Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Κυκλοφορεί 7 Μαρτίου

Έξω από την επικαιρότητα των ΜΜΕ

Δεν πάνε περισσότερα από 5 χρόνια που βρεθήκαμε καλοκαίρι στην Αλεξανδρούπολη. Μια παρέα τεσσάρων μπαϊλντισμένων αστών φθάναμε μπουχτισμένοι από τη καθημερινότητα του γραφείου με τις ατέλειωτες ώρες εργασίας, ζαλισμένοι από την ειδησεογραφία, τα σκάνδαλα, από τις διαμαρτυρίες, τους παραλογισμούς μια επικαιρότητας που θέλαμε και τότε και σήμερα να αποστασιοποιηθούμε. Να μη κάνουμε τίποτε ήταν το σύνθημα. Να αράξουμε στις ανέσεις της πισίνας του ξενοδοχείου.

Ήταν αδύνατο να περιοριστώ σε ένα χώρο, ίσως λόγω κεκτημένης ταχύτητας.Η παρέα, αρνήθηκε φανατικά να με ακολουθήσει. Βολεύτηκε στη ευχαρίστηση της αδράνειας των διακοπών. Έτσι αποφάσισα την επόμενη μέρα να επισκεφθώ το δάσος της Δαδιάς, όχι χωρίς κάποια κρυφή χαρά ομολογώ, που θα ήμουν ελεύθερος να χαράξω μόνος τη διαδρομή που θα έκανα αποφεύγοντας την καθιερωμένη και έχοντας την ευκαιρία να πάω μέσα από τα βουνά από τη πάνω πλευρά.

Με διάθεση περιπέτειας γέμισα το ρεζερβουάρ της μηχανής και ξεκίνησα στα χαμένα. Ρωτώντας τους ντόπιους κατάλαβα ότι εύκολα θα χανόμουν μια και σχεδόν όλοι δήλωναν άγνοια. «¨Ένα παλιό μονοπάτι υπάρχει....» είπαν κάποιοι ηλικιωμένοι σε ένα καφενείο. Ξεκίνησα αλλά μονοπάτι δεν έβλεπα. Η έκπληξη μου μεγάλωνε όσο διαπίστωνα ότι είχα να κάνω με κανονικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Ίσως μια από τις ομορφότερες διαδρομές της Ελλάδος. Μέσα σε 3 ώρες συνάντησα μόνο ένα κυνηγετικό ημιφορτηγό, (με κοιτούσαν σαν περίεργο αξιοθέατο).

Δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά που διέσχισα, τα ανεβοκατεβάσματα στα βουνά, τα ψηλόσωμα δέντρα, τα χρώματα, τα εκατοντάδες λουλούδια που συνάντησα στα ξέφωτα που εγκατέλειπα το δρόμο. Σταμάτησα στη πλαγιά ενός λόφου και αφέθηκα να κυλιέμαι άτσαλα ανακατεβαίνοντας στη γη και στον ουρανό. Μια δύναμη ακατανίκητη με τραβούσε. Είχα πέσει στη παγίδα δεν υπήρχε αμφιβολία. Στη χώρα που οι νύμφες και ο Διόνυσος ευλόγησαν, σπείρανε τα μάγια τους συνάμα. Γύρισα μόνο όταν είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Όταν περιέγραψα σε κάποιους από τη περιοχή τη διαδρομή, ξαφνιάστηκαν, και το μόνο σχόλιο που είχαν να κάνουν ήταν πόσες ώρες παραπάνω έκανα από το αν πήγαινα από την Εθνική που περιφρόνησα.

Είχα την εντύπωση πως μόνο εμείς οι θλιβεροί κάτοικοι των μεγαλουπόλεων έχουμε αποκοπεί από τη φύση και προσαρμοστεί στους ρύπους της ατμόσφαιρας. Κατάλαβα όμως ότι τελικά όλοι σε αυτή τη χώρα μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που “υστερίζει” στην επαφή με τη φύση, θα χαθείς, θα χτυπήσεις, θα κινδυνέψεις, θα υποφέρεις.

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι μπήκαμε σε έναν αναγκαστικό χορό υποχρεώσεων που θεωρεί χάσιμο χρόνου κάθε στάση, μετράει την ώρα που κάνεις σε κάθε σου βήμα. Σε θεωρεί ευτυχισμένο με μέτρο το πόσα θα κονομήσεις, πόσα θα αποχτήσεις, πόσα θα καταναλώσεις. Φανταστείτε πόσο τρελό θα ακουστεί αν πείτε αύριο στη δουλειά, «ξέρετε δεν ήρθα χθες, όχι δεν ήμουν άρρωστος αλλά είχε μια πολύ όμορφη μέρα». Ή τον οίκτο ή τις πονηρές ματιές με τον οποίο θα σας κοιτάξουν αν πείτε ότι δεν θα ρθω στη δεξίωση του κύριου Παπαρόπουλου γιατί ένιωσα ότι ήθελα να πάρω τη καλή μου, το καλό μου και να ερωτευθούμε έξω στη φύση, ανάμεσα στα δέντρα.

