουργό εξωτερικών κα Κοντολίζα). Τότε ο πόλεμος γινόταν με σεβασμό στον αντίπαλο και τις αξίες του, γι’ αυτό όλα μπαίνανε για λίγο στην άκρη, ακόμα κι όταν αφορούσαν άλλες πολιτείες, άλλες συνήθειες (στη σύγχρονη πραγματικότητα Μεγάλη Παρασκευή είχαμε βομβαρδισμούς σε Βελιγράδι και κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού σε Ιράκ-Αφγανιστάν).
Από τον 4ο αιώνα όμως και μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο ατονεί στην ουσία ο θεσμός της πόλης-κράτους που στηρίζει αξίες σαν αυτές. Τα ξεχνάμε όλα: οι ιδέες της εποχής αλλάζουν, υπερτιμούν, απομονώνουν το σώμα. Με τους αγώνες ασχολούνται αποκλειστικά επαγγελματίες αθλητές που ενδιαφέρονται μόνο για τη νίκη. Οι αθλητές που ασχολούνται κυρίως με τα πιο «βάρβαρα» αθλήματα (πυγμαχία, πάλη), εξασκούν πρακτικές «πάχυνσης» για να επιβάλλονται με τον όγκο τους και όχι με την τεχνική τους. Αποτέλεσμα, οι απλοί πολίτες που θεωρητικά έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην πράξη αποθαρρύνονται και δεν συμμετέχουν. Οι δωροδοκίες των κριτών πάνε κι έρχονται.
Θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Επιπλέον, παρόλο που το τυπικό των αγώνων προβλέπει ότι οι αθλητές δεν παίρνουν χρηματικά έπαθλα και η νίκη αφιερώνεται στους θεούς, οι πόλεις τιμούν ιδιαίτερα τους αθλητές, γίνονται ιερείς, γεγονός που ήταν μεγάλη τιμή παρέχοντας καθολικό σεβασμό από τους πολίτες έως ισόβια σίτιση. Από τον 4ο αιώνα. οι πόλεις προσφέρουν τόσες πολλές τιμές στα «καμάρια» τους και τους προβάλλουν τόσο πολύ που και αυτό μόνο αποτελεί κίνητρο για όσους παίρνουν μέρος στους αγώνες(αντίστοιχα σήμερα οι αθλητές εξαργυρώνουν τις νίκες με πλούσια διαφημιστικά συμβόλαια). Γενικά το «ολυμπιακό ιδεώδες» απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και τα «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» είναι ατάκες ενός καλοπληρωμένου σόου. Αν σήμερα η γκρίνια μας είναι «κοιτάξτε πώς κάνανε οι αρχαίοι τους αγώνες και πώς τους καταντήσαμε εμείς», οι σκεπτόμενοι πολίτες από το 3ο αιώνα. π.Χ. μέχρι τον 4ο μ.Χ. (τότε που καταργήθηκαν) έλεγαν α κ ρ ι β ώ ς το ίδιο πράγμα!
Το 1936 οι ισόβιοι Αθάνατοι ανάθεσαν στο Βερολίνο της χιτλερικής Γερμανίας τους αγώνες. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα για το πνεύμα και τα ιδανικά που εκπορεύονται από τους κατ΄ εξοχήν αρμόδιους φορείς του «Ολυμπισμού». Η απλή φλόγα που έκαιγε στο βωμό του Δία στους σύγχρονους ολυμπιακούς με την έμπνευση της Χιτλερικής προπαγάνδας, «εξελίχθηκε» στη τελετή της αφής που ξέρουμε και σήμερα και στη γραφική παράσταση με τις ιέρειες και τη γνωστή μας λαμπαδηδρομία(!!!).
Οι τελετές έναρξης και λήξης στους αρχαίους, καθώς ήταν συνδεδεμένες με τη λατρεία των θεών, είχαν πολύ πιο πνευματικό χαρακτήρα και ήταν εξαιρετικά λιτές– όμως το πνεύμα απεβίωσε, ο Χίτλερ πρώτος εντόπισε ότι το πλήθος θέλει θέαμα, λατρεύει το τσίρκο, τους σαλτιμπάγκους. Από τότε οι σύγχρονες τελετές έναρξης και λήξης έχουν περισσότερο «διασκεδαστικό» χαρακτήρα.
Ολυμπιακές ιδέες, Παγκοσμιοποίηση, Ελευθερία, Δημοκρατία, Ισότητα... Η Αριστερά έχασε την αξιοπιστία της από χρόνια τώρα, είτε μένοντας αγκυλωμένη στο αμαρτωλό παρελθόν της, είτε τρέχοντας πίσω από οφίτσια... Αυτοί που καθοδηγούσαν το λαό σε συλλαλητήρια, οι πολιτικοί και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες και ηγετίσκοι κάθε πρωί ασπάζονται αριστερόθεν και δεξιόθεν την υποκρισία. Η ερώτηση που παραμένει όμως είναι, η προσωπική συμμετοχή μας σε ιστορίες και ιδανικά που βρίθουν από υποκρισία και συμφέροντα πως αυτή μεταφράζεται;
Μία πολύ μικρή περίοδο κατά την κλασσική εποχή, όντως ίσχυσαν και τηρήθηκαν κάποιες αρχές. Αυτό συνέβη επειδή ακριβώς η κοινωνία της εποχής εκείνης στήριζε και κυρίως στηριζόταν στην ελευθερία του πολίτη, ευνοούσε τη συμμετοχή επί ίσοις όροις σε αγώνες και τους έβλεπε ως αναμέτρηση μεταξύ ελεύθερων, καλών και αγαθών ανθρώπων (ανθρώπων δηλαδή στους οποίους σώμα και πνεύμα αναπτύσσονται σε αρμονία). Μέσα στα πλαίσια αυτά βλέπουμε να παρακολουθούν ή να συμμετέχουν (και να νικούν) προσωπικότητες όπως ο Πλάτωνας, ο Ιπποκράτης, ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Θεμιστοκλής, ο Φίλιππος κ.ά. καλλιτέχνες, ρήτορες και φιλόσοφοι.
Ολυμπιακή εκεχειρία τουλάχιστον στους κλασσικούς χρόνους σήμαινε σταμάτημα των πολέμων για τρεις μήνες (πριν και κατά τη διάρκεια των αγώνων), με επίσημες πρεσβείες που έφθαναν σε όλες τις πόλεις. Επίσης, στο πνεύμα του σεβασμού της ζωής και της ειρήνης, αλλά και επειδή ο θάνατος θεωρούνταν μίασμα για τους Έλληνες, δεν εκτελούνταν καμία θανατική ποινή (οι Αμερικάνοι βέβαια δεν ενημερώθηκαν ποτέ, γιατί αυτά είναι αρχαίες ιστορίες, όπως και η ονομασία Μακεδονία σύμφωνα με την υπουργό εξωτερικών κα Κοντολίζα). Τότε ο πόλεμος γινόταν με σεβασμό στον αντίπαλο και τις αξίες του, γι’ αυτό όλα μπαίνανε για λίγο στην άκρη, ακόμα κι όταν αφορούσαν άλλες πολιτείες, άλλες συνήθειες (στη σύγχρονη πραγματικότητα Μεγάλη Παρασκευή είχαμε βομβαρδισμούς σε Βελιγράδι και κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού σε Ιράκ-Αφγανιστάν).
Από τον 4ο αιώνα όμως και μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο ατονεί στην ουσία ο θεσμός της πόλης-κράτους που στηρίζει αξίες σαν αυτές. Τα ξεχνάμε όλα: οι ιδέες της εποχής αλλάζουν, υπερτιμούν, απομονώνουν το σώμα. Με τους αγώνες ασχολούνται αποκλειστικά επαγγελματίες αθλητές που ενδιαφέρονται μόνο για τη νίκη. Οι αθλητές που ασχολούνται κυρίως με τα πιο «βάρβαρα» αθλήματα (πυγμαχία, πάλη), εξασκούν πρακτικές «πάχυνσης» για να επιβάλλονται με τον όγκο τους και όχι με την τεχνική τους. Αποτέλεσμα, οι απλοί πολίτες που θεωρητικά έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην πράξη αποθαρρύνονται και δεν συμμετέχουν. Οι δωροδοκίες των κριτών πάνε κι έρχονται.
Θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Επιπλέον, παρόλο που το τυπικό των αγώνων προβλέπει ότι οι αθλητές δεν παίρνουν χρηματικά έπαθλα και η νίκη αφιερώνεται στους θεούς, οι πόλεις τιμούν ιδιαίτερα τους αθλητές, γίνονται ιερείς, γεγονός που ήταν μεγάλη τιμή παρέχοντας καθολικό σεβασμό από τους πολίτες έως ισόβια σίτιση. Από τον 4ο αιώνα. οι πόλεις προσφέρουν τόσες πολλές τιμές στα «καμάρια» τους και τους προβάλλουν τόσο πολύ που και αυτό μόνο αποτελεί κίνητρο για όσους παίρνουν μέρος στους αγώνες(αντίστοιχα σήμερα οι αθλητές εξαργυρώνουν τις νίκες με πλούσια διαφημιστικά συμβόλαια). Γενικά το «ολυμπιακό ιδεώδες» απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και τα «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» είναι ατάκες ενός καλοπληρωμένου σόου. Αν σήμερα η γκρίνια μας είναι «κοιτάξτε πώς κάνανε οι αρχαίοι τους αγώνες και πώς τους καταντήσαμε εμείς», οι σκεπτόμενοι πολίτες από το 3ο αιώνα. π.Χ. μέχρι τον 4ο μ.Χ. (τότε που καταργήθηκαν) έλεγαν α κ ρ ι β ώ ς το ίδιο πράγμα!
Το 1936 οι ισόβιοι Αθάνατοι ανάθεσαν στο Βερολίνο της χιτλερικής Γερμανίας τους αγώνες. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα για το πνεύμα και τα ιδανικά που εκπορεύονται από τους κατ΄ εξοχήν αρμόδιους φορείς του «Ολυμπισμού». Η απλή φλόγα που έκαιγε στο βωμό του Δία στους σύγχρονους ολυμπιακούς με την έμπνευση της Χιτλερικής προπαγάνδας, «εξελίχθηκε» στη τελετή της αφής που ξέρουμε και σήμερα και στη γραφική παράσταση με τις ιέρειες και τη γνωστή μας λαμπαδηδρομία(!!!).
Οι τελετές έναρξης και λήξης στους αρχαίους, καθώς ήταν συνδεδεμένες με τη λατρεία των θεών, είχαν πολύ πιο πνευματικό χαρακτήρα και ήταν εξαιρετικά λιτές– όμως το πνεύμα απεβίωσε, ο Χίτλερ πρώτος εντόπισε ότι το πλήθος θέλει θέαμα, λατρεύει το τσίρκο, τους σαλτιμπάγκους. Από τότε οι σύγχρονες τελετές έναρξης και λήξης έχουν περισσότερο «διασκεδαστικό» χαρακτήρα.
Ολυμπιακές ιδέες, Παγκοσμιοποίηση, Ελευθερία, Δημοκρατία, Ισότητα... Η Αριστερά έχασε την αξιοπιστία της από χρόνια τώρα, είτε μένοντας αγκυλωμένη στο αμαρτωλό παρελθόν της, είτε τρέχοντας πίσω από οφίτσια... Αυτοί που καθοδηγούσαν το λαό σε συλλαλητήρια, οι πολιτικοί και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες και ηγετίσκοι κάθε πρωί ασπάζονται αριστερόθεν και δεξιόθεν την υποκρισία. Η ερώτηση που παραμένει όμως είναι, η προσωπική συμμετοχή μας σε ιστορίες και ιδανικά που βρίθουν από υποκρισία και συμφέροντα πως αυτή μεταφράζεται;
02.03.08.11.01
Μεταξύ σοβαρού κι αστείου...
Συναντηθήκαμε με την Σώτη Τριανταφύλλου στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Ιανός λίγο πριν ξεκινήσει η παρουσίαση του τελευταίου μυθιστορήματός της «Λίγο από το αίμα σου» και τα είπαμε στα πεταχτά (όσο προλάβαμε πριν μας διακόψουν ως συνήθως). Εκεί που λέγαμε -με αφορμή την εγκυμοσύνη μιας ηρωίδας του μυθιστορήματος στα δεκατέσσερά της- για την έκτρωση και την υστερία κάποιων θρησκόληπτων Αμερικανών σχετικά με το θέμα, της είπα: «Παρεμπιπτόντως, αν θέλεις γράψε κάτι -εσύ που σε ακούνε- για αυτήν την ιστορία με την Κίνα εν όψει των ολυμπιακών αγώνων, με βάση το ερώτημα: ποια είναι η θέση της ελληνικής αριστεράς για το ζήτημα…». «Εννοείς για το Θιβέτ…» είπε η Σώτη. «Ε, και όλα τα άλλα: τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εκμετάλλευση των παιδιών, τη λογοκρισία, τις εκτελέσεις θανατικών ποινών… Το ενδιαφέρον μας για πολιτικά ζητήματα σε παγκόσμια κλίμακα εξαντλείται συνήθως μόνο στα όσα κάνουν εδώ κι εκεί οι Αμερικάνοι» γκάζωσα εγώ. «Ναι, θα γράψω, θα γράψω γι’ αυτό» είπε η Σώτη και μετά δήλωσε (ανιχνεύοντας μάλλον τη δική μου θέση): «Ξέρεις όμως, εγώ είμαι και υπέρ του μποϊκοτάζ των ολυμπιακών τους αγώνων…». «Κι εγώ, δεν το συζητώ, αλλά θα ήθελα να πάρουν μια καθαρή θέση εδώ και οι δικοί μας, οι τάχα μου προοδευτικοί, όχι ήξεις αφίξεις» σήκωσα τον τόνο της φωνής μου. Και μετά συμπλήρωσα πιο χαμηλόφωνα: «Τις προάλλες ρώτησα έναν δικό μου, που είναι ενεργό στέλεχος του Συνασπισμού και απόφυγε να μου απαντήσει, ακόμα και να μου πει τη δική του θέση… Μόνο αστειεύτηκε, αναφέροντας αυτό που είπε ο σύντροφος Τσίπρας σε μια δήλωσή του: ότι η σκέψη του Μάο είναι πιο διαχρονική και από την σκέψη του Μαρξ». «Δεν το πιστεύω! Είπε τέτοιο πράγμα;» αναφώνησε η Σώτη και τα μάτια της άστραψαν. «Ναι, το διάβασα κι εγώ» την διαβεβαίωσα και την είδα να με ζυγώνει συνωμοτικά (με διάθεση να το κουτσομπολέψουμε λίγο το θέμα). «Ώστε έτσι; Θαυμαστής της σκέψης του Μάο…» σάρκασε. «Σιγά μην ξέρει τη σκέψη του Μάο και τι κουμάσι ήταν ο Μάο…» την σιγοντάρισα εγώ. «Απλώς πετάει και καμιά περισπούδαστη μαλακία για να εντυπωσιάσει». Και κάπου εκεί μας διέκοψαν γιατί έπρεπε να αρχίσει κι η εκδήλωση.