Δεν ζητώ να καταλάβει κανείς αυτά που δεν αναπνέει. Ξέρω ανθρώπους που ζούνε μόνο όταν ξεκινάει η μουσική στα κλαμπ, ηδονίζονται όταν παρακολουθούν μια συναυλία και χαίρονται όταν κατεβάζουν τα πρώτα σφηνάκια. Άλλους που για άρωμα έχουν το χρήμα. διασκέδαση μοναδική μια ταινία, ένα γεύμα. Αντιδρούν σαν μουλάρια αν τους πεις μια Κυριακή, πάμε μια βόλτα να χαζέψουμε τα σύννεφα ή έλα να βγούμε βράδυ περίπατο κάτω από τα άστρα. Πρόσφατα ένα χιονάκι στη πρωτεύουσα έγινε αιτία να κλείσουν 3 μέρες τα δημοτικά σχολεία και σχεδόν απογορεύτηκε στα παιδιά το χιόνι αν δεν έχουν εξοπλισμό σκιέρ. Από ποιον να περιμένεις μετά να αγαπήσει το χιόνι, τα βουνά, τα βράχια που επιμένουν να εμποδίζουν τους αμαθείς να τα κατανοήσουν;

Διάβασα πρόσφατα από έναν ακαδημαϊκό καθηγητή ότι «τα τελευταία 40 χρόνια καταστρέψαμε όσο όζον έγινε σε ενάμιση δισεκατομμύρια χρόνια» Δεν νομίζω ότι διδάσκεται η αγάπη για το περιβάλλον, ούτε ότι η κινδυνολογία δημιουργεί οπαδούς. Παπαγαλίζουμε τους κινδύνους από τις περιβαλλοντολογικές καταστροφές. Ποιος αγωνίζεσαι όμως για κάτι που δεν αγαπά, κάτι που δεν θα του λείψει; Είναι σχεδόν αδύνατον να γίνουν κατανοητοί οι κινδυνοι σε κάποιον που δεν έχει ζήσει τη φύση. Μόνο όταν συναντήσεις την ομορφιά δεν μπορείς να της απιστήσεις.

5.03.08.12.50

Για το βαθύτερο (μη) νόημα του Καρνάβαλου, κάποτε και τώρα…

Ε λοιπόν, αν θες να ξέρεις, καρναβάλι σημαίνει: Ο κόσμος γυρισμένος ανάποδα. Η αταξία και η χλεύη της τάξης να θριαμβεύουν. Όλοι να φοράνε τις μάσκες τους, να γίνονται ρόλοι. Ο Βασιλιάς ένας παλιάτσος γυμνός, καβάλα σ’ ένα ψωραλέο γάιδαρο. Και να στέφεται νέος Βασιλιάς ένας ζητιάνος και μετά να εκθρονίζεται κι αυτός μέσα στα χάχανα. Οι καλόγεροι και οι άλλοι ευσεβείς ιερωμένοι να κυνηγούν ξαναμμένοι με ανασηκωμένα τα ράσα τους τα κορίτσια. Η καμπούρα γριά, η Μπάμπω, με το παραμορφωμένο πρόσωπο, να περιφέρει το νεογέννητο μωρό της σε ένα καλάθι. Οι αισχρολογίες και τα πειράγματα να είναι παντού επιτρεπτά, χωρίς να μπορείς να ξεφύγεις από αυτά πουθενά. Τεράστιοι παλλόμενοι φαλλοί να υψώνονται σαν λάβαρα ψηλά, σε διεκδικητικές πορείες και λιτανείες στους δρόμους της πόλης. Οι μάσκες του θανάτου, μέχρι χθες τρομερές, τις μέρες αυτές να είναι μόνο για γέλια. Λάγνες επιθυμίες να σέρνονται σαν φίδια πολύχρωμα στα σοκάκια και να τρυπώνουν κάτω από τις φορεσιές. Το απαγορευμένο να γίνεται για λίγο θεσμός. Ο θάνατος γελοίος και προσωρινός. Ο Διόνυσος, ο ανέστιος θεός, να επιστρέφει στην πόλη από μακριά, από τα βάθη του χρόνου, μεταμφιεσμένος σαν ανδρόγυνος ξένος-εξωτικός μαζί με τον θίασο των αφιονισμένων γυναικών του και να έρχεται εδώ για να μας τρελάνει. Γυναίκες, άντρες, παιδιά, να αφήνουμε τις δουλειές μας, τις οικογένειές μας, τα σπίτια μας και να παίρνουμε τα λαγκάδια και τα βουνά, να το ρίχνουμε στο τραγούδι και το χορό μεθυσμένοι, κάνοντας ό,τι μας κατεβαίνει. Να αναβιώνουμε τα όργια του κρασιού στη Μικρά Ασία, τα όργια της μπίρας στη Θράκη και στη Φρυγία. Με κοστούμια η τσίτσιδοι, με περούκες, καπέλα, μουτσούνες, τσουτσούνες, μαγκούρες, σπαθιά, μαγικά ραβδιά. Κάνοντας χυδαίες γκριμάτσες ο ένας στον άλλον και παντομίμες. Για να αντικρύσουμε έτσι το είδωλό μας, την Ανάποδή μας μεριά. Και να αναρωτηθούμε: Ποιος είσαι; Ποια είσαι;

Έλα ντε! Αν σου αφαιρέσουν το ρόλο που παίζεις καθημερινά στην κανονική σου ζωή: το όνομα και το επώνυμο που γράφει η ταυτότητά σου, την εθνικότητα και το θρήσκευμά σου, το επάγγελμα σου, τους τίτλους σπουδών σου, το ΑΦΜ σου, τις κάρτες και τους κωδικούς σου, τα ρούχα που συνήθως φοράς, τα κλειδιά σου, το αυτοκίνητο σου, το ακίνητο σου, τα παιδιά, τα σκυλιά, τα γατιά σου, τις εκπομπές που βλέπεις στην τιβί, το κόμμα που ψηφίζεις, την ομάδα που υποστηρίζεις, τον θεό που (λες ότι) πιστεύεις… Αν στα αφαιρέσουν όλα αυτά, ποιος είσαι; Ποια είσαι;

Για πες: Είμαι πλούσιος, είμαι μεσαίου εισοδήματος, είμαι φτωχός… Είμαι νέος, είμαι μεσήλικας, είμαι γέρος, είμαι τόσο τοις εκατό νεκρός και τόσο τοις εκατό ζωντανός… Είμαι αδύνατος, είμαι χοντρός, είμαι στα κιλά μου, δεν είμαι (τελευταία) στα καλά μου… Είμαι καταναλωτής, είμαι πωλητής, είμαι δημόσιος υπάλληλος, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, είμαι φορολογούμενος, είμαι τηλεθεατής, είμαι ψηφοφόρος… Είμαι κάτοχος κινητής και ακίνητης περιουσίας, είμαι άκληρος, είμαι εισοδηματίας, είμαι σκληρά εργαζόμενος, είμαι στο ταμείο ανεργίας, είμαι λίγο πριν τη σύνταξη… Είμαι χριστιανός ορθόδοξος, είμαι μουσουλμάνος, είμαι άθεος, είμαι απόγονος ένδοξων προγόνων… Είμαι μέλος, συνδρομητής, εθελοντής… Είμαι γνωστός και επώνυμος, αδρά αμειβόμενος, είμαι ανώνυμος και απλώς μισθωτός, είμαι βολεμένος -μήνας-μπαίνει-μήνας-βγαίνει, είμαι κάτοχος ι. χ. αυτοκινήτου, είμαι κι ο πρώτος στον τομέα μου, είμαι ένας μισθοσυντήρητος, τίποτα σπουδαίο τελικά, είμαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά… Είμαι ωστόσο το target group σου, είμαι πελάτης σου, είμαι μέρος του κοινού σου… Ε και; «Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα!»

Ό,τι κι αν κάνεις, όσους τίτλους και επαγγελματική εμπειρία κι αν αποκτήσεις, όσα περιουσιακά στοιχεία και κοινωνική καταξίωση κι αν καβατζάρεις, μια μέρα θα πεθάνεις. Διασκεδάζοντας μέχρι θανάτου, δεν τη γλιτώνεις, απλώς τεντώνεις το σχοινί που σου αναλογεί. Να λοιπόν το βαθύτερο (μη) νόημα της καρναβαλίστικης ανατροπής των πραγμάτων. Ή, τουλάχιστον, αυτό θα έπρεπε να είναι. Ενώ συνηθίσαμε να θεωρούμε ως πολιτική συμμετοχή τη δυνατότητα που μας δίνεται να επιλέγουμε κάθε τέσσερα χρόνια (μετά τη λήξη προεκλογικών πανηγύρεων, όλο μόστρα, «σερπαντίνες» και «κομφετί») ανάμεσα στο Δημαγωγό (μας) και τον Συκοφάντη (του). Αν με εννοείς…
Εσύ φέτος τι θα ντυθείς;

Η μουσική είναι γένους θηλυκού.

Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα. Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος. Πότε τα κούλουμα και πότε η νηστεία... Θα ευαισθητοποιηθείτε για το human trafficking ή πάλι θα πετάτε χαρταετό;

Mια εικόνα χίλιες λέξεις
…μια δεκαετία, χιλιάδες εικόνες του 21ου αιώνα. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «Εικόνες του 21ου Αιώνα» γιορτάζει τα 10 του χρόνια και έχει στις παράλληλες εκδηλώσεις του, δύο ξεχωριστές συναυλίες. Την Τρίτη 11/3 στο Ολύμπιον η δύναμη της στιχουργικής και της έκφρασης του Γιάννη Αγγελάκα, συναντά για μια ακόμη φορά το τσέλο του Νίκου Βελιώτη και τις ανορθόδοξες τεχνικές του. Τις σκοτεινές και συναισθηματικές «Ανάσες των Λύκων» και τον τελευταίο δίσκο τους με τίτλο «Πότε θα φτάσουμε εδώ», διαδέχονται οι ηλιόλουστες μελωδίες των Σουηδών Concretes, την Τετάρτη 12/3, στην Αποθήκη Γ’, σε ένα πάρτι επηρεασμένο από τα γυναικεία pop group της δεκαετίας του ’60, αλλά και τους Camera Obscura και τους Jesus and Mary Chain.
info: «10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης»:
11/3, Γ. Αγγελάκας & Ν. Βελιώτης, Ολύμπιον, 23.00
12/3, Concretes, Αποθήκη Γ’, 22.00

Ξεκλείδωσέ την
Πρωτότυπο ακτιβιστικό δρώμενο κατά της σωματεμπορίας από τη Διεθνή Αμνηστία και τα μέλη της νεανικής ομάδας δράσης της Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 8/3, 12.00 στο ύψος της Τσιμισκή με Πλ. Αριστοτέλους. Μια ακτιβίστρια θα βρίσκεται κλεισμένη σε ένα δωμάτιο - κλουβί, συμβολίζοντας τη γυναίκα που έχει διακινηθεί και εξωθηθεί στην πορνεία. Στόχος της ενέργειας να συγκεντρωθούν 1.000 υπογραφές από τους περαστικούς που συμφωνούν να βελτιωθεί ο ελληνικός νόμος για το human trafficking. Ας σταθούμε με περισσότερη ευαισθησία, την ημέρα μάλιστα της γυναίκας (8/3), στην κυκλοφορία του κορμιού και δη του γυναικείου. Αλλιώς η κοπέλα η συγκεκριμένη αλλά και πολλές άλλες θα παραμείνουν στο κλουβί.
info: Aκτιβιστικό δρώμενο κατά της σωματεμπορίας, Τσιμισκή με Πλ. Αριστοτέλους, 8/3