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου άρχισαν οι ερωτήσεις από το κοινό και η Σώτη κάτι είπε για τις αμφιβολίες που έχει ως συγγραφέας κάθε φορά που γράφει λογοτεχνία και μετά μια κυρία την ρώτησε για τα άλλα πράγματα που γράφει και η Σώτη απάντησε ότι στον τομέα των ιδεών για πολύ λίγα πράγματα αμφιβάλλει πια, ότι στην ηλικία της έχει πλέον κατασταλαγμένες απόψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι δογματική. Και ανέφερε ένα παράδειγμα: «Πριν από κάποιο καιρό έγινε στην Αθήνα μια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής η οποία -παρά τη βαθιά αντιπάθειά μου για τους χρυσαυγίτες- οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ειρηνική. Κι όμως, ενάντια στην συγκέντρωση αυτή έγινε μια αντισυγκέντρωση αριστερών ομάδων που δεν ήθελε να επιτρέψει τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής και κατέληξαν σε επεισόδια. Ε λοιπόν εγώ δεν συμφωνώ με αυτήν τη στάση: να μην επιτρέπεις σε οποιονδήποτε να διαδηλώνει τις θέσεις του, εφόσον τηρεί κάποιους κανόνες, ακόμα κι αν πρόκειται για τον ιδεολογικό σου εχθρό. Και γι’ αυτό λέω πως δεν είμαι δογματική».
(Με την Σώτη έχω -φτιάξει εντός μου, στο φαντασιακό μου- μια σχέση μεταφυσική: Επειδή έχουμε το ίδιο όνομα και την ίδια ηλικία, παρόμοιες πολιτικές και αισθητικές ανησυχίες αλλά οι ζωές μας έχουν κινηθεί σε άκρα αντίθετα, όταν άρχισε να τα χώνει στους Έλληνες και να γράφει παθιασμένα για ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, την θεώρησα κάτι σαν το θηλυκό alter ego μου, και είπα «ουφ, αφού αυτό το βάρος το φορτώθηκε εκείνη, εγώ παύω πια να οργίζομαι και να φορτίζομαι με όλα αυτά». Κι έτσι “ξεφόρτωσα” (σχετικά). Της το είπα μια φορά, αλλά νόμισε πως αστειευόμουν. Eγώ όμως βρήκα την ηρεμία μου. Αν και τώρα τελευταία, κάπου-κάπου κάτι με ξαναπιάνει… όταν τύχει και πιάνουμε την κουβέντα για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και τη μαλακία που μας δέρνει. Και τότε ο φίλος μου ο Φίλιος, αν το πάρει χαμπάρι, μου τραγουδάει: «Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά, είπε ο παλιάτσος στον ληστή…».)
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου άρχισαν οι ερωτήσεις από το κοινό και η Σώτη κάτι είπε για τις αμφιβολίες που έχει ως συγγραφέας κάθε φορά που γράφει λογοτεχνία και μετά μια κυρία την ρώτησε για τα άλλα πράγματα που γράφει και η Σώτη απάντησε ότι στον τομέα των ιδεών για πολύ λίγα πράγματα αμφιβάλλει πια, ότι στην ηλικία της έχει πλέον κατασταλαγμένες απόψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι δογματική. Και ανέφερε ένα παράδειγμα: «Πριν από κάποιο καιρό έγινε στην Αθήνα μια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής η οποία -παρά τη βαθιά αντιπάθειά μου για τους χρυσαυγίτες- οφείλω να ομολογήσω πως ήταν ειρηνική. Κι όμως, ενάντια στην συγκέντρωση αυτή έγινε μια αντισυγκέντρωση αριστερών ομάδων που δεν ήθελε να επιτρέψει τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής και κατέληξαν σε επεισόδια. Ε λοιπόν εγώ δεν συμφωνώ με αυτήν τη στάση: να μην επιτρέπεις σε οποιονδήποτε να διαδηλώνει τις θέσεις του, εφόσον τηρεί κάποιους κανόνες, ακόμα κι αν πρόκειται για τον ιδεολογικό σου εχθρό. Και γι’ αυτό λέω πως δεν είμαι δογματική».
(Με την Σώτη έχω -φτιάξει εντός μου, στο φαντασιακό μου- μια σχέση μεταφυσική: Επειδή έχουμε το ίδιο όνομα και την ίδια ηλικία, παρόμοιες πολιτικές και αισθητικές ανησυχίες αλλά οι ζωές μας έχουν κινηθεί σε άκρα αντίθετα, όταν άρχισε να τα χώνει στους Έλληνες και να γράφει παθιασμένα για ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, την θεώρησα κάτι σαν το θηλυκό alter ego μου, και είπα «ουφ, αφού αυτό το βάρος το φορτώθηκε εκείνη, εγώ παύω πια να οργίζομαι και να φορτίζομαι με όλα αυτά». Κι έτσι “ξεφόρτωσα” (σχετικά). Της το είπα μια φορά, αλλά νόμισε πως αστειευόμουν. Eγώ όμως βρήκα την ηρεμία μου. Αν και τώρα τελευταία, κάπου-κάπου κάτι με ξαναπιάνει… όταν τύχει και πιάνουμε την κουβέντα για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και τη μαλακία που μας δέρνει. Και τότε ο φίλος μου ο Φίλιος, αν το πάρει χαμπάρι, μου τραγουδάει: «Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά, είπε ο παλιάτσος στον ληστή…».)
Με τον καλομήνα, γεμίσαμε λαμπάδες, σοκολατένια λαγουδάκια...
...και ρεπορτάζ για το φετινό κόστος του πασχαλιάτικου γεύματος. Mύρισε Πάσχα, μύρισε αμνοερίφια, τσουρέκια, αβγά, τριγλυκερίδια. Δωρεάν εξέταση χοληστερίνης, τη Δευτέρα 7/4 στην Πλ. Αριστοτέλους (08.30-13.30). Για το… before!
Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει
Ή μήπως η επιστήμη; «Science Fiction: Φαντασία ή Επιστήμη;», το κινηματογραφικό αφιέρωμα το οποίο διοργανώνει το Φ.Κ.Θ. σε συνεργασία με το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας» του Ολύμπιον και στο Κοσμοθέατρο του ΝΟΗΣΙΣ, 3-9/4. Θα προβληθούν ταινίες «επιστημονικής φαντασίας» («Blade Runner», «Gat-taca», «Minority Report», «2001 - Space Oddity» κ.ά.) ενώ στο φουαγιέ του Ολύμπιον θα στηθεί ένα «sci-fi» βιβλιοπωλείο. Ως επιστημονική φαντασία ορίζεται η κατηγορία της ευρύτερης λογοτεχνίας του φανταστικού, η οποία αφορά εικασίες βασισμένες στην τρέχουσα επιστήμη. Βέβαια, ταινίες και «φανταστικά» σίριαλ πριν μερικών δεκαετιών έχουν ξεπεραστεί από την τεχνολογική πραγματικότητα. Απλά τα διαστημόπλοια δεν τα οδηγούν σήμερα πράσινα όντα με τεράστιες κεραίες… ακόμα… Ή έστω αυτό μου είπε τελευταία φορά που μίλησαμε στο τηλέφωνο ο Ε.Τ.
info: Kινηματογραφικό αφιέρωμα «Science Fiction: Φαντασία ή Επιστήμη;», Ολύμπιον & Νoesis, 3-9/4
Say cheese!
Οι Καθολικοί προηγήθηκαν των Ορθoδόξων. Έκαναν ήδη Πασχαλιά. Θα προηγηθεί του Ορθόδοξου «Πάσχα» (27/4) η Πασχαλινή Συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πολιτιστ. Οργαν. του Δ. Καλαμαριάς, την Κυριακής 6/4 και στο Δημοτικό Θέατρο Ναυάρχου Βότση. Μια εορταστική συναυλία εν όψει του Πάσχα, με έργα του J.S. Bach, αφιερωμένη στα 120 χρόνια από την ίδρυση της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Την ορχήστρα διευθύνει ο Κωστής Παπάζογλου και συμμετέχουν νέοι καλλιτέχνες και χορωδιακά σύνολα του Δήμου. Είμαστε δίπλα και στο «Χαμόγελο του Παιδιού» που παρουσιάζει μια ντουζίνα χρόνια πορείας με δράσεις αγάπης. Από την Πρωταπριλιά μέχρι το Μ. Σάββατο, μας προσκαλεί στο πασχαλινό παζάρι του, στην συμβολή των οδών Εγνατίας και Αριστοτέλους (09.00-21.00).
info: Πασχαλινή Συναυλία Δήμου Καλαμαριάς, 6/4
Πασχαλινό Παζάρι «Χαμόγελου του Παιδιού», Εγνατία & Αριστοτέλους, 1-26/4
Βραδιά επιπέδου
Από την sunny California, τα 10 μέλη των Groundation παντρεύουν την jazz με τη reggae. Η μουσική τους είναι ένα μοναδικό μείγμα από nyabinghi (παραδοσιακά Jamaican sessions κρουστών) με roots reggae ρυθμούς και jazz αυτοσχεδιασμούς με dub μπασογραμμές (διαβάζεται δύσκολα, ακούγεται ευκολότερα live). Η θεωρία τους, εξ’ ου και το λογοπαίγνιό τους (ground-nation), να βρεθούν όλοι στο ίδιο επίπεδο για να επικοινωνήσουν. Το Σάββατο 5/4, στα καμαρίνια του Principal Club, εκτός από τις δικές τους βαλίτσες με το ακυκλοφόρητο υλικό, και οι αποσκευές των guests Soulfire & dj Stefanatty.
info: Groundation, Principal, 5/4
Τα παιδία παίζει…
... χαμογελάει... διαβάζει… διασκεδάζει. Αυτήν τη βδομάδα η στήλη αφιερώνει πολύ από το χώρο της σε εκδηλώσεις για το παιδί. Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου η 2/4 και με αυτήν την αφορμή, ο Δημήτρης Μπασλάμ αφηγείται μουσικά το Σάββατο 5/4, στις 13.00 στον Ιανό της Αριστοτέλους τις συνταρακτικές περιπέτειες του «Αγησίλαγου» που κυκλοφορούν και σε βιβλίο από τις εκδόσεις «Επόμενος Σταθμός». Επίσης αυτήν τη βδομάδα (4-6/4) φιλοξενείται η «2η Kid & Fun», η μεγαλύτερη ψυχαγωγική και εκθεσιακή γιορτή για παιδιά, στο Συνεδριακό Κέντρο «Ι.Βελλίδης» και το Περίπτερο 12 της ΔΕΘ. Ακροβάτες, παραμύθια, μουσική, κουκλοθέατρο, με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και πρωτότυπα διασκεδαστικά και εκπαιδευτικά εργαστήρια.
info: Μουσική Βιβλιοπαρουσίαση, Ιανός, 5/4
«2η Kid & Fun», Βελλίδειο & Περίπτερο 12 της ΔΕΘ, 4 - 6/4
Θα ζήσω ελεύθερο παιδί
Μεγαλύτερα παιδιά μένουν στο Οικοτροφείο «Ζέφυρος» στον Εύοσμο. Παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής, το οικοτροφείο με ασθενείς του Ψ.Ν.Θ. συμπλήρωσε 1 χρόνο λειτουργίας και γιορτάζει τα πρώτα του γενέθλια.Το Σάββατο 5/4, μετά τις 19.30, μουσική εκδήλωση με τo συγκρότημα «Αλέξης Ζώρας» και την ορχήστρα του. Από το οικοτροφείο, στο βρεφοκομείο. Λίγες μέρες μετά την «Kid & Fun», το Βελλίδειο φοράει νυφικό και prêt-a-porter de luxe. Tα έσοδα από την επίδειξη μόδας της Τετάρτης 9/4, με τις δημιουργίες της Denise Elefteriou, θα δοθούν στο Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός».
info: Αλέξης Ζώρας, Οικοτροφείο Ζέφυρος, 5/4
Επίδειξη μόδας της Denise Elefteriou, Βελλίδειο, 9/4
Γούστα bluesα
Με εμφανίσεις από τα πιο μικρά κλαμπ μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, μόνος, ή με τις καλύτερες ηλεκτρικές μπάντες (Blues Wire, Blues Cargo, Backbone), ηχογραφώντας δίσκους με το Στέλιο Βαμβακάρη και τον Ζωρζ Πιλαλί στους δρόμους του μπλουζ και του ρεμπέτικου, ο Louisiana Red έχει πλέον εκατοντάδες φίλους στις 2 πλευρές του Ατλαντικού. Κάθε χρόνο, παρά τα 70 χρόνια του, διασχίζει τον ωκεανό για να έρθει κοντά μας. Αυτήν τη βδομάδα στο Ξυλουργείο, έχουμε τα τριήμερα του αυθεντικού μπλουζ. Και τις 3 νύχτες (4-6/4) ο bluesman συναντά τους Blues Wire.
info: Louisiana Red & Blues Wire, Ξυλουργείο Μύλου, 4 - 6/3
Πάμε για ορθοπεταλιές
Κάναμε τη ζωή μας ποδήλατο. Ήρθε η ώρα να κάνουμε τη ζωή του ποδηλάτη καλύτερη. Την Κυριακή 6/4 στις 12 το μεσημέρι διοργανώνεται ταυτόχρονα σε 18 πόλεις πανελλαδική ποδηλατοπορεία. Στη Θεσσαλονίκη, η συνάντηση θα γίνει στο άγαλμα του Βενιζέλου. Θα ακολουθηθεί η διαδρομή Εγνατία - Δωδεκανήσου - Λ. Νίκης - Μ. Αλεξάνδρου μέχρι τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης, με επιστροφή στο Λευκό Πύργο, από το πλακόστρωτο της παραλίας. Στο σημείο του τερματισμού θα μοιραστεί ενημερωτικό υλικό με τα δίτροχα αιτήματα. «Και τώρα στον αγώνα... φόρτσα στο πετάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι, πάμε για ορθοπεταλιές…» για ευνοϊκότερες συνθήκες για την ποδηλατάδα του Ζαφειράκη, της Σάπικα, του Πλακίδα...
info: Ποδηλατοπορεία, από το άγαλμα Βενιζέλου, 6/4, 12.00
Ακούω βουές
Ο Ροδίτης συνθέτης - τραγουδιστής Τάκης Βούης, ο κιθαριστής Γιάννης Γιακουμάκης και η Δέσποινα Παγιούλα θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη, τη νέα δισκογραφική δουλειά του Τάκη Βούη «Θησέας που επιστρέφει». Ένα ευχάριστο και σπάνιο συνδυασμό συναισθημάτων, ένα ταξίδι στο σκοτάδι και το φως του έρωτα, στην αλήθεια και στο ψέμα της ομορφιάς και στον κρυμμένο πόθο. Θ’ ακουστούν τραγούδια από τον «Έρωτα στην Πόλη» σε στίχους Μάρως Βαμβουνάκη και φυσικά δεν θα λείψουν οι ερμηνείες καταξιωμένων ελλήνων δημιουργών.
info: Τάκης Βούης,
Καφωδείο Ελληνικό, 7/4
Kατάλληλα από 13
Έχοντας να κάνω «ταμείο» με 100 λέξεις, πίσω από τις οποίες δεν κρύβεται ο Αλέξης, αλλά οι Chicane που το Σάββατο 5/4 «δεν εγκαταλείπουν» («Don’t give up») την Υδρόγειο και την ηλεκτρονική χορευτική σκηνή, o Φοίβος Δεληβοριάς που βαθμολογείται Δευτέρα 7 & Τρίτη 8/4 «Κατάλληλος από 13» από το κοινό της Βάρδιας, στη μουσική σκηνή όπου θα συναντηθούν οι Χαϊνηδες με τον καραγιοζοπαίκτη Άθω Δανέλη (9-10/4). To GAIA Festival συνεχίζεται στο Principal, την Παρασκευή 4/4 με τους Balkan Beat Box & Ziveli Orkestar και το Σάββατο 5/4 στο Orient με τον «Disco Partizano» DJ Shantel.
info: Βάρδια: 7 & 8/ 4 - Φοίβος Δεληβοριάς, 9 & 10/4 - Χαϊνηδες
Υδρόγειος: Chicane, 5/4
Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίειΉ μήπως η επιστήμη; «Science Fiction: Φαντασία ή Επιστήμη;», το κινηματογραφικό αφιέρωμα το οποίο διοργανώνει το Φ.Κ.Θ. σε συνεργασία με το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας» του Ολύμπιον και στο Κοσμοθέατρο του ΝΟΗΣΙΣ, 3-9/4. Θα προβληθούν ταινίες «επιστημονικής φαντασίας» («Blade Runner», «Gat-taca», «Minority Report», «2001 - Space Oddity» κ.ά.) ενώ στο φουαγιέ του Ολύμπιον θα στηθεί ένα «sci-fi» βιβλιοπωλείο. Ως επιστημονική φαντασία ορίζεται η κατηγορία της ευρύτερης λογοτεχνίας του φανταστικού, η οποία αφορά εικασίες βασισμένες στην τρέχουσα επιστήμη. Βέβαια, ταινίες και «φανταστικά» σίριαλ πριν μερικών δεκαετιών έχουν ξεπεραστεί από την τεχνολογική πραγματικότητα. Απλά τα διαστημόπλοια δεν τα οδηγούν σήμερα πράσινα όντα με τεράστιες κεραίες… ακόμα… Ή έστω αυτό μου είπε τελευταία φορά που μίλησαμε στο τηλέφωνο ο Ε.Τ.
info: Kινηματογραφικό αφιέρωμα «Science Fiction: Φαντασία ή Επιστήμη;», Ολύμπιον & Νoesis, 3-9/4
Say cheese!
Οι Καθολικοί προηγήθηκαν των Ορθoδόξων. Έκαναν ήδη Πασχαλιά. Θα προηγηθεί του Ορθόδοξου «Πάσχα» (27/4) η Πασχαλινή Συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πολιτιστ. Οργαν. του Δ. Καλαμαριάς, την Κυριακής 6/4 και στο Δημοτικό Θέατρο Ναυάρχου Βότση. Μια εορταστική συναυλία εν όψει του Πάσχα, με έργα του J.S. Bach, αφιερωμένη στα 120 χρόνια από την ίδρυση της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Την ορχήστρα διευθύνει ο Κωστής Παπάζογλου και συμμετέχουν νέοι καλλιτέχνες και χορωδιακά σύνολα του Δήμου. Είμαστε δίπλα και στο «Χαμόγελο του Παιδιού» που παρουσιάζει μια ντουζίνα χρόνια πορείας με δράσεις αγάπης. Από την Πρωταπριλιά μέχρι το Μ. Σάββατο, μας προσκαλεί στο πασχαλινό παζάρι του, στην συμβολή των οδών Εγνατίας και Αριστοτέλους (09.00-21.00).
info: Πασχαλινή Συναυλία Δήμου Καλαμαριάς, 6/4
Πασχαλινό Παζάρι «Χαμόγελου του Παιδιού», Εγνατία & Αριστοτέλους, 1-26/4
Βραδιά επιπέδου
Από την sunny California, τα 10 μέλη των Groundation παντρεύουν την jazz με τη reggae. Η μουσική τους είναι ένα μοναδικό μείγμα από nyabinghi (παραδοσιακά Jamaican sessions κρουστών) με roots reggae ρυθμούς και jazz αυτοσχεδιασμούς με dub μπασογραμμές (διαβάζεται δύσκολα, ακούγεται ευκολότερα live). Η θεωρία τους, εξ’ ου και το λογοπαίγνιό τους (ground-nation), να βρεθούν όλοι στο ίδιο επίπεδο για να επικοινωνήσουν. Το Σάββατο 5/4, στα καμαρίνια του Principal Club, εκτός από τις δικές τους βαλίτσες με το ακυκλοφόρητο υλικό, και οι αποσκευές των guests Soulfire & dj Stefanatty.
info: Groundation, Principal, 5/4
Τα παιδία παίζει…
... χαμογελάει... διαβάζει… διασκεδάζει. Αυτήν τη βδομάδα η στήλη αφιερώνει πολύ από το χώρο της σε εκδηλώσεις για το παιδί. Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου η 2/4 και με αυτήν την αφορμή, ο Δημήτρης Μπασλάμ αφηγείται μουσικά το Σάββατο 5/4, στις 13.00 στον Ιανό της Αριστοτέλους τις συνταρακτικές περιπέτειες του «Αγησίλαγου» που κυκλοφορούν και σε βιβλίο από τις εκδόσεις «Επόμενος Σταθμός». Επίσης αυτήν τη βδομάδα (4-6/4) φιλοξενείται η «2η Kid & Fun», η μεγαλύτερη ψυχαγωγική και εκθεσιακή γιορτή για παιδιά, στο Συνεδριακό Κέντρο «Ι.Βελλίδης» και το Περίπτερο 12 της ΔΕΘ. Ακροβάτες, παραμύθια, μουσική, κουκλοθέατρο, με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και πρωτότυπα διασκεδαστικά και εκπαιδευτικά εργαστήρια.
info: Μουσική Βιβλιοπαρουσίαση, Ιανός, 5/4
«2η Kid & Fun», Βελλίδειο & Περίπτερο 12 της ΔΕΘ, 4 - 6/4
Θα ζήσω ελεύθερο παιδί
Μεγαλύτερα παιδιά μένουν στο Οικοτροφείο «Ζέφυρος» στον Εύοσμο. Παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής, το οικοτροφείο με ασθενείς του Ψ.Ν.Θ. συμπλήρωσε 1 χρόνο λειτουργίας και γιορτάζει τα πρώτα του γενέθλια.Το Σάββατο 5/4, μετά τις 19.30, μουσική εκδήλωση με τo συγκρότημα «Αλέξης Ζώρας» και την ορχήστρα του. Από το οικοτροφείο, στο βρεφοκομείο. Λίγες μέρες μετά την «Kid & Fun», το Βελλίδειο φοράει νυφικό και prêt-a-porter de luxe. Tα έσοδα από την επίδειξη μόδας της Τετάρτης 9/4, με τις δημιουργίες της Denise Elefteriou, θα δοθούν στο Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός».
info: Αλέξης Ζώρας, Οικοτροφείο Ζέφυρος, 5/4
Επίδειξη μόδας της Denise Elefteriou, Βελλίδειο, 9/4
Γούστα bluesα
Με εμφανίσεις από τα πιο μικρά κλαμπ μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, μόνος, ή με τις καλύτερες ηλεκτρικές μπάντες (Blues Wire, Blues Cargo, Backbone), ηχογραφώντας δίσκους με το Στέλιο Βαμβακάρη και τον Ζωρζ Πιλαλί στους δρόμους του μπλουζ και του ρεμπέτικου, ο Louisiana Red έχει πλέον εκατοντάδες φίλους στις 2 πλευρές του Ατλαντικού. Κάθε χρόνο, παρά τα 70 χρόνια του, διασχίζει τον ωκεανό για να έρθει κοντά μας. Αυτήν τη βδομάδα στο Ξυλουργείο, έχουμε τα τριήμερα του αυθεντικού μπλουζ. Και τις 3 νύχτες (4-6/4) ο bluesman συναντά τους Blues Wire.
info: Louisiana Red & Blues Wire, Ξυλουργείο Μύλου, 4 - 6/3
Πάμε για ορθοπεταλιές
Κάναμε τη ζωή μας ποδήλατο. Ήρθε η ώρα να κάνουμε τη ζωή του ποδηλάτη καλύτερη. Την Κυριακή 6/4 στις 12 το μεσημέρι διοργανώνεται ταυτόχρονα σε 18 πόλεις πανελλαδική ποδηλατοπορεία. Στη Θεσσαλονίκη, η συνάντηση θα γίνει στο άγαλμα του Βενιζέλου. Θα ακολουθηθεί η διαδρομή Εγνατία - Δωδεκανήσου - Λ. Νίκης - Μ. Αλεξάνδρου μέχρι τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης, με επιστροφή στο Λευκό Πύργο, από το πλακόστρωτο της παραλίας. Στο σημείο του τερματισμού θα μοιραστεί ενημερωτικό υλικό με τα δίτροχα αιτήματα. «Και τώρα στον αγώνα... φόρτσα στο πετάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι, πάμε για ορθοπεταλιές…» για ευνοϊκότερες συνθήκες για την ποδηλατάδα του Ζαφειράκη, της Σάπικα, του Πλακίδα...
info: Ποδηλατοπορεία, από το άγαλμα Βενιζέλου, 6/4, 12.00
Ακούω βουές
Ο Ροδίτης συνθέτης - τραγουδιστής Τάκης Βούης, ο κιθαριστής Γιάννης Γιακουμάκης και η Δέσποινα Παγιούλα θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη, τη νέα δισκογραφική δουλειά του Τάκη Βούη «Θησέας που επιστρέφει». Ένα ευχάριστο και σπάνιο συνδυασμό συναισθημάτων, ένα ταξίδι στο σκοτάδι και το φως του έρωτα, στην αλήθεια και στο ψέμα της ομορφιάς και στον κρυμμένο πόθο. Θ’ ακουστούν τραγούδια από τον «Έρωτα στην Πόλη» σε στίχους Μάρως Βαμβουνάκη και φυσικά δεν θα λείψουν οι ερμηνείες καταξιωμένων ελλήνων δημιουργών.
info: Τάκης Βούης,
Καφωδείο Ελληνικό, 7/4
Kατάλληλα από 13
Έχοντας να κάνω «ταμείο» με 100 λέξεις, πίσω από τις οποίες δεν κρύβεται ο Αλέξης, αλλά οι Chicane που το Σάββατο 5/4 «δεν εγκαταλείπουν» («Don’t give up») την Υδρόγειο και την ηλεκτρονική χορευτική σκηνή, o Φοίβος Δεληβοριάς που βαθμολογείται Δευτέρα 7 & Τρίτη 8/4 «Κατάλληλος από 13» από το κοινό της Βάρδιας, στη μουσική σκηνή όπου θα συναντηθούν οι Χαϊνηδες με τον καραγιοζοπαίκτη Άθω Δανέλη (9-10/4). To GAIA Festival συνεχίζεται στο Principal, την Παρασκευή 4/4 με τους Balkan Beat Box & Ziveli Orkestar και το Σάββατο 5/4 στο Orient με τον «Disco Partizano» DJ Shantel.
info: Βάρδια: 7 & 8/ 4 - Φοίβος Δεληβοριάς, 9 & 10/4 - Χαϊνηδες
Υδρόγειος: Chicane, 5/4
Συνέντευξη του Σίμου Ιωαννίδη
Η Όπερα Θεσσαλονίκης παρουσιάζει την «La Traviata» του Giuseppe Verdi για πέντε μόνο παραστάσεις, τέσσερεις στη Θεσσαλονίκη στη σκηνή του κινηματογράφου Αριστοτέλειον και μία στη Βέροια. Στη μία παράσταση θα διευθύνει ο πρωτοεμφανιζόμενος στην Ελλάδα θεσσαλονικιός διευθυντής ορχήστρας Σίμος Ιωαννίδης που έδωσε συνέντευξη στην Αναστασία Γρηγοριάδου.
Είναι η πρώτη φορά που διευθύνετε έργο στην Ελλάδα;
Ναι, είναι η πρώτη φορά. Είμαι ευτυχής που μπορώ και διευθύνω επιτέλους στην Ελλάδα γιατί είναι λίγο δύσκολο να διευθύνεις εδώ καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις επαφή όπως στη Γερμανία, δηλαδή στέλνοντας κάποια χαρτιά και περνώντας κάποιες εξετάσεις. Στην Ελλάδα πρέπει να βρεις κάποια άτομα, κι εγώ δεν έχω πολλές επαφές, τις απέκτησα σιγά-σιγά.
Έχει να κάνει με το ότι, σε σχέση με το εξωτερικό, δεν έχουμε τόσο συχνά ανεβάσματα όπερας;
Αυτό είναι ασφαλώς ένα πρόβλημα. Υπάρχουν πολύ λίγες συναυλίες, υπάρχουν λίγες δυνατότητες να διευθύνεις ένα έργο.