Παίζει στην Ελλάδα
Από την προσπάθεια των Αφρικανών σκλάβων να αμυνθούν ενάντια στους Πορτογάλους αφέντες προέκυψε ο χορός, η πολεμική τέχνη capoeira. Έγινε τρόπος ζωής, άθλησης και σημερινό χόμπι για τους ελεύθερους πολιορκημένους. H Spirto Productions και η σκηνοθέτις Μαριάννα Αστρακά, αφού ταξίδεψαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή και μίλησαν με Βραζιλιάνους και Ευρωπαίους δασκάλους που διδάσκουν capoeira, κατέγραψαν τις εμπειρίες που μοιράστηκαν μαζί τους στο ντοκιμαντέρ «Capoeira-Playing in Greece». Την Τετάρτη 12/3 στις 22.00 στο bar Δον Κιχώτης, ακούμε τη μουσική, βλέπουμε το παιχνίδι, νιώθουμε την ενέργεια.
info: «Capoeira-Playing in Greece», Δον Κιχώτης, 12/3 στις 22.00

Γένους θηλυκού
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας η συγγραφέας και δημοσιογράφος Μανίνα Ζουμπουλάκη θα δώσει διάλεξη με θέμα: «Η γυναίκα σήμερα: Εργασία ή χαρά;» την Παρασκευή 7/3 στις 20.00, στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη, ενώ την Τρίτη 11/3 θα πραγματοποιηθεί επετειακή συναυλία με τίτλο «Η μουσική είναι γένους θηλυκού» με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης στην αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα τιμηθούν για τη συνεισφορά τους γυναίκες της πόλης μας και «φίλες του πολιτισμού».
info: Συναυλία «Η μουσική είναι γένους θηλυκού», Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ, 11/3

Στάχτη και μπούρμπερη
Σε προηγούμενο Τσαντίρι είδαμε ζωντανά την πρόβα της Λαϊκής Ορχήστρας του Μίκη Θεοδωράκη ενόψει των 3 συναυλιών που θα δώσει σε Πύργο (5/3), Καλαμάτα (6/3) και Θεσσαλονίκη (12/3), συνεχίζοντας να δίνει το παρόν της στους πυρόπληκτους. «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή». Γι’ αυτό το λόγο, πλήθος αγαπημένων ερμηνευτών (Β. Λέκκας, Μ. Λίντα, Δούκισσα, Ν. Μακρόπουλος, Θ. Αδαμαντίδης, Σ. Βόσσου, κ.ά.) ενώνουν τις φωνές τους στη μεγάλη λαϊκή συναυλία του Παλαί ντε Σπορ. Η Ορχήστρα, ο συνδιοργανωτής Λάκης Λαζόπουλος και ο διευθυντής του Απόδημου Ελληνισμού, Γιάννης Τζουανόπουλος, θα διαθέσουν όλα τα έσοδα στους πυρόπληκτους.
info: Συναυλία για τους πυρόπληκτους, Αλεξάνδρειο Μέλαθρον, 12/3

Πες το μου ξανά
«Γύρνα σε μένα» του φώναζε η Θεσσαλονίκη κι απαντούσε «Θα βγαίνω και θα πίνω και λόγο δε θα δίνω, καλά θα περνάω, μόνος μου θα γυρνάω». Όμως ο Πάνος Κιάμος, ούτε πίνει ούτε είναι μόνος. Και στο σπίτι όταν γυρνάει τον περιμένει το νεογέννητο παιδί του, και στην Πύλη Αξιού τον περιμένει η Ειρήνη Μερκούρη που τον παροτρύνει να ανέβει στη σκηνή με το δικό της «Τρέξε». Οι εμφανίσεις τους στην πόλη «τρέχουν» από τις 28/2, ενώ μόλις από την Πέμπτη 6/3, ο Νίκος Βέρτης, τραγουδάει «Μόνο για σένα» στο Ρόδον που θυμίζει αποικία του Posidoniou καθώς οι φωτιστές, οι ηχολήπτες, ακόμα και τα γκαρσόνια ακολούθησαν το «Αστέρι» του στη συμπρωτεύουσα. Όμως εσένα «Δεν σε νοιάζει» ποιος θα κάνει τα κουμάντα για το τραπέζι, γιατί «Πολύ απότομα βραδιάζει» τέτοια εποχή ανοιξιάτικη…
info:
Πύλη Αξιού: Πάνος Κιάμος & Ειρήνη Μερκούρη,
Ρόδον: Νίκος Βέρτης

Aμόλα καλούμπα
Ποιος Δήμος θα μοιράσει τους περισσότερους χαρταετούς; Θα καταφέρει φέτος ο Νομάρχης Ζορό να σηκώσει το χαρταετό με τη μεγαλύτερη ουρά; Θα βράσει το αίμα το 4ήμερο (7-10/3) στην Κρύα Βρύση, στο καρναβάλι που ενδέχεται να μην έχει φέτος -που κλείνει τα 20 χρόνια του- βραζιλιάνες, αλλά μαζορέτες; Eφοδιαστείτε με γερό ξύλο για το σκελετό, σπάγκο, παλιά χαρτιά για την ουρά, και πάμε για τα Κούλουμα, στο Ωραιόκαστρο, το Σέιχ Σου, τη Θέρμη. Παραδοσιακά συγκροτήματα στο Δήμο Άγιου Παύλου, το συγκρότημα «Παραδοσιακοί Δρόμοι» στο Φράγμα της Θέρμης, ο Θύμιος Γκογκίδης σε μακεδονικούς και θρακιώτικους ήχους στη Νεάπολη, τα «Χάλκινα της Γουμένισσας» στο Δήμο Ωραιοκάστρου αλλά και το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο πρώην στρατόπεδο Μακεδ/χου Κόδρα, παρέα με το Ιδιόμελο. «Κυνήγι θησαυρού», πειρατές της θάλασσας και συναυλία των Locomondo στο Δήμο Θερμαϊκού. Λαϊκό γλέντι υπό τους ήχους του συγκροτήματος «Τα Κεχριμπάρια», στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Πολίχνης, ένα Καρναβάλι ζωντανό, 3ήμερο, γεμάτο πάθος, στον κοντινό Σοχό. Μη «σοχαδιάζεστε» για μαγείρεμα την Καθαρά Δευτέρα. Η λαγάνα, ο χαλβάς και τα άλλα σαρακοστιανά εδέσματα, όπως κι η ρετσίνα κι ο χαρταετός, είναι προσφορά των Δημάρχων. Καλές «σηκωμάρες» κι ακόμα καλύτερες νηστείες.
info: Εκδηλώσεις Δήμων για την Καθαρά Δευτέρα