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη. Οι πρώτες μουσικές σας σπουδές ήταν εδώ;
Ναι, στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης σπούδασα πιάνο, βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Μετά ξεκίνησα σπουδές στο Μαθηματικό, τις οποίες αναγκάστηκα να διακόψω γιατί έπρεπε να φύγω στην Φρανκφούρτη όπου έκανα πιάνο. Ακολούθησαν σπουδές διεύθυνσης ορχήστρας στο Βερολίνο.
Εν τέλει τι σας τράβηξε περισσότερο στη διεύθυνση ορχήστρας;
Είναι δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι τα προσόντα που είχα ήταν εξαιρετικά για να γίνω μαέστρος. Δηλαδή κατείχα το πιάνο πολύ καλά και ένα όργανο ορχήστρας. Στη Γερμανία το πιάνο είναι απολύτως απαραίτητο για να σπουδάσει κανείς και να δουλέψει, ξεκινάει κάποιος ως συνοδός και εκγυμναστής και στη συνέχεια γίνεται μαέστρος. Και το δεύτερο είναι ότι είχα την τύχη να δω σε μια συνάντηση τον μαέστρο της Όπερας της Φρανκφούρτης τον κ. Sylvain Cambreling με τον οποίο μπόρεσα ως βοηθός του να παρακολουθήσω μια όπερα, τη «Luisa Miller», κι εκεί είδα πώς κάνει κανείς όπερα σε ένα επίπεδο που και φιλικά και καλλιτεχνικά ήταν κάτι υπέροχο. Σε εκείνη τη συνεργασία είπα «Αυτό θέλω να κάνω» και επειδή είχα τα προσόντα, πίστεψα ότι θα ήταν καλό να ξεκινήσω και να ασχοληθώ με το χώρο και μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί ότι δεν ήταν κακή επιλογή.
Κατά τη γνώμη σας ποιο είναι το βασικό προσόν ενός διευθυντή ορχήστρας;
Είχαν ρωτήσει κάποτε τον κ. Κοντάκτ - είναι ένας εκ των δύο αδελφών που είναι πιανίστες και μαέστροι στην Φρανκφούρτη -, τι είναι αυτό που πρέπει να έχει ένας μαέστρος. Και είπε, «Την τεχνική τη μαθαίνεις» - αυτό είναι σχετικά εύκολο πρέπει να σε διδάξουν άνθρωποι που ξέρουν, γιατί υπάρχουν και πολλοί μαέστροι που δεν έχουν τεχνική- «αλλά αυτό που έχει περισσότερη σημασία» συμπλήρωσε ο Κοντάκτ, «είναι τα πράγματα που γνωρίζει ο μαέστρος για το έργο, αυτά που κουβαλάει μέσα του ως άνθρωπος και οι γνώσεις του αυτές αποκτιούνται σιγά-σιγά και πρέπει να έχει κανείς μια πολύπλευρη επαφή με τη μουσική και τους μουσικούς». Η τεχνική λοιπόν είναι το ένα, το δεύτερο είναι η δυνατότητα να επικοινωνείς με ανθρώπους και να τους πείθεις να δουλέψουν μαζί σου. Οι εποχές του Τοσκανίνι που διέταζαν και κάναν μουσική έχουν περάσει. Το ζητούμενο είναι να προσκαλείς τους μουσικούς στο να εκπληρώσουν αυτό που εσύ θέλεις. Αυτό γίνεται με ένα χαρισματικό χέρι.
Η Όπερα Θεσσαλονίκης σας δίνει τη δυνατότητα να διευθύνετε ένα από τα σημαντικότερα και δημοφιλέστερα έργα του ρεπερτορίου της όπερας, την «Traviata». Τι είναι αυτό που κάνει τόσο αγαπητό αυτό το έργο;
Καταρχάς είναι ένας χαρισματικός Βέρντι. Πιστεύω ότι έχει πολύ ωραία μουσική και πολύ ωραίο λιμπρέτο, το οποίο βασίζεται στο έργο «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλεξάνδρου Δουμά. Είναι ένας Βέρντι που έχει φτάσει σε υψηλότατο επίπεδο και είναι και η ιστορία μιας γυναίκας η οποία στο τέλος πεθαίνει, είναι ένα πολύ συναισθηματικό έργο και επικίνδυνο βέβαια από την άλλη. Είναι τόσο ρομαντικό που μπορεί να αγγίξει τα όρια της οπερέτας, λένε μερικοί. Αν δεν προσέξεις πώς θα το στήσεις και πώς θα το παρουσιάσεις, μπορεί να ξεφύγει και από το τραγικό και να γίνει μελό, είναι ένα οριακό έργο.
Με τη διεύθυνσή σας τι θέλετε να αποδοθεί;
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να καταλάβω πώς νιώθει αυτός που είναι απέναντί μου, είτε είναι μουσικός είτε είναι σολίστας είτε χορωδός. Και από την άλλη να τον πείσω να δουλέψουμε μαζί και να κάνουμε μαζί μουσική.
Αυτήν την εποχή ζείτε στο Βερολίνο;
Ναι. Τα τελευταία έξι χρόνια ήμουν σε θέατρα και από τον Αύγουστο κι έπειτα ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα γιατί είναι εξαιρετικά σκληρή η καθημερινότητα σε ένα θέατρο. Έχεις επτά μέρες την εβδομάδα, με ένα πρόγραμμα πολύ βεβαρημένο και με μια καθημερινότητα που δεν σε αφήνει καν να προγραμματίσεις κάτι. Μου έχει τύχει Κυριακή πρωί να μου τηλεφωνήσουν, όντας εγώ στο δρόμο για ένα ταξίδι, και να με φωνάξουν να διευθύνω. Αυτό ήθελα να το σταματήσω λίγο και γιατί με είχε κουράσει αλλά και γιατί κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα κάνεις όταν είσαι δεσμευμένος στο θέατρο. Έτσι μπόρεσα να έρθω εδώ για την «Τραβιάτα» από την Όπερα Θεσσαλονίκης, έτσι ετοιμάζομαι να πάω στην Αυστρία να κάνω μια όπερα, τώρα έχω το χρόνο να κάνω διάφορα πράγματα.
Πόσα χρόνια ζείτε και δουλεύετε στο εξωτερικό;
Τώρα αρχίζει ο δέκατος όγδοος χρόνος.
Οι συνθήκες δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα οπότε δεν το σκέφτεστε, φαντάζομαι, να επιστρέψετε σύντομα;
Καταρχάς, γενικά στο εξωτερικό υπάρχει μια ποιότητα ζωής που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Το δεύτερο είναι ότι εδώ νομίζουμε ότι είμαστε στον παράδεισο ενώ δεν είμαστε, δεν έχουμε την αίσθηση του πού ζούμε πολλές φορές, και -πραγματικά, το λέω με πίκρα αυτό- ιδίως στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχει ένας μύθος ότι είμαστε μια παραμελημένη πόλη, το οποίο ισχύει για όλους όχι μόνο για τη Θεσσαλονίκη, είναι μια αρρώστια το να πιστεύουμε ότι μας έχουν αδικήσει, ότι είμαστε κάτι εξαιρετικό που δεν το βλέπει κανένας κι έτσι δεν έχουμε μάθει, ή ξεχάσαμε, να δουλεύουμε. Και κάτι ακόμη είναι ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο Βερολίνο όπου ζω και τη Γερμανία, το Βερολίνο δεν είναι Γερμανία, είναι μια ανοιχτή κοινωνία και είναι ο μόνος χώρος στη γη που έχω συναντήσει μέχρι τώρα και στον οποίο αισθάνομαι ελεύθερος, μπορεί να μην κάνω τίποτα, μπορώ όμως να κάνω και τα πάντα.
Κινηματοθέατρο «Αριστοτέλειον»
5,6,9,11 και 13 Απριλίου
Προπώληση εισιτηρίων στα εκδοτήρια του Κ.Θ.Β.Ε., Τ: 2310 223785
Ώρα έναρξης: 20:30
Εισιτήρια: 30€, 40€, 45€, φοιτητικό/μαθητικό: 20€, 25€
Συνέντευξη της Misia
«Fado», στα πορτογαλικά, σημαίνει μοίρα, πεπρωμένο. Η μοίρα φέρνει και τη δημοφιλή τραγουδίστρια των παραδοσιακών τραγουδιών της Πορτογαλίας στη Θεσσαλονίκη, για μία και μοναδική εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής. Η Misia έδωσε συνέντευξη στην Γκέλυ Μαδεμλή.
Πότε ξεκινήσατε να τραγουδάτε τα φάντος; Γιατί προτιμήσατε αυτό αντί για κάποιο άλλο μουσικό είδος;
Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς ποια ήταν η πρώτη φορά που άκουσα φάντος στη ζωή μου. Αυτό όμως που μπορώ να πω, είναι πως τα ερωτεύτηκα όταν άρχισα να επισκέπτομαι ταβέρνες όπου παίζονταν ζωντανά. Αν και στην αρχή δεν τα αγαπούσα ιδιαίτερα, τελικά αυτή η μουσική άγγιξε τα συναισθήματά μου και από το 1990 έχουμε μια διαρκή σχέση.
Πότε πρωτοτραγουδήθηκαν τα φάντος;
Τα φάντος έχουν μια ιδιαίτερη ιστορία. Στην αρχή τα έπαιζαν στους οίκους ανοχής όπου θα πήγαιναν οι σκληροί άντρες για να διασκεδάσουν. Αργότερα, το φάντο συνδέθηκε με τα συντηρητικά στοιχεία της δικτατορίας της Πορτογαλίας. Αυτό ήταν πραγματικά άδικο για το είδος, το να συνδεθεί στα μυαλά των ανθρώπων με το συντηρητισμό της εποχής. Μετά την επανάσταση του ’74, οποιοσδήποτε τραγουδούσε ή άκουγε φάντος, θεωρούνταν φίλος του καθεστώτος –και αντιμετωπιζόταν ως τέτοιος. ‘Ανθρωποι έμπαιναν σε στούντιο ραδιοφωνικών σταθμών και πετούσαν δίσκους με φάντος από το μπαλκόνι, κανείς δεν εκτιμούσε αυτή την μουσική. Ευτυχώς τα πράγματα άλλαξαν σήμερα και οι άνθρωποι έχουν μάθει να αγαπάνε τα φάντος χωρίς να τα συσχετίζουν με την πολιτική.
Πώς εξηγείτε το ότι τα φάντος είναι πλέον πολύ δημοφιλή και παγκοσμίως; Τι κάνει μια παραδοσιακή φόρμα επίκαιρη;
Υπάρχει σήμερα μια τάση στη μουσική βιομηχανία που ονομάζεται «world music» και έχει βοηθήσει απίστευτα τη διανομή των φάντος. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με τα φάντος και ολοένα και περισσότερες δισκογραφικές τους δείχνουν προσοχή. Είναι πραγματικά ένα πολύ ευχάριστο δεδομένο που τα τραγούδια ταξιδεύουν εύκολα και εκτιμούνται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο κόσμος σας δίνει συχνά τον τίτλο της διαδόχου της Αμάλια Ροντρίγκεζ (σ.σ. η σημαντικότερη τραγουδίστρια των φάντος στην Πορτογαλία), αν και το ύφος σας είναι εντελώς διαφορετιικό. Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό;
Η Αμάλια Ροντρίγκεζ δεν χρειάζεται ούτε διαδόχους ούτε κόρες. Γνωρίζω ότι πολλές φορές αναφέρομαι ως τέτοια, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο για εκείνη και σίγουρα δεν είναι ο στόχος μου. Η Αμάλια ήταν μια μοναδική γυναίκα και τραγουδίστρια, πολύ μπροστά από την εποχή της. Όλοι τη θαυμάζαμε και την αγαπάμε, αλλά οποιοσδήποτε θα έκανε μια σκόπιμη σύγκριση μαζί της θα έσφαλλε.
Με ποια ενορχήστρωση προτιμάτε να ακούτε τα φάντος;
Εξαρτάται από την περίσταση. Στην Ελλάδα θα έρθω με δυο πολύ ταλαντούχους μουσικούς μου, που θα παίξουν βιολί και κιθάρα.
Στα τραγούδια σας μελοποιείτε ποίηση. Είναι αυτό απαραίτητο στοιχείο του έργου σας;
Υπάρχουν μη πορτογαλικά ποιήματα που «πιάνουν» το πνεύμα των φάντος; Η ποίηση, ανεξάρτητα από την γλώσσα στην οποία είναι γραμμένη, είναι πολύ σημαντικό τμήμα της δουλειάς μου και νομίζω πως γενικώς είναι ένα δώρο στον κόσμο! Τα ποιήματα που μου αρέσει να πλαισιώνω με τα τραγούδια μου μιλούν για παγκόσμια ζητήματα, για τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη, κοκ. Αυτά τα κεντρικά θέματα είναι παρόντα στην ποίηση παγκοσμίως, και όχι μόνο στην Πορτογαλική. Η επιλογή μου να επικεντρωθώ στην πορτογαλική ποίηση έχει να κάνει κυρίως με την πεποίθηση πως μόνο με την ποίηση θα μπορούσαν να νικηθούν τα φαντάσματα που στοίχειωναν τα φάντος μετά την επανάσταση του ‘74. Γι’ αυτό και ζήτησα από τους πιο σημαντικούς Πορτογάλους συγγραφείς και ποιητές να γράψουν στίχους για τα τραγούδια μου. Πιστεύω πως αυτό βοήθησε το φάντο να ξεπεράσει τις σκιές και να αποδεσμευτεί από τα συντηρητικά στοιχεία.
Γιατί αποφασίσατε να συστηθείτε στο ευρύ κοινό με ένα μικρό όνομα;
Πάντως το Misia δεν είναι το μικρό μου όνομα! Έχω ισπανική καταγωγή, οπότε και το όνομα και το επώνυμά μου είναι ισπανικά. Επινόησα το Misia γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ πώς θα μπορούσα να τραγουδώ παραδοσιακή πορτογαλική μουσική με ένα ισπανικό όνομα.
Ωστόσο στους δίσκους σας τραγουδάτε σε διάφορες γλώσσες. Τι σκοπό εξυπηρετεί αυτό;
Πιστεύω πως η μουσική είναι ένα οικουμενικό δώρο που δεν θα έπρεπε να μπαίνει σε σύνορα. Η μουσική, άρα και το φάντο, πρέπει να ανακυκλώνεται και να ταξιδεύει ήπια ανά τον κόσμο. Προσωπικά, θέλω να εξερευνήσω τους τρόπους με τους οποίους αυτό θα μπορούσε να διευκολυνθεί.
Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με το φάντο σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ζείτε;
Ναι, κάνω το ίδιο πράγμα όπου κι αν βρίσκομαι. Τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, ζω στο Παρίσι. Το φάντο δεν είναι γεωγραφική περιοχή, είναι μέσα μου και το κουβαλώ όλου κι αν πάω.
Αυτή δεν είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα. Άλλαξε κάτι στη δουλειά σας στο ενδιάμεσο, από την εμφάνισή σας στο Ηρώδειο μέχρι σήμερα;
Λοιπόν, πολλά πράγματα άλλαξαν με το πέρασμα των ετών αλλά είναι καλύτερο να μην επικεντρωνόμασταν στο παρελθόν, αλλά στο παρόν…
Η εμφάνιση που θα πραγματοποιήσετε στην Ελλάδα έχει τον τίτλο «Lisboarium». Τι να περιμένουμε να δούμε;
«Lisboarium» είναι η παρουσίαση της Λισσαβώνας από μια μακρινή προοπτική. Όπως είπα και πιο πριν, ζω στο Παρίσι τα τελευταία χρόνια, μακριά από τη Λισσαβώνα, και ήταν αυτή η σχέση από απόσταση που με έκανε να δημιουργήσω το «Lisboarium». Ο σκοπός είναι να παρουσιάσω σε όλο τον κόσμο αυτήν την πόλη με την πλούσια παράδοση και κουλτούρα. Στη Θεσσαλονίκη θα περπατήσουμε όλοι -νοερά– στους δρόμους της Λισσαβώνας, θα συναντήσουμε τους ανθρώπους της και θα αποκτήσουμε μια εμπειρία της κουλτούρας της, μέσα από την απίστευτη μουσική των fados. Ελπίζω να σας δω όλους στη Θεσσαλονίκη.
Misia, Τρίτη 8/4, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
25ης Μαρτίου & Παραλία, Τ: 2310 895938-9,
ώρα έναρξης 21.00, 60, 50, 40, 30, 20€
«LA TRAVIATA» του Giuseppe Verdi
Ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του λυρικού ρεπερτορίου παρουσιάζει η Όπερα Θεσσαλονίκης μέσα στον Απρίλιο και για 5 μόνο παραστάσεις στο Κινηματοθέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ.Βασισμένη στο θεατρικό έργο “H κυρία με τις καμέλιες” του Αλέξανδρου Δουμά του νεότερου, η Τραβιάτα (Η παραστρατημένη) είναι έργο ανθρώπινο και διαχρονικό, που εξακολουθεί να προκαλεί αμείωτο ενδιαφέρον και να συγκινεί βαθιά, 155 χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά της.
Οι παραστάσεις της Θεσσαλονίκης γίνονται σε συνεργασία με τον Ενιαίο Φορέα Πολιτισμού Δήμου Βεροίας «Χώρος Τεχνών», ο οποίος συμβάλλει στον τομέα της τεχνικής υποστήριξής τους. H ίδια αυτή παράσταση θα φιλοξενηθεί από τον «Χώρο Τεχνών Βεροίας» στην Βέροια στις 16 Απριλίου 2008.
Στη νέα της αυτή παραγωγή, η Όπερα Θεσσαλονίκης συνεργάζεται για μια ακόμη φορά με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Νεολαίας, συμπράττοντας με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει ο Έλληνας μαέστρος Λουκάς Καρυτινός, ενώ σε μία παράσταση θα διευθύνει ο πρωτοεμφανιζόμενος στην Ελλάδα θεσσαλονικιός διευθυντής ορχήστρας Σίμος Ιωαννίδης.
Συντελεστές:
Μουσική Διεύθυνση : Λουκάς Καρυτινός
Β’ Αρχιμουσικός: Σίμος Ιωαννίδης
Σκηνοθεσία - Σκηνογραφία: Maria – Elena Mexia
Ενδυματολογική επιμέλεια: Steve Almerighi
Φωτισμοί : Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Χορογραφία: Κώστας Γεράρδος
Διδασκαλία Χορωδίας Θεσσαλονίκης : Αγγελική Κρίσιλα
Διανομή:
La Traviata : Fiorella Burato
Alfredo Germont : Carlos Silva
Giorgio Germont : Γιάννης Γιαννίσης
Flora Bervoix : Μαρησία Παπαλεξίου
Annina : Χαρούλα Γκλαβοπούλου
Gastone : Δημήτρης Πακσόγλου
Marchese d’ Obigny: Vasco Fracanzani
Barone Douphol: Κωνσταντίνος Ντότσικας
Dottor Grenvil: Βασίλης Κωστόπουλος
Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης
Χορωδία Θεσσαλονίκης
Παραστάσεις: 5,6,9,11 και 13 Απριλίου 2008
Κινηματοθέατρο «Αριστοτέλειον»
Ώρα έναρξης: 20:30
Προπώληση εισιτηρίων στα εκδοτήρια του Κ.Θ.Β.Ε., τηλ. 2310223785
Εισιτήρια: 30€, 40€, 45€
Φοιτητικό/μαθητικό: 20€, 25€
16 Απριλίου 2008
«Χώρο Τεχνών Βεροίας»
Ώρα έναρξης: 20:30
Προπώληση εισιτηρίων Χώρου Τεχνών Βέροιας, τηλ. 2331078106
Συνέντευξη της Μαρίας Λούκα
Μπήκε με όρεξη, σεβασμό και σιγουριά στο δύσκολο σύγχρονο ελληνικό μουσικό σκηνικό, τραγουδώντας για τέσσερα χρόνια δίπλα στον Σωκράτη Μάλαμα και καταθέτοντας την «Καλημέρα» της, τον πρώτο της προσωπικό δίσκο λίγο μετά. Η νέα γενιά της γυναικείας τραγουδοποιίας είναι εδώ και η Μαρία Λούκα την υποστηρίζει και φέτος στη συναυλιακή της συνεργασία με τον Στάμο Σέμση, που κάνει στάση στο Καφωδείο «Ελληνικό». Έδωσε συνέντευξη στον Χρήστο Μιχαλέρη.
Δεν νομίζω ότι είναι κάτι περίεργο αν σκεφτούμε ότι η γυναίκα από τη φύση της έχει να κουμαντάρει τόσα πράγματα στη ζωή και είναι και πιο πρακτικός άνθρωπος σε σχέση με την αντρική φύση. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια περισσότερα κορίτσια έχουν αρχίσει να γράφουν δικά τους τραγούδια σε σχέση με παλαιότερα χρόνια, όπως η Δανάη Παναγιωτοπούλου ή κάποια τραγούδια που γράφει η Ανδριάνα Μπάμπαλη κι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται περισσότερο.
Αυτό θα ήταν ευχής έργο. Τα πράγματα πάντα έρχονται καλώς, είναι κάτι που πολύ ευχαρίστως θα δεχόμουν. Αν πρόκειται να γίνει θα το φέρει το πλήρωμα του χρόνου…
Ναι, προσπαθώ και επιβιώνω, είναι η δουλειά που κάνω, η δουλειά που με ζει. Δεν έχω παράπονο, δεν δημιουργώ πολλές ανάγκες, προσπαθώ να ζω λιτά…
Ουσιαστικά θα παρουσιάσουμε τραγούδια από την πρώτη δουλειά, το «Καλημέρα», πράγματα που μου αρέσει να τραγουδάω από Χατζιδάκι μέχρι λαϊκά και Beatles και από παραδοσιακά μέχρι ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι. Μου αρέσει να υπάρχει ένα ευέλικτο σχήμα και πρόγραμμα, έτσι ώστε να μπορώ ανάλογα με τα vibes που παίρνω εκείνη την ώρα, να διαχειρίζομαι και το ρεπερτόριο. Κάθε βραδιά και κάθε συναυλία έχει από μόνη της τέτοια ζωή που σε πηγαίνει σε ένα άλλο πρόγραμμα, σε έναν άλλο δρόμο. Υπάρχει ένας αρχικός κορμός και από εκεί και πέρα ό,τι αγαπώ…
Αυτό γίνεται με τον καιρό: φτιάχνω ένα τραγούδι και το αφήνω να κυλήσει μέσα στο χρόνο, αν καταπιαστώ με αυτό μετά από δύο - τρεις μήνες και εξακολουθεί να μ’ αρέσει, τότε είναι έτοιμο να μπει σε ένα δίσκο. Έχει να κάνει με την συγκινησιακή φόρτιση που σου προκαλούν τα εκάστοτε τραγούδια. Ποτέ δεν γράφω ένα τραγούδι εν θερμώ, γράφω και το αφήνω, δεν το ακούω, ώσπου να κατασταλάξω μέσα μου, να μη με επηρεάσει ο ενθουσιασμός της στιγμής -και μετά το βάζω στο δίσκο… Γράφω αρκετά τραγούδια και πετάω και πάρα πολλά, και νομίζω είναι και υγιές αυτό…
Θα σε ενδιέφερε ο ρόλος της ερμηνεύτριας σε δίσκο ενός σύνθέτη;
Βεβαίως, αφού ούτως ή άλλως ο πρώτος μου ρόλος είναι ο τραγουδιστικός - αυτό εξασκούσα τόσα χρόνια, μετά ήρθε ο ρόλος της τραγουδοποιού. Σαφώς, λοιπόν, θα ήθελα να τραγουδήσω και το υλικό κάποιου άλλου ανθρώπου.
Δεν νομίζω ότι είναι κάτι περίεργο αν σκεφτούμε ότι η γυναίκα από τη φύση της έχει να κουμαντάρει τόσα πράγματα στη ζωή και είναι και πιο πρακτικός άνθρωπος σε σχέση με την αντρική φύση. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια περισσότερα κορίτσια έχουν αρχίσει να γράφουν δικά τους τραγούδια σε σχέση με παλαιότερα χρόνια, όπως η Δανάη Παναγιωτοπούλου ή κάποια τραγούδια που γράφει η Ανδριάνα Μπάμπαλη κι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται περισσότερο.
Ποια συνεργασία σου θα θυμάσαι εντονότερα;
Η πιο χαρακτηριστική είναι με τον Σωκράτη Μάλαμα και γιατί περάσαμε περισσότερο χρονικό διάστημα μαζί - τέσσερα χρόνια κράτησε η συνεργασία μας -, αλλά και γιατί ήταν πολύ ουσιαστική, αφού πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι που με βοήθησε να ανακαλύψω τον ρόλο μου μέσα στη μουσική και το τι θέλω να κάνω πραγματικά, με βοήθησε πολύ και ως άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο να οριοθετήσω τις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους, τι χρειάζομαι ως άνθρωπος για να αναπτυχθώ και αυτό να βγει και στην καλλιτεχνική μου υπόσταση. Αυτή είναι η πιο ισχυρή συνεργασία μου έως τώρα…
Αυτό θα ήταν ευχής έργο. Τα πράγματα πάντα έρχονται καλώς, είναι κάτι που πολύ ευχαρίστως θα δεχόμουν. Αν πρόκειται να γίνει θα το φέρει το πλήρωμα του χρόνου…
Είσαι ικανοποιημένη από την πρώτη σου προσωπική δουλειά; Νιώθεις πως μπήκες στις καρδιές πολλών ακρατών;
Νομίζω ότι το αποτέλεσμα ήταν το καλύτερο δυνατό αν σκεφτούμε ότι ήταν η παρθενική μου εμφάνιση στη δισκογραφία και ήμουν πάρα πολύ τυχερή γιατί είχα μια εξαιρετική ομάδα από μουσικούς που στο αντικείμενο τους είναι από τους καλύτερους, όπως ο Δημήτρης ο Μπασλάμ, ο Δημήτρης ο Μυστακίδης, ο Φώτης Σιώτας, ο Σάκης Αποστολάκης… Ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ για πρώτη δουλειά. Και άλλοι άνθρωποι που πέρασαν από την ηχογράφηση όπως ο Μανόλης Πάππος, ο Λουκάς ο Μεταξάς, δούλεψαν όλοι με πάρα πολύ μεράκι. Κάθε άνθρωπος και τραγουδοποιός φεύγοντας από τη συγκεκριμένη δουλειά πάντα ανακαλύπτει στο δρόμο για την επόμενη δουλειά ότι κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει με διαφορετικό τρόπο. Είναι ένα παιχνίδι κι αυτό, όσο περνάει ο καιρός μαθαίνεις, γίνεσαι πολύ πιο συγκεκριμένος σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Έτσι δεν έχω ανασφάλειες σε σχέση με την πρώτη δουλειά, όλα έγιναν όπως έπρεπε.
Ναι, προσπαθώ και επιβιώνω, είναι η δουλειά που κάνω, η δουλειά που με ζει. Δεν έχω παράπονο, δεν δημιουργώ πολλές ανάγκες, προσπαθώ να ζω λιτά…
Πώς σου φάνηκε, και από μέσα, η καριέρα και οι γνωριμίες με καταξιωμένους δημιουργούς που άκουγες από έξω πριν;
Η οποιαδήποτε απομυθοποίηση δεν έχει να κάνει από το αν είσαι μέσα ή έξω από τα πράγματα, έχει να κάνει με το πώς επιλέγεις να αντιλαμβάνεσαι και να προσλαμβάνεις τα πράγματα. Έχω μάθει σε σχέση με τους καλλιτέχνες, να μην μπλέκω την προσωπικότητα με το έργο τους. Σαφώς γνωρίζω ανθρώπους που έχουν προσφέρει εξαιρετικό έργο, αλλά ως προσωπικότητες δεν μου πάνε, δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα. Δεν με επηρεάζει αυτό, εξακολουθώ να σέβομαι και να αγαπώ το έργο τους. Αυτό που έκανα εκτός δουλειάς, αυτό συνεχίζω να κάνω, να τραγουδώ και να γράφω. Προσπαθώ να κρατάω ακέραιο αυτό το χαρακτηριστικό, της αθωότητας δηλαδή, της κινητήριας δύναμης. Μόνο έτσι μπορείς να πορεύεσαι ήσυχος και νηφάλιος με αυτό που συμβαίνει. Τα πράγματα που κάνουμε είναι ένα κομμάτι μας, έχουμε και άλλες πλευρές. Είναι ωραίο να βγαίνεις απ’ έξω ως παρατηρητής και να κοιτάς τη δουλειά σου και να την αφήνεις να ρέει μαζί με το ποτάμι του χώρου και του χρόνου.