Σε σπαστά εγγλέζικα (Broken English)
Προπώληση υπάρχει και για τη συναυλία της μούσας των Rolling Stones, του Bob Dylan,του Nick Cave, στο Βελλίδειο την Παρασκευή 14/3. Η «Sister Morphine» Marianne Faithfull και οι μουσικοί που την πλαισιώνουν στην «Songs of Innocence and experience» περιοδεία της θα προσεγγίσουν με έναν ολοκαίνουργιο τρόπο το ρεπερτόριό της, εστιάζοντας στο συναίσθημα και τη δυναμική ισχύ της φωνής της. Την ίδια μέρα κάνουν πρεμιέρα στην Αποθήκη του Μύλου η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Ανδριάννα Μπάμπαλη και η Γιώτα Νέγκα. «Της Γυναίκας η Καρδιά» μάς εκπλήσσει ευχάριστα, τόσο στα λαϊκά όσο και στα πιο pop κομμάτια. «Γυναίκες με τα ούλα τους» και στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» από τις 20/2 έως τις 16/3. Μια σύγχρονη προσέγγιση του «πώς να γίνετε πρωθυπουργός σε μιάμιση ώρα» από το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου.
info:
Marianne Faithfull, Βελλίδειο, 14/3
Ελ. Tσαλιγοπούλου, Αν. Μπάμπαλη, Γ. Νέγκα - Αποθήκη Μύλου 14/3

Ξανθίππη Σκαρπιά-Χόιπελ

Για το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και την έκθεση σε όλους τους χώρους με τίτλο «Ο Τόπος» που παρουσιάζει σε ενότητες περίπου το ένα τέταρτο από τα 1600 έργα που αριθμεί σήμερα η συλλογή του, μας μιλά η πρόεδρός του

Πότε και με ποιο σκοπό ιδρύθηκε το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης; To Μουσείο ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ως αποτέλεσμα μιας συνολικής συνείδησης και προσπάθειας που κατέβαλε μια μικρή ομάδα ανθρώπων με την υποστήριξη του Αλέξανδρου Ιόλα και ήταν πράγματι μια αισιόδοξη ιδέα. Η ομάδα αυτή συγκέντρωσε ένα σύνολο έργων σύγχρονων δημιουργών, Ελλήνων και ξένων, με την πρόθεση να καλύψει ένα ουσιαστικό κενό που άφηναν οι υπόλοιποι καλλιτεχνικοί θεσμοί στην Ελλάδα.

Ποιο ήταν αυτό το κενό; Η έλλειψη ενός μουσείου μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα με διεθνείς προοπτικές και προδιαγραφές ήταν αισθητή. Η καλλιτεχνική δημιουργία όπως εμφανιζόταν στη συλλογή και τους προβληματισμούς της Πινακοθήκης τα χρόνια εκείνα ήταν ελληνοκεντρική κι αποκομμένη από κάθε ευρωπαϊκή διάσταση. Η σχέση με τα καινούρια ρεύματα της τέχνης και τους καλλιτέχνες της διασποράς αποτελούσε ταμπού, σε μια εποχή όπου η ευρωπαϊκή και διεθνής διάσταση της ευρύτερης εικαστικής σκηνής στην Ελλάδα είχε ουσιαστικά αποκατασταθεί επαγγελματικά και ιδεολογικά. Οι καλλιτέχνες της διασποράς είχαν αρχίσει να επιστρέφουν ή τουλάχιστον να παίζουν ξανά ένα βασικό ρόλο στην καλλιτεχνική ζωή της Ελλάδας, κι οι νεότεροι καλλιτέχνες να εξασφαλίζουν όλο και περισσότερους δεσμούς με την διεθνή εικαστική κι ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Μ’ αυτό λοιπόν τον τρόπο, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στάθηκε η πρώτη συλλογική ανανεωτική προσπάθεια και συμβολή στην αναθεώρηση της πολιτισμικής και καλλιτεχνικής σύγχρονης ιστορίας.

Το Μ.Μ.Σ.Τ. πλέον διαθέτει και μια δική του έδρα στην Αθήνα. Τι σημαίνει αυτό; Μέσα στις πολλές δωρεές που συνδημιούργησαν το ΜΜΣΤ, η δωρεά έργων και του μουσείου της «Άλεξ Μυλωνά», που βρίσκεται στην Αθήνα, Πλατεία Αγ. Ασωμάτων 5 (Θησείο), σηματοδοτεί μια ιδιαίτερα σημαντική περίοδο. Η θαρραλέα και καταλυτική απόφαση της δωρεάς αυτής, από μια καλλιτέχνιδα που συγκαταλέγεται στις κορυφές του εικαστικού πνεύματος, δικαιώνει την δυναμική εθελοντική μας πολιτιστική κίνηση και ταυτόχρονα την ενθαρρύνει.

Η συλλογή του Μουσείου αριθμεί μεγάλο αριθμό έργων τέχνης. Πώς συγκεντρώθηκε αυτή η «προίκα»; Ο Αλέξανδρος Ιόλας δώρισε μια σειρά από έργα που επικεντρώνουν σε πρώτο πλάνο στις σχέσεις της γενιάς του εξήντα με τη Γαλλία (Τίνγκελι, Ντε Σαν Φαλ, Μαρσιάλ Ρέυς, Ζαν Πιερ Ρενώ κ.ά.) και την Ιταλία (Πασκάλι, Ματιάτσι). Στη δωρεά του Ιόλα προστέθηκαν κι άλλες δωρεές από καλλιτέχνες και φιλότεχνους. Μέσα από αυτή την προοπτική οι Έλληνες καλλιτέχνες (Τάκης, Ζογγολόπουλος, Παύλος, Τσόκλης, Ακριθάκης, Μπουτέας, Αληθεινός, Τζίβελος, Λαζόγκας, Φιλόλαος κ.ά.) θα βρουν τη θέση τους και ο ρόλος που έπαιξαν διεθνώς θα καταγραφεί για πρώτη φορά συστηματικά και θα γίνει αντιληπτός. Το Μουσείο σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες τους ίδιους και πολλούς φιλότεχνους, θα εμπλουτίσουν τις δωρεές αυτές και θα δημιουργήσουν ενδιαφέροντα κι αντιπροσωπευτικά σύνολα από έργα σύγχρονης φωτογραφίας και χαρακτικής, καθώς και νεότερες τάσεις. Η προσπάθεια μιας συστηματικής καταγραφής της σύγχρονης τέχνης και των νεωτερικών τάσεων θα ενθαρρύνει δωρεές εξαιρετικών συνόλων όπως του Αχιλλέα Απέργη, που θα δωρίσει ο γιος του. Από τα μέσα της δεκαετίας 1990 μέχρι την εγκαινίαση του νέου κτηρίου το 2001, νέες δωρεές ανοίγουν καινούριες προοπτικές, συγκεντρώνοντας σημαντικά δείγματα της καλλιτεχνικής ζωής της Θεσσαλονίκης και του δυναμικού ρόλου που έχει παίξει στη σύγχρονη τέχνη όλου του εικοστού αιώνα. Στις προσπάθειες αυτές, ο σημαντικός τεχνοκριτικός Αλέξανδρος Ξύδης θα δωρίσει την προσωπική του συλλογή, διευρύνοντας τον ορίζοντα όπου άλλοτε συναντώνται κι άλλοτε διαχωρίζονται ο μοντερνισμός και η ελληνικότητα. Από τη στιγμή αυτή η συλλογή του Μουσείου έρχεται αντιμέτωπη με πολλές σημαντικές στιγμές της σύγχρονης τέχνης, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.

Αυτόν τον καιρό παρουσιάζεται στο Μουσείο η έκθεση «Τόπος». Η έκθεση «Τόπος» εγκαινιάζεται στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου. Μετά την επιτυχία της ευρείας παρουσίασης των συλλογών στην Αθήνα, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και το Ζάππειο Μέγαρο, τα έργα του
ΜΜΣΤ επιστρέφουν στη βάση τους. Να αναφέρουμε ότι η έκθεση γίνεται σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης και καλλιτεχνικού διευθυντή του ΜΜΣΤ, Ντένη Ζαχαρόπουλου, με τη δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος».

Τι ακριβώς περιλαμβάνει; Περίπου το ένα τέταρτο από τα 1600 έργα που αριθμεί σήμερα η συλλογή του Μουσείου παρουσιάζονται σε μια σειρά από «ενότητες-τόπους» σε όλο τον εκθεσιακό χώρο του μουσείου. Η επιλογή των έργων περιλαμβάνει Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, καθώς και περισσότερα από εκατό καινούρια αποκτήματα, μεταξύ των οποίων πολλά έργα νέων καλλιτεχνών. Η έκθεση ενοποιεί τις διαφορετικές δωρεές του μουσείου, παρουσιάζοντας τη συλλογή ως ενιαία πραγματικότητα και έρχεται αντιμέτωπη με την ιστορία και τις αντιφάσεις της από τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα. Οι «ενότητες-τόποι» που οργανώνουν τη συλλογή του μουσείου σήμερα δίνουν έμφαση σε ορισμένα ευρεία σύνολα εξεχόντων ζωγράφων και γλυπτών, στο διάλογο ανάμεσα στις τάσεις και τις ιδιαιτερότητες, στα πρότυπα και τις αποκλίσεις. Η σχέση εντοπιότητας και παγκοσμιότητας μπαίνει κάθε φορά ως μια συνεχής αγωνία και ένα ανοιχτό ερώτημα, που συνάδουν με τη θέση της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας μέσα στην ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της Ευρώπης. Η έκθεση «Τόπος», λοιπόν, θέτει ως κεντρικό μοχλό της τέχνης και της κοινωνίας τη διαφορετικότητα και προτείνει ένα μουσείο σταυροδρόμι.

Ποια νομίζετε ότι είναι η σχέση της πόλης της Θεσσαλονίκης με τη σύγχρονη τέχνη; Τα τελευταία 15 χρόνια οι πολίτες έχουν εξοικειωθεί με την σύγχρονη τέχνη και μπορούν να την χαίρονται, έστω κι αν μερικά έργα τους φαίνονται δυσνόητα.

info:
Έκθεση «Τόπος» στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατία 154 (Εντός ΔΕΘ)
Τ: 2310 240002

Γιώργος Ζήκας

Στα 25 χρόνια του σχεδόν στη δισκογραφία έδωσε πολλές μεγάλες επιτυχίες οι οποίες πολλές φορές ανέδειξαν καταξιωμένους τραγουδιστές. Στο νέο του δίσκο «Είτε έχεις είτε δεν έχεις» ο Γιώργος Ζήκας γίνεται και τραγουδοποιός κάνοντας ένα όνειρό του πραγματικότητα και βγαίνει σε συναυλίες με την «Αγαθή συμμορία» του