Ουσιαστικά θα παρουσιάσουμε τραγούδια από την πρώτη δουλειά, το «Καλημέρα», πράγματα που μου αρέσει να τραγουδάω από Χατζιδάκι μέχρι λαϊκά και Beatles και από παραδοσιακά μέχρι ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι. Μου αρέσει να υπάρχει ένα ευέλικτο σχήμα και πρόγραμμα, έτσι ώστε να μπορώ ανάλογα με τα vibes που παίρνω εκείνη την ώρα, να διαχειρίζομαι και το ρεπερτόριο. Κάθε βραδιά και κάθε συναυλία έχει από μόνη της τέτοια ζωή που σε πηγαίνει σε ένα άλλο πρόγραμμα, σε έναν άλλο δρόμο. Υπάρχει ένας αρχικός κορμός και από εκεί και πέρα ό,τι αγαπώ…
Θα ήθελες να ζεις σε πιο ανθούσα εποχή για την ελληνική μουσική;
Νομίζω ότι η εποχή μου είναι αυτή ακριβώς που πρέπει να ζω, όπως και κάθε άνθρωπος, αρκεί να ξέρει να τη διαβάσει και να τη μυριστεί σωστά. Κάθε εποχή έχει τα ωραία της και πρέπει να μάθουμε να ζούμε τα μέγιστα, στο τώρα και σε αυτό που υπάρχει γύρω μας. Θα ήταν ψέμα να πω ότι θα ήθελα να ζήσω κάτι άλλο από τη στιγμή, που δεν είναι εφικτό, και αυτό που ζω είναι τόσο ωραίο…
Αυτό γίνεται με τον καιρό: φτιάχνω ένα τραγούδι και το αφήνω να κυλήσει μέσα στο χρόνο, αν καταπιαστώ με αυτό μετά από δύο - τρεις μήνες και εξακολουθεί να μ’ αρέσει, τότε είναι έτοιμο να μπει σε ένα δίσκο. Έχει να κάνει με την συγκινησιακή φόρτιση που σου προκαλούν τα εκάστοτε τραγούδια. Ποτέ δεν γράφω ένα τραγούδι εν θερμώ, γράφω και το αφήνω, δεν το ακούω, ώσπου να κατασταλάξω μέσα μου, να μη με επηρεάσει ο ενθουσιασμός της στιγμής -και μετά το βάζω στο δίσκο… Γράφω αρκετά τραγούδια και πετάω και πάρα πολλά, και νομίζω είναι και υγιές αυτό…
info:
Καφωδείο «Ελληνικό»
Ιουστινιανού 3, πίσω από το Δημαρχείο, T: 2310237016
Δευτέρα 14 Απριλίου
Συνέντευξη της Μαγδαληνής Μπεκρή
Η Μαγδαληνή Μπεκρή επιστρέφει στη σκηνή μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας, από τότε που έκλεισαν οι Νέες Μορφές, παίζοντας τώρα το ρόλο της Ιοκάστης στο ομώνυμο έργο που έγραψε η Δήμητρα Μήττα και ανεβάζει το «Σχήμα εκτός Άξονα». η Μαγδαληνή Μπεκρή έδωσε συνέντευξη στον Σωτήρη Ζήκο.
Όχι, πρόκειται ουσιαστικά για μια αντιστροφή του μύθου, καθώς στον Σοφοκλή είναι η Ιοκάστη που αυτοκτονεί και ο Οιδίποδας αυτοτυφλώνεται ενώ εδώ είναι ο Οιδίποδας που αυτοκτονεί. Η Ιοκάστη, αν θα το λέγαμε συμβολικά, είναι η δύναμη εκείνη που δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα να συνεχίσει –όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση εκείνη διεκδικεί το δικαίωμα της να συνεχίζει, και συνέχεια σημαίνει ζωή, όχι θάνατος.
Ναι, σε αυτό το έργο η Ιοκάστη το ξέρει από την αρχή και το κρατάει μυστικό, συνεχίζοντας τη ζωή της μαζί του… Κι αυτό ήταν κάτι με προβλημάτισε πολύ, δηλαδή: πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα να ξέρει πώς ο άντρας που έχει παντρευτεί είναι ο γιος της και παρόλα αυτά να έχει ερωτική σχέση μαζί του, κανονική και να κάνει μαζί του παιδιά;
Εγώ αυτό που προσπαθώ είναι, όσο γίνεται περισσότερο, να είναι προσωπικός ο τρόπος που προσεγγίζω αυτή τη γυναίκα, δηλαδή -παρόλο που έκανε αυτά που καμιά γυναίκα δεν θα τολμούσε να κάνει- να είναι πιο κοντά σε μένα και όχι έξω από μένα… Ας πούμε, η σχέση μου με τον έρωτα, είναι μια ευκαιρία να την καταθέσω μέσα από αυτήν την παράσταση, γιατί πιστεύω πως έρωτας είναι κάτι πολύ αγνό, άσχετα σε ποιον απευθύνεται… Με έκανε αυτή παράσταση να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω, και να θυμηθώ τι ήταν -σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου- για μένα ο έρωτας… και να προσπαθήσω αυτό το πράγμα να το περάσω μέσα στο έργο. Ελπίζω να το καταφέρνω (γέλια). Αλλά, αν και είναι και λίγο επώδυνο αυτό, να σκάβεις μέσα σου για να βρίσκεις υλικό που θα το φέρεις στην παράσταση, εμένα έτσι με ενδιαφέρει να κάνω θέατρο.
Αυτό το έργο, η «Ιοκάστη», τι είναι; Αναλόγιο; Μονόλογος ή κανονικό θεατρικό;
Είναι ένα κανονικό θεατρικό κείμενο, διάρκειας περίπου μίας ώρας, όπου τα πρόσωπά του είναι δύο, η Ιοκάστη και ο Οιδίποδας. Η ιστορία του αρχίζει από τη στιγμή που ο Οιδίποδας μαθαίνει ότι είναι ο φονιάς του Λάιου αλλά δεν ξέρει ακόμα ότι είναι γιος της Ιοκάστη. Κι εκεί αρχίζει να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν η Ιοκάστη ξέροντας ότι ο σύζυγός της σκοτώθηκε, να τον ξεχνάει τόσο γρήγορα -χωρίς ούτε ένα δάκρυ- και να περνάει στην επόμενη φάση της ζωής της… Αυτό είναι που τον προβληματίζει αρχικά και στη συνέχεια του έργου μαθαίνει όλα αυτά τα τρομερά, ότι είναι σύζυγος της μητέρας του και ότι έχει κάνει μαζί της παιδιά, μια αποκάλυψη που δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει και τον οδηγεί σε ένα είδος τρέλας, μέχρι που τελικά αυτοκτονεί.
Όχι, πρόκειται ουσιαστικά για μια αντιστροφή του μύθου, καθώς στον Σοφοκλή είναι η Ιοκάστη που αυτοκτονεί και ο Οιδίποδας αυτοτυφλώνεται ενώ εδώ είναι ο Οιδίποδας που αυτοκτονεί. Η Ιοκάστη, αν θα το λέγαμε συμβολικά, είναι η δύναμη εκείνη που δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα να συνεχίσει –όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση εκείνη διεκδικεί το δικαίωμα της να συνεχίζει, και συνέχεια σημαίνει ζωή, όχι θάνατος.
Και λέγονται από την Ιοκάστη και πράγματα για την προηγούμενη ζωή της, πριν τον Οιδίποδα, με τον Λάιο;
Ναι. Και λέει ότι ο Λάιος ήταν ένας άνθρωπος που της στέρησε τα πάντα, καθώς την παντρεύτηκε και, εξαιτίας του γνωστού χρησμού ότι θα σκοτωθεί από το παιδί του, δεν της επέτρεψε να κάνει παιδιά, κι αυτό ήταν ένα είδος ακύρωσης της ίδιας ως γυναίκας… Κατ’ αρχάς ο Λάιος πηγαίνει συνεχώς με τις δούλες για να κάνει έρωτα και μετά όσες φορές πλησιάζει την Ιοκάστη ερωτικά, φοβούμενος μήπως την καταστήσει έγκυο, την αποφεύγει τελικά και την αφήνει ανικανοποίητη… Οπότε, από κει και πέρα, αρχίζει μια αντίστροφη μέτρηση και η Ιοκάστη δεν αποφασίζει μεν να εκδικηθεί αλλά αποφασίζει να περιμένει να φέρει η ζωή την εκδίκηση –και έτσι συμβαίνει, ο Λάιος πεθαίνει, ο Οιδίποδας λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας και παντρεύεται τη βασίλισσα και ξαναρχίζει η ζωή της Ιοκάστης, που κάνει μαζί του παιδιά… Ο Οιδίποδας με λίγα λόγια είναι γι’ αυτήν τα πάντα: είναι ο γιος της που είχε χάσει–
Ναι, σε αυτό το έργο η Ιοκάστη το ξέρει από την αρχή και το κρατάει μυστικό, συνεχίζοντας τη ζωή της μαζί του… Κι αυτό ήταν κάτι με προβλημάτισε πολύ, δηλαδή: πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα να ξέρει πώς ο άντρας που έχει παντρευτεί είναι ο γιος της και παρόλα αυτά να έχει ερωτική σχέση μαζί του, κανονική και να κάνει μαζί του παιδιά;
Εσύ πώς και ανέλαβες να παίξεις με τις υποχρεώσεις που έχεις, το πρωί με τα δύο παιδιά σου στο σπίτι, το απόγευμα να διδάσκεις στο σχολείο…;
Κανονικά δηλαδή, αν το σκεφτώ λογικά, δεν είχα χρόνο για να το κάνω, είχα όμως τεράστια ανάγκη να παίξω και ο σκηνοθέτης Νίκος Βουδούρης και η Αναστασία Θεοφανίδου που δούλεψε την κίνηση, οι οποίοι ήξεραν αυτή μου την ανάγκη, μου το πρότειναν και δέχτηκα… Οπότε βρέθηκε και ένα πλαίσιο συνεργασίας, όπου εγώ έκλεβα χρόνο από τον ύπνο μου κι έγιναν και οι πρόβες και ήταν μάλιστα και πολύ παραγωγικές. Εξάλλου με ενδιέφερε πολύ ο τρόπος που προσέγγισε ο Νίκος (Βουδούρης) το κείμενο, που, επειδή είναι μουσικός, το προσέγγισε μέσω των ρυθμών του κειμένου, κάτι που κι εμείς είχαμε αρχίσει να κάνουμε στις Νέες Μορφές.
Εγώ αυτό που προσπαθώ είναι, όσο γίνεται περισσότερο, να είναι προσωπικός ο τρόπος που προσεγγίζω αυτή τη γυναίκα, δηλαδή -παρόλο που έκανε αυτά που καμιά γυναίκα δεν θα τολμούσε να κάνει- να είναι πιο κοντά σε μένα και όχι έξω από μένα… Ας πούμε, η σχέση μου με τον έρωτα, είναι μια ευκαιρία να την καταθέσω μέσα από αυτήν την παράσταση, γιατί πιστεύω πως έρωτας είναι κάτι πολύ αγνό, άσχετα σε ποιον απευθύνεται… Με έκανε αυτή παράσταση να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω, και να θυμηθώ τι ήταν -σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου- για μένα ο έρωτας… και να προσπαθήσω αυτό το πράγμα να το περάσω μέσα στο έργο. Ελπίζω να το καταφέρνω (γέλια). Αλλά, αν και είναι και λίγο επώδυνο αυτό, να σκάβεις μέσα σου για να βρίσκεις υλικό που θα το φέρεις στην παράσταση, εμένα έτσι με ενδιαφέρει να κάνω θέατρο.
Πάντως με τον Λάζαρο Βαρτάνη, που παίζει τον Οιδίποδα και που είναι ένας πολύ νεαρός ηθοποιός, είδα τη διαφορά ηλικίας να σηματοδοτεί αφενός μια σχέση μάνας – γιου, αλλά και μια σχέση που στην εποχή μας χωράει πλέον και μια σχέση εραστών…
Αυτό είναι ένα διπλό στοιχείο που το φέρνει η παράσταση: από τη μια η διαφορά ηλικίας τους, αλλά όπου και η Ιοκάστη είναι μια νέα γυναίκα και από την άλλη, το πιο σημαντικό, ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, που υπάρχει πολύ έντονα στην παράσταση… Και αυτό είναι τελικά που δεν μπορεί να αντέξει ο Οιδίποδας και τον τρελαίνει, δεν είναι ότι έχει πάει με τη μητέρα του και έχει κάνει παιδιά με τη μητέρα του, αλλά ότι είναι ερωτευμένος ακόμα με αυτήν που αποκαλύπτεται πως είναι η μητέρα του… Ο έρωτας τους δεν ανήκει στο παρελθόν, είναι εδώ, στο παρόν, κι αυτό ο Οιδίποδας μετά την αποκάλυψη δεν το αντέχει… Η Ιοκάστη το αντέχει γιατί το ξέρει από την αρχή –είναι διαφορετικό.
info:
«Ιοκάστη» της Δήμητρας Μήττα από το «Σχήμα εκτός Άξονα» στο θέατρο της Ακτίς Αελίου
Συνέντευξη της Μαριάννας Τουμασάτου
Η Μαριάννα Τουμασάτου μαζί με τον Αλέξανδρο Σταύρου, ένα ζευγάρι που γνωρίσαμε από την τηλεοπτική σειρά «Βέρα στο δεξί», ανεβαίνουν στη σκηνή του Θεάτρου Εγνατία παίζοντας το παράνομο ζευγάρι στο «Κάθε χρόνο ίδια μέρα». Η Μαριάννα Τουμασάτου έδωσε συνέντευξη στην Αθηνά Τσακαλίδου.
Θα σου πω το εξής: Εάν ήταν τόσο απλά τα πράγματα δεν θα ‘χαμε έργο. Εάν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ζούσαν, δεν θα τους είχαμε έργο. Κι αυτοί εάν ήταν μαζί ή εάν είχανε χωρίσει δεν θα τους είχαμε έργο. Που σημαίνει ότι δεν θα ήταν τόσο σημαντική η ιστορία τους. Εδώ γίνεται σημαντική επειδή είναι ένα κέντημα σχέσεων και αισθήσεων. Και δεν μπορώ να σου το εξηγήσω αυτό με τη λογική του α+β=γ. Είναι αυτό που νιώθουν και που τους κρατάει σε αυτού του είδους τη σχέση.