Πόσο κοντά σε αυτό που είχες στο μυαλό σου προσέγγισε το τελικό αποτέλεσμα του νέου σου δίσκου «Είτε έχεις, είτε δεν έχεις»; Αν υποθέσουμε ότι στους προηγούμενους δίσκους μου έπιανα ένα 40 με 50% από αυτό που είχα στο μυαλό μου, εδώ νομίζω ότι έχω πιάσει το 80%. Ο λόγος είναι ότι αυτή η δουλειά ήταν στα μέτρα μου, ήταν ένας δίσκος που είχε μαζεμένα τραγούδια εδώ και είκοσι χρόνια, διαλεγμένα για το ύφος και το στιλάκι το δικό μου που δύσκολα θα μπορούσε να πει ένας τραγουδιστής, ήθελαν περισσότερο έναν ερμηνευτή. Επειδή ήμουν μέσα στο κλίμα των τραγουδιών ένιωσα ότι αυτά τα τραγούδια ήταν το όχημα να περάσω σε μια άλλη φάση, να ολοκληρωθώ κι εγώ όπως συμβαίνει τώρα, από ένα συνθέτη και στιχουργό σε έναν τραγουδοποιό. Έχω καταφέρει σε αυτόν το δίσκο να βγάλω ένα στιλ προσωπικό, μουσικό και υφολογικό, γιατί περιέχει τραγούδια που το ερωτικό τους στοιχείο το έχουν κρυμμένο βαθύτερα και φανερώνουν περισσότερο το κοινωνικό αίσθημα που ζούμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και αυτό μας αφορά όλους.

Γιατί άργησε αυτή η φάση; Γιατί δεν ήμουν έτοιμος για αυτό. Δεν είναι εύκολο να πάρεις το μικρόφωνο και να τραγουδήσεις. Μην κοιτάς το σήμερα που βγαίνουν στις τηλεοράσεις όλοι με ένα μικρόφωνο, το να τραγουδήσεις είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Παιδευόμουν πολλά χρόνια για να φτάσω σε αυτό το σημείο και τώρα ένιωσα πως μπορώ να το κάνω και είμαι ευχαριστημένος από τον εαυτό μου, όχι μόνο από τη συνθετική, στιχουργική και ενορχηστρωτική πλευρά που δουλέψαμε με τον Γιάννη τον Μήτση, αλλά κι από την ερμηνευτική που με ενδιέφερε περισσότερο.

Τι θα σου άρεσε να φέρνει πρώτα στο νου του ο κόσμος όταν ακούει Γιώργο Ζήκα; Αυτό που στ’ αλήθεια έχουν τα τραγούδια μου, την αυθεντικότητα ενός ανθρώπου που έξω από όλα τα τερτίπια της δισκογραφίας στην οποία είμαι 23 χρόνια μέσα, έχει καταφέρει να έχει αφήσει τον εαυτό του απ’ έξω.
Γιατί έχεις τηρήσει μια στάση αποστασιοποίησης όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί εγώ πριν φτάσω να κάνω τραγούδια έκανα πολλά άλλα πράγματα πριν. Ασχολήθηκα με τη μόδα, με τις επιχειρήσεις, τα πρώτα μαγαζιά, τα πρώτα μπαράκια στη Θεσσαλονίκη, όπως την «Ανατολή» και το «Φλου», με το κόσμημα και μετά ασχολήθηκα με το τραγούδι. Μπήκα ώριμος στο τραγούδι, δεν μπήκα ως ένας πεινασμένος άνθρωπος για να δοξαστεί ή να φανερωθεί. Ήδη ήμουν καταξιωμένος από τις προηγούμενές μου δουλειές. Μπήκα με μεράκι σε αυτήν τη δουλειά και ο λόγος που την κάνω ακόμα είναι υπαρξιακός, με την έννοια ότι μετά από τόσες δουλειές βρήκα κάτι επιτέλους που μπορώ να το κάνω μόνος μου, χωρίς να έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου. Τώρα που τραγουδάω και μόνος μου είναι μεγάλο βήμα. Αυτός είναι και ένας λόγος που με προστάτεψε από τα φαινόμενα της εποχής, τις τηλεοράσεις, τη δημοσιότητα και το πολύ μπλα μπλα…

«…Μακριά από το σύστημα και τις τηλεμαϊμούδες, καλύτερα με λύκους και άγριες αρκούδες…». Η λύση, νομίζεις, είναι η φυγή για όλους; Αναζητώντας την προσωπική σου γαλήνη πώς και πόσο σε ενδιαφέρουν οι άλλοι; Είναι λύση, αλλά όχι ως άγρια φυγή που ανατρέπει τα πάντα. Τα τραγούδια μου είναι τραγούδια μιας ήρεμης, σιωπηλής φυγής, δεν σηκώνει τον τόνο να πει «Φεύγω». Φεύγει κάποιος ήσυχα χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Αλλάζει ζωή αυτός που αλλάζει τη ζωή του. Να φύγουμε και να πάμε κάπου που να είναι καλύτερα, με αυτήν την έννοια παροτρύνω τους ανθρώπους για μια νέα φυγή. «Να χαθούμε και να εξαφανιστούμε» όπως λέει και ο Σαββόπουλος στο δίσκο για να ζήσουμε έναν έρωτα. Ζούμε μια ζωή πολύ σκληρή στις μεγαλουπόλεις, την βιώνουμε όλοι κι ας μην το παραδεχόμαστε όλοι, και γι’ αυτό «καλύτερα με λύκους και άγριες αρκούδες», κάτι που στ’ αλήθεια θέλει ο καθένας μέσα του, να αναπνεύσει αέρα καθαρό. Τα τραγούδια μου έχουν σχέση με τον κόσμο, δεν είναι απολύτως προσωπικά, δεν αναφέρομαι στον ψυχικό μου κόσμο. Μιλάω για πράγματα που θέλω να τσιμπήσει ο κόσμος κάτι από αυτά, για τη ζωή του. Μια σκέψη είναι πολύ σοβαρό πράγμα…

Πότε φουσκώνουν με αέρα τα εσωτερικά πανιά σου; Τα πανιά είναι πάντα ανοικτά, μπαίνει καλοκαίρι και πάμε νότια….