Το ίδιο το έργο. Είναι μαγικό. Και να μην το δει κάποιος και πάλι συγκινείται. Καμιά φορά όταν λέω πρέπει να το δεις για να καταλάβεις δεν το λέω για να «εξαγοράσω» θεατές και να έχουμε περισσότερα εισιτήρια. Πάρτο και διάβασέ το. Βέβαια δεν βρίσκεις μετάφραση εύκολα. Ο Μιχάλης Παπαμιχάλης δεν την έχει εκδώσει. Εάν μπορούσε κάποιος να το διαβάσει ή να το δει, όχι αναγκαστικά από εμάς, ή έστω να δει την ταινία, τότε θα καταλάβει την αξία του έργου. Προσωπικά με συγκινεί ο τρόπος που ξέρουν να αγαπάνε ο Τζορτζ και η Ντόρις.
Πέντε χρόνια περίπου. Δεν υπάρχει όμως αλλαγή μακιγιάζ. Ήταν μια ιδέα που είχαμε σκεφτεί στην αρχή γιατί ταλαιπωριόμασταν τόσο πολύ που μέχρι το τέλος της παράστασης γινόμασταν κουρέλια. Εγώ το μόνο που κάνω είναι ότι στην αρχή βάζω ένα πιο ανοιχτόχρωμο μέικ απ απ’ ότι θα φόραγα στη ζωή και στη δουλειά, γιατί αυτή είναι 25 χρονών όταν ξεκινάει η σχέση. Και απλά αφήνω το μακιγιάζ να καταστρέφεται. Δεν του κάνω καμία διόρθωση. Δεν βάζω πούδρα ας πούμε κατά τη διάρκεια της παράστασης. Που οποιαδήποτε συνάδελφος και μόνο που θα έκλαιγε θα διόρθωνε αυτό το χάλι. Εγώ αφήνω τη φθορά του μακιγιάζ να φανεί. Εάν κλάψεις και σκουπίσεις απλά τη μαυρίλα και έχει από μέσα χαλάσει το μέικ απ, σου δίνει πιο ταλαιπωρημένο πρόσωπο κι από αυτό που έχεις.
Ο Κώστας έχει δουλέψει με έναν τρόπο που είναι η καλή εκδοχή του «λάμπω δια της απουσίας μου». Δηλαδή αφήνω τους ηθοποιούς να υπάρχουν, γιατί είναι ένα έργο συναισθημάτων και εγώ τους καθοδηγώ, τους διευκολύνω τη ζωή, φτιάχνω την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για να τους βοηθήσω, αλλά δεν τους βγάζω τα συκώτια για να κάνουνε κωλοτούμπες για να φανώ εγώ, ο σκηνοθέτης. Κι αυτό, πιστέψτε με, είναι μεγάλη στιγμή για ένα σκηνοθέτη, να είναι τόσο μάγκας που να μη θέλει να κάνει σαματά.
Η εποχή μας όντως έχει μοναξιά. Κι αυτό το έργο δηλώνει πόσο σημαντική είναι η παρουσία ενός ανθρώπου στη ζωή μας. Τώρα οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αξία του έργου πιο πολύ, γιατί τελούν στη μοναξιά. Τώρα τα παιδιά είναι την περισσότερη ώρα στο ίντερνετ και δεν είναι όπως ήμασταν εμείς -το οποίο ακούγεται και λίγο γραφικό- που παίζαμε στις αλάνες. Υπήρχε όμως ένας βαθμός επικοινωνίας. Τώρα τα παιδιά επικοινωνούν μόνο μέσω του ίντερνετ και επειδή έχουν τη δυνατότητα να μην τους βλέπει ο άλλος, μπορούν να πουν κάποια πράγματα που όταν θα έρθουν κοντά θα κρύψουν τον εαυτό τους και αυτό φτιάχνει μια μοναξιά. Και αυτό το έργο μπορεί να μιλήσει περισσότερο στις ψυχές τώρα που ο άνθρωπος ξέρει τι θα πει μοναξιά. Το έργο αυτό πάντως μόνο μοναξιά δεν έχει.
«Κάθε χρόνο ίδια μέρα» του Μπέρναρντ Σλέηντ,
με τους Μαριάννα Τουμασάτου και Αλέξανδρο Σταύρουσε
σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου στο Θέατρο Εγνατία
Τι πραγματεύεται το έργο «Κάθε χρόνο ίδια μέρα»;
Μιλάει για δύο ανθρώπους που γνωρίστηκαν τυχαία σε ένα ξενοδοχείο. Πηγαίνουν ο καθένας κάθε χρόνο το ίδιο σαββατοκύριακο σε αυτό το ξενοδοχείο για άσχετους λόγους. Μόλις γνωρίζονται όμως αποφασίζουν να πηγαίνουν σε αυτό το ξενοδοχείο απλά και μόνο για να συναντιούνται. Κι έτσι περνάνε τα χρόνια…
Θα σου πω το εξής: Εάν ήταν τόσο απλά τα πράγματα δεν θα ‘χαμε έργο. Εάν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ζούσαν, δεν θα τους είχαμε έργο. Κι αυτοί εάν ήταν μαζί ή εάν είχανε χωρίσει δεν θα τους είχαμε έργο. Που σημαίνει ότι δεν θα ήταν τόσο σημαντική η ιστορία τους. Εδώ γίνεται σημαντική επειδή είναι ένα κέντημα σχέσεων και αισθήσεων. Και δεν μπορώ να σου το εξηγήσω αυτό με τη λογική του α+β=γ. Είναι αυτό που νιώθουν και που τους κρατάει σε αυτού του είδους τη σχέση.
Τι οδήγησε τον έναν στην αγκαλιά του άλλου;Τι «βλέπει» ο ένας στον άλλο που δεν το έχει από τη σχέση του με το νόμιμο σύντροφό του;
Δεν βλέπει στον άλλο κάτι που του το προσφέρει ο άλλος, βλέπει στον άλλο κάτι δικό του. Ένα μικρό καθρέφτη στο πρόσωπο του άλλου βλέπει πιστεύω.
Το ίδιο το έργο. Είναι μαγικό. Και να μην το δει κάποιος και πάλι συγκινείται. Καμιά φορά όταν λέω πρέπει να το δεις για να καταλάβεις δεν το λέω για να «εξαγοράσω» θεατές και να έχουμε περισσότερα εισιτήρια. Πάρτο και διάβασέ το. Βέβαια δεν βρίσκεις μετάφραση εύκολα. Ο Μιχάλης Παπαμιχάλης δεν την έχει εκδώσει. Εάν μπορούσε κάποιος να το διαβάσει ή να το δει, όχι αναγκαστικά από εμάς, ή έστω να δει την ταινία, τότε θα καταλάβει την αξία του έργου. Προσωπικά με συγκινεί ο τρόπος που ξέρουν να αγαπάνε ο Τζορτζ και η Ντόρις.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που συναντήσατε;
Πολλές. Πρώτα από όλα όταν παίζουν μόνο δύο άτομα και μόνο η εκμάθηση ενός κειμένου τόσο μεγάλου που συνήθως μοιράζεται σε 5-10 άτομα είναι ένας όγκος δουλειάς τεράστιος. Και δεν είναι μόνο η εκμάθηση του κειμένου αλλά και το πώς υπερασπίζεσαι αυτό που παίζεις. Οι γρήγορες αλλαγές, το να θυμάσαι ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που μεγαλώνει, δηλαδή δεν μπορείς να του αλλάξεις τον χαρακτήρα απλά και μόνο επειδή κάνεις έναν άνθρωπο μεγαλύτερο σε ηλικία.
Πέντε χρόνια περίπου. Δεν υπάρχει όμως αλλαγή μακιγιάζ. Ήταν μια ιδέα που είχαμε σκεφτεί στην αρχή γιατί ταλαιπωριόμασταν τόσο πολύ που μέχρι το τέλος της παράστασης γινόμασταν κουρέλια. Εγώ το μόνο που κάνω είναι ότι στην αρχή βάζω ένα πιο ανοιχτόχρωμο μέικ απ απ’ ότι θα φόραγα στη ζωή και στη δουλειά, γιατί αυτή είναι 25 χρονών όταν ξεκινάει η σχέση. Και απλά αφήνω το μακιγιάζ να καταστρέφεται. Δεν του κάνω καμία διόρθωση. Δεν βάζω πούδρα ας πούμε κατά τη διάρκεια της παράστασης. Που οποιαδήποτε συνάδελφος και μόνο που θα έκλαιγε θα διόρθωνε αυτό το χάλι. Εγώ αφήνω τη φθορά του μακιγιάζ να φανεί. Εάν κλάψεις και σκουπίσεις απλά τη μαυρίλα και έχει από μέσα χαλάσει το μέικ απ, σου δίνει πιο ταλαιπωρημένο πρόσωπο κι από αυτό που έχεις.
Την αίσθηση του χρόνου μήπως την αποκτά το κοινό μέσω της σκηνοθεσίας;
Όχι, δεν υπάρχουν σκηνοθετικά τρικ. Ο Κώστας Αρζόγλου έχει κάνει μια μαγική διεργασία και ιστορία σε αυτό το έργο. Δεν τον έχει πιάσει σκηνοθετίτιδα. Δεν έχει πει: «Ελάτε να σας δείξω, είμαι εδώ κι έχω σκηνοθετήσει, κι έχω κάνει, κι έχω ράνει». Τίποτα!
Ο Κώστας έχει δουλέψει με έναν τρόπο που είναι η καλή εκδοχή του «λάμπω δια της απουσίας μου». Δηλαδή αφήνω τους ηθοποιούς να υπάρχουν, γιατί είναι ένα έργο συναισθημάτων και εγώ τους καθοδηγώ, τους διευκολύνω τη ζωή, φτιάχνω την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για να τους βοηθήσω, αλλά δεν τους βγάζω τα συκώτια για να κάνουνε κωλοτούμπες για να φανώ εγώ, ο σκηνοθέτης. Κι αυτό, πιστέψτε με, είναι μεγάλη στιγμή για ένα σκηνοθέτη, να είναι τόσο μάγκας που να μη θέλει να κάνει σαματά.
Ποιες άλλες προεκτάσεις έχει το έργο εκτός από το αμιγώς ερωτικό στοιχείο;
Μιλάει για την τότε κοινωνία, δηλαδή για όλα όσα κυλάνε εκείνα τα χρόνια στη ζωή των ηρώων. Γιατί οι άνθρωποι εκτός από μητέρες, σύζυγοι, εγγόνες, πατεράδες κτλ είμαστε και κοινωνικά πρόσωπα. Οι ήρωες αυτοί παρακολουθούν τις αλλαγές που έχουνε συμβεί στα χρόνια που περνάνε. Η ιστορία μας διαδραματίζεται το διάστημα από το 1951-1976. Συγκεκριμένα στο έργο αναφέρεται η δολοφονία του Κένεντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τι έκανε ο Τσε Γκεβάρα, ποιος ήταν ο Έλβις Πρίσλει, πώς μπήκε η τηλεόραση στη ζωή μας, τι σήμαινε τότε διαφήμιση. Είναι νύξεις σε προσωπικότητες και σε γεγονότα που χάραξαν την ιστορία του αιώνα μας.
Η εποχή μας όντως έχει μοναξιά. Κι αυτό το έργο δηλώνει πόσο σημαντική είναι η παρουσία ενός ανθρώπου στη ζωή μας. Τώρα οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αξία του έργου πιο πολύ, γιατί τελούν στη μοναξιά. Τώρα τα παιδιά είναι την περισσότερη ώρα στο ίντερνετ και δεν είναι όπως ήμασταν εμείς -το οποίο ακούγεται και λίγο γραφικό- που παίζαμε στις αλάνες. Υπήρχε όμως ένας βαθμός επικοινωνίας. Τώρα τα παιδιά επικοινωνούν μόνο μέσω του ίντερνετ και επειδή έχουν τη δυνατότητα να μην τους βλέπει ο άλλος, μπορούν να πουν κάποια πράγματα που όταν θα έρθουν κοντά θα κρύψουν τον εαυτό τους και αυτό φτιάχνει μια μοναξιά. Και αυτό το έργο μπορεί να μιλήσει περισσότερο στις ψυχές τώρα που ο άνθρωπος ξέρει τι θα πει μοναξιά. Το έργο αυτό πάντως μόνο μοναξιά δεν έχει.
Γίνονται αναγωγές στο σήμερα;
Όχι, καμία σχέση. Επιθεώρηση κάνουμε; Το έργο που το αφήσαμε όπως ήταν, δεν το πειράξαμε. Δεν κάναμε τους έξυπνους. Ήταν έξυπνος ο Σλέηντ, δεν χρειαζότανε.
«Κάθε χρόνο ίδια μέρα» του Μπέρναρντ Σλέηντ,
με τους Μαριάννα Τουμασάτου και Αλέξανδρο Σταύρουσε
σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου στο Θέατρο Εγνατία
West is the Best!
Tο CITY urban living, το αγαπημένο περιοδικό της Θεσσαλονίκης, σας ξεναγεί αυτή τη φορά στη δυτική πλευρά της πόλης, στην 4η, καθιερωμένη πια Εμπορική Έκθεση της Δυτικής Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Επιχειρηματικό Πανόραμα Δυτικών Συνοικιών» που διοργανώνει η εταιρία «Προβολή EXPO» και οι Δήμοι Δυτικής Θεσσαλονίκης.Στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Σταυρούπολη, θα συναντηθούν από τις 5 έως και τις 13 Απριλίου ασφαλιστικές, κτηματομεσιτικές, χρηματοοικονομικές και μεταφορικές εταιρίες, εκπαιδευτικές υπηρεσίες, κατασκευαστές επίπλων και οικιακών ειδών, οίκοι ομορφιάς, ταξιδιωτικά γραφεία, σχολές χορού, γυμναστήρια, και οποιαδήποτε επιχείρηση φροντίζει για το ευ ζην του πολίτη της κοινωνίας του μέλλοντος.
Την έκθεση στηρίζουν η Νομαρχία Θεσσαλονίκης, το Επαγγελματικό Επιμε-λητήριο, η Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως, καθώς και πολιτικά πρόσωπα της πόλης, ενώ οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης θα είναι παρόντες με δικά τους stand στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της έκθεσης.
Η είσοδος για το κοινό ορίζεται στα 2, ένα συμβολικό ποσό που επιτρέπει στον καθένα πολλαπλές επισκέψεις, και του δίνει το δικαίωμα να συμμετέχει καθημερινά με διαφορετικό τυχερό κωδικό σε κληρώσεις με πολλά δώρα.
Όσο για την ψυχαγωγία των επισκεπτών, την έχουν αναλάβει οι Δήμοι, με ομάδες που επιφυλάσσουν εκπλήξεις.
Το CITY urban living θα βρίσκεται εκεί, στο stand 19, για να σας συναντήσει από κοντά και να σας ενημερώσει για όσα «παίζουν» στην πόλη μας.
info: «Επιχειρηματικό Πανόραμα Δυτικών Συνοικιών», Δευτέρα-Παρασκευή 16.30-21.30, Σάββατο-Κυριακή 11.00-21.30, πληροφορίες: 2310 615975, 6946 252060, www.ekthesi-dytikonsynikion.gr
Στην πολυκατοικία μου μπήκαν διαρρήκτες.
Μπορείτε να βρείτε από ποιο διαμέρισμα έκλεψαν τι;
• Του Αποστόλη του έκλεψαν ή το laptop ή την κάμερα και μένει ή στον 3ο όροφο ή 4ο • 200 έκλεψαν ή από τον Χάρη ή από τον Γιώργο, από το διαμέρισμα ή του 4ου ορόφου ή του 6ου • Από τον Χάρη έλειπε ή το DVD player ή η TV • Η TV δεν ήταν στο διαμέρισμα του 2ου ορόφου • Μαζί με το laptop πήραν ή 200 ή 400 • Το laptop βρισκόταν ή στον 3ο όροφο ή στον 5ο όροφο • Μαζί με το κόσμημα δεν πήραν 100 • Μαζί με την κάμερα πήραν ή 200 ή 300 • Το κόσμημα βρισκόταν ή στον 2ο όροφο ή στον 5ο • Ο Κώστας δεν έχασε 500 • Ο Γιώργος θρήνησε ή το laptop ή την TV και μένει ή στον 2ο όροφο ή στον 5ο • Το DVD player δεν ήταν στον 4ο όροφο.
Στείλτε τις λύσεις με fax (2310 288270) ή με e-mail (ki@citymedia.gr) και κερδίστε πλούσια δώρα! Δεκτές γίνονται οι απαντήσεις που αποστέλλονται σε 2 εβδομάδες από την κυκλοφορία του τεύχους. Για το σημερινό γρίφο απαντήστε έως την Πέμπτη 17/04
• Του Αποστόλη του έκλεψαν ή το laptop ή την κάμερα και μένει ή στον 3ο όροφο ή 4ο • 200 έκλεψαν ή από τον Χάρη ή από τον Γιώργο, από το διαμέρισμα ή του 4ου ορόφου ή του 6ου • Από τον Χάρη έλειπε ή το DVD player ή η TV • Η TV δεν ήταν στο διαμέρισμα του 2ου ορόφου • Μαζί με το laptop πήραν ή 200 ή 400 • Το laptop βρισκόταν ή στον 3ο όροφο ή στον 5ο όροφο • Μαζί με το κόσμημα δεν πήραν 100 • Μαζί με την κάμερα πήραν ή 200 ή 300 • Το κόσμημα βρισκόταν ή στον 2ο όροφο ή στον 5ο • Ο Κώστας δεν έχασε 500 • Ο Γιώργος θρήνησε ή το laptop ή την TV και μένει ή στον 2ο όροφο ή στον 5ο • Το DVD player δεν ήταν στον 4ο όροφο.
Στείλτε τις λύσεις με fax (2310 288270) ή με e-mail (ki@citymedia.gr) και κερδίστε πλούσια δώρα! Δεκτές γίνονται οι απαντήσεις που αποστέλλονται σε 2 εβδομάδες από την κυκλοφορία του τεύχους. Για το σημερινό γρίφο απαντήστε έως την Πέμπτη 17/04
Ζώδια 4 - 10 Απριλίου
ΚΡΙΟΣ
Πολύ ανεβασμένους σας βρίσκει αυτή η εβδομάδα. Αεικίνητοι και με υπέρμετρο ενθουσιασμό, παρασύρετε στους ρυθμούς σας όσους είναι δίπλα σας. Το σαββατοκύριακο προβλέπεται πολύ ρομαντικό, με το ταίρι σας ν’ ανακαλύπτει πλευρές σας άγνωστες μέχρι τώρα. Προσοδοφόρα ανοίγματα στα επαγγελματικά.
ΤΑΥΡΟΣ
Χαλαρώστε λίγο τους ρυθμούς σας, γιατί τελευταία είστε πολύ αγχωμένοι. Το σαββατοκύριακο σας δίνει της ευκαιρία να περάσετε πολύ όμορφες στιγμές, γι’ αυτό εκμεταλλευτείτε το. Στον επαγγελματικό τομέα πρέπει να θέσετε σωστά τις προτεραιότητές σας για να μην πελαγώσετε.
ΔΙΔΥΜΟΙ
Στα μέσα της εβδομάδας, κάτι συνταρακτικό έρχεται ν’ αλλάξει τη ζωή σας. Στο χέρι σας και μόνο είναι αν η σχέση σας κρατηθεί ζωντανή ή σύντομα θα λάβει τέλος. Γι’ αυτό, πριν κάνετε οτιδήποτε, φροντίστε να σιγουρευτείτε πρώτα. Μετά από πολύ καιρό ασχολείστε σοβαρά με τη δουλειά σας.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Ευκαιρίες για διασκέδαση φέρνει αυτή η εβδομάδα. Μην τα παίρνετε όλα τόσο σοβαρά. Χαλαρώστε λιγάκι. Μην κάνετε βιαστικές κινήσεις στα αισθηματικά σας. Αφήστε τα όλα να κυλήσουν ομαλά. Οι σχέσεις με τους ανωτέρους σας στα επαγγελματικά δεν είναι και οι καλύτερες.
ΛΕΩΝ
Μοιραστείτε τις σκέψεις και τις προσδοκίες σας με άτομα που αγαπάτε. Ίσως έτσι τα ξαναφέρετε πάλι κοντά σας. Όσο αφορά τα αισθηματικά σας, ακούστε τους φίλους σας αλλά στο τέλος εμπιστευθείτε το ένστικτό σας, κυρίως εσείς οι αδέσμευτοι. Η συνεργασία στα επαγγελματικά θα κάνει θαύματα.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Ασχοληθείτε μόνο με σημαντικά ζητήματα αυτή την εβδομάδα, όπως είναι οι πηγές εσόδων σας και τα οικονομικά σας. Στα αισθηματικά σας χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να κρατήσετε ισορροπίες και αυτό θα σας κουράσει. Ένα πρόβλημα με ένα συνάδελφο θα σας βγάλει εκτός εαυτού.
ΖΥΓΟΣ
Από την στιγμή που έχετε τακτοποιήσει τις τρέχουσες εκκρεμότητες στα επαγγελματικά, εκμεταλλευτείτε τον ελεύθερο χρόνο σας για να ασχοληθείτε με αγαπημένες ασχολίες. Δείτε από μια άλλη οπτική γωνία το ενδεχόμενο της σχέσης σας με ένα πρόσωπο που σας προσέγγισε τελευταία.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Αν το αντικείμενό σας στη δουλειά έχει να κάνει με τα οικονομικά, θα πρέπει να δείξετε μεγάλη προσοχή γιατί αυτή την εβδομάδα είστε πολύ επιρρεπείς στα λάθη. Οι δεσμευμένοι μπαίνετε σε πειρασμό. Προσέξτε να μην θυσιάσετε την σχέση σας για μια απερισκεψία.
ΤΟΞΟΤΗΣ
Ρίξτε λιγάκι τους ρυθμούς στη δουλειά. Μόνο έτσι θα ξαναβρείτε την έμπνευση και την παραγωγικότητά σας. Βρίσκεστε σε δύσκολη θέση και δεν μπορείτε να βρείτε εύκολα απαντήσεις και αυτό δυσχεραίνει περισσότερο την κατάσταση. Βρείτε τον τρόπο που θ’ ανακτήσετε την χαμένη σας αυτοπεποίθηση.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Φροντίστε να κάνετε ξεκάθαρες τις θέσεις σας στον επαγγελματικό τομέα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Στα αισθηματικά σας περνάτε μια περίεργη φάση κι αυτό που χρειάζεστε δίπλα σας είναι ένα πρόσωπο που θα σας παρέχει σιγουριά και όχι κάποιον που θα σας επιβαρύνει.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Νέα επαγγελματικά ανοίγματα σας φέρνουν πολλές αλλαγές σε ό,τι έχει να κάνει με την σταδιοδρομία σας. Φροντίστε μόνο να επιλέξετε σωστά τους συνεργάτες σας. Οι αδέσμευτοι θα βιώσετε κάτι συνταρακτικό που, ίσως, σας αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπατε κάποια πράγματα.
ΙΧΘΕΙΣ
Φανείτε προσεκτικοί αυτό το διάστημα. Ίσως πέσετε σε κάποια παγίδα και κάνετε σημαντικά λάθη. Μια αναπάντεχη επικοινωνία με πρόσωπο του παρελθόντος αλλάζει το τοπίο στον αισθηματικό τομέα και σας χαρίζει έντονες συγκινήσεις. Η σωστή επικοινωνία κάνει θαύματα στα επαγγελματικά.
Πολύ ανεβασμένους σας βρίσκει αυτή η εβδομάδα. Αεικίνητοι και με υπέρμετρο ενθουσιασμό, παρασύρετε στους ρυθμούς σας όσους είναι δίπλα σας. Το σαββατοκύριακο προβλέπεται πολύ ρομαντικό, με το ταίρι σας ν’ ανακαλύπτει πλευρές σας άγνωστες μέχρι τώρα. Προσοδοφόρα ανοίγματα στα επαγγελματικά.
ΤΑΥΡΟΣ
Χαλαρώστε λίγο τους ρυθμούς σας, γιατί τελευταία είστε πολύ αγχωμένοι. Το σαββατοκύριακο σας δίνει της ευκαιρία να περάσετε πολύ όμορφες στιγμές, γι’ αυτό εκμεταλλευτείτε το. Στον επαγγελματικό τομέα πρέπει να θέσετε σωστά τις προτεραιότητές σας για να μην πελαγώσετε.
ΔΙΔΥΜΟΙ
Στα μέσα της εβδομάδας, κάτι συνταρακτικό έρχεται ν’ αλλάξει τη ζωή σας. Στο χέρι σας και μόνο είναι αν η σχέση σας κρατηθεί ζωντανή ή σύντομα θα λάβει τέλος. Γι’ αυτό, πριν κάνετε οτιδήποτε, φροντίστε να σιγουρευτείτε πρώτα. Μετά από πολύ καιρό ασχολείστε σοβαρά με τη δουλειά σας.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Ευκαιρίες για διασκέδαση φέρνει αυτή η εβδομάδα. Μην τα παίρνετε όλα τόσο σοβαρά. Χαλαρώστε λιγάκι. Μην κάνετε βιαστικές κινήσεις στα αισθηματικά σας. Αφήστε τα όλα να κυλήσουν ομαλά. Οι σχέσεις με τους ανωτέρους σας στα επαγγελματικά δεν είναι και οι καλύτερες.
ΛΕΩΝ
Μοιραστείτε τις σκέψεις και τις προσδοκίες σας με άτομα που αγαπάτε. Ίσως έτσι τα ξαναφέρετε πάλι κοντά σας. Όσο αφορά τα αισθηματικά σας, ακούστε τους φίλους σας αλλά στο τέλος εμπιστευθείτε το ένστικτό σας, κυρίως εσείς οι αδέσμευτοι. Η συνεργασία στα επαγγελματικά θα κάνει θαύματα.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Ασχοληθείτε μόνο με σημαντικά ζητήματα αυτή την εβδομάδα, όπως είναι οι πηγές εσόδων σας και τα οικονομικά σας. Στα αισθηματικά σας χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να κρατήσετε ισορροπίες και αυτό θα σας κουράσει. Ένα πρόβλημα με ένα συνάδελφο θα σας βγάλει εκτός εαυτού.
ΖΥΓΟΣ
Από την στιγμή που έχετε τακτοποιήσει τις τρέχουσες εκκρεμότητες στα επαγγελματικά, εκμεταλλευτείτε τον ελεύθερο χρόνο σας για να ασχοληθείτε με αγαπημένες ασχολίες. Δείτε από μια άλλη οπτική γωνία το ενδεχόμενο της σχέσης σας με ένα πρόσωπο που σας προσέγγισε τελευταία.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Αν το αντικείμενό σας στη δουλειά έχει να κάνει με τα οικονομικά, θα πρέπει να δείξετε μεγάλη προσοχή γιατί αυτή την εβδομάδα είστε πολύ επιρρεπείς στα λάθη. Οι δεσμευμένοι μπαίνετε σε πειρασμό. Προσέξτε να μην θυσιάσετε την σχέση σας για μια απερισκεψία.
ΤΟΞΟΤΗΣ
Ρίξτε λιγάκι τους ρυθμούς στη δουλειά. Μόνο έτσι θα ξαναβρείτε την έμπνευση και την παραγωγικότητά σας. Βρίσκεστε σε δύσκολη θέση και δεν μπορείτε να βρείτε εύκολα απαντήσεις και αυτό δυσχεραίνει περισσότερο την κατάσταση. Βρείτε τον τρόπο που θ’ ανακτήσετε την χαμένη σας αυτοπεποίθηση.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Φροντίστε να κάνετε ξεκάθαρες τις θέσεις σας στον επαγγελματικό τομέα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Στα αισθηματικά σας περνάτε μια περίεργη φάση κι αυτό που χρειάζεστε δίπλα σας είναι ένα πρόσωπο που θα σας παρέχει σιγουριά και όχι κάποιον που θα σας επιβαρύνει.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Νέα επαγγελματικά ανοίγματα σας φέρνουν πολλές αλλαγές σε ό,τι έχει να κάνει με την σταδιοδρομία σας. Φροντίστε μόνο να επιλέξετε σωστά τους συνεργάτες σας. Οι αδέσμευτοι θα βιώσετε κάτι συνταρακτικό που, ίσως, σας αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπατε κάποια πράγματα.
ΙΧΘΕΙΣ
Φανείτε προσεκτικοί αυτό το διάστημα. Ίσως πέσετε σε κάποια παγίδα και κάνετε σημαντικά λάθη. Μια αναπάντεχη επικοινωνία με πρόσωπο του παρελθόντος αλλάζει το τοπίο στον αισθηματικό τομέα και σας χαρίζει έντονες συγκινήσεις. Η σωστή επικοινωνία κάνει θαύματα στα επαγγελματικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