Σε ποια εποχή θα ήθελες να ανήκεις αν όχι στη σημερινή; Δεν έχω κανένα πρόβλημα, παρ’ όλες τις δυσκολίες. Δεν αλλάζει τίποτε στη ζωή των ανθρώπων εδώ και αιώνες, μόνο το φόντο αλλάζει. Ο καθένας προσπαθεί να συναντηθεί με την προσωπική του ευτυχία και μακάρι αυτή να μπορεί να τη δώσει και στους άλλους και να γίνεται μέθεξη χαράς. Να είμαστε θετικοί και όχι καταναλωτικοί, να αγαπάμε τους ανθρώπους και να μάθουμε στα λίγα και στα απλά. Έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον μας στα δάνεια και η ζωή μας πάει στράφι…

Τι θα σκαρώσει η «Αγαθή συμμορία» στο «Πλατώ»; Με αφορμή αυτόν το δίσκο μου δίνεται η ευκαιρία να πάρω τα τραγούδια μου επάνω μου, να μαζέψω τα αγαπημένα μου τραγούδια, είτε αυτά που έγιναν γνωστά είτε αυτά που θα ήθελα εγώ να γίνουν, μαζί και με τα καινούρια μου τραγούδια. Θέλω να πάρω τις αντιδράσεις του κόσμου, να καταλάβω τι έχω κάνει με αυτήν την δουλειά. Αυτός είναι και ο λόγος που παίζουμε στο «Πλατώ» με την «Αγαθή συμμορία» με τραγουδιστές την Άννα Κονανούδη και τον Βασίλη τον Γκάντζο, με τον οποίο είμαστε παλιοί συνεργάτες, καθώς και με διάφορους φιλοξενούμενους.

Η Θεσσαλονίκη πώς σου φαίνεται; Βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει υποστεί μια καθίζηση πνευματική και κοινωνική, έχει αλλάξει όλος ο τρόπος της ζωής της, έχει πάψει να είναι μια χαρούμενη πόλη. Αισιοδοξώ γιατί οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις που διαμορφώνονται στα Βαλκάνια προμηνύουν ένα αισιόδοξο μέλλον…

info:
Πλατώ, Γ. Αγγέλου 14, Τ: 2310 321389, Από Πέμπτη 14 Μαρτίου, Ώρα έναρξης: 23.30

Βίκυ Σταυροπούλου

Παίζει στο «Σ’ Αγαπώ, σε λατρεύω, χωρίζουμε!» μια μουσική κωμωδία με κύριο θεματικό άξονα το πιο διαχρονικό θέμα που απασχολεί το ανθρώπινο είδος: τη σχέση των δύο φύλων και τον κοινωνικό περίγυρο που την ορίζει κάθε φορά...

Στην παράσταση ερμηνεύετε διαφορετικούς μεταξύ τους ρόλους. Ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του στάση απέναντι στον έρωτα. Ποια από αυτές δεν σας εκφράζει στην προσωπική σας ζωή; Θα ήθελα να κάνω αυτό που νιώθω, όποιο τίμημα και αν έχει αυτό, κι ας το πληρώσω. Γιατί εάν δεν το πληρώσεις δεν μαθαίνεις κιόλας, άρα δεν προχωράς. Άρα θα ήθελα να λειτουργώ με άξονα τα συναισθήματά μου, τα πραγματικά μου «θέλω», χωρίς να «μασάω» από τις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου γιατί «πρέπει» να κάνω κάποια πράγματα και χωρίς η ίδια να βάζω «πρέπει» στους γύρω μου.

Σε ποιον από τους ρόλους αναφέρεστε; Παίζω γύρω στους έξι ρόλους. Κάνω μια μητέρα, για παράδειγμα, η οποία περιμένει από τα παιδιά της να της ανακοινώσουν τον αρραβώνα τους, ενώ αυτά την επισκέφτονται για να της ανακοινώσουν το χωρισμό τους. Αυτή η μάνα φρικάρει. Σκέψου ότι λέει στον γιο της: «Παντρέψου, κι ας είναι και με τον Παντελή τον αρχιτέκτονα που μένει απέναντι» (γέλια). Αυτή είναι μια γυναίκα η οποία θέλει να επιβάλλει στο παιδί της τη δική της επιλογή και γνώμη. Ε, αυτό είναι αρτηριοσκληρωτικό. Το θεωρώ απαράδεκτο για την πραγματική ζωή. Μια μητέρα πρέπει να υποστηρίζει τις επιλογές του παιδιού της όποιες κι αν είναι αυτές.

Ο έρωτας θυμίζει περισσότερο κωμωδία ή τραγωδία; Ξεκινάει με μια τρομερή κωμωδία, μετά γίνεται ένα υπέροχο μελό και συνήθως όταν τελειώνει καταλήγει σε τραγωδία.

Εξαρτάται όμως και από το πώς αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις… Έχεις δίκιο. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που λατρεύει τον έρωτα. Μου αρέσει πολύ ως συναίσθημα παρά το γεγονός ότι το θεωρώ πολύ δόλιο, είναι όμως και πολύ αναζωογονητικό. Νιώθεις άλλος άνθρωπος όταν ερωτεύεσαι. Θα σου εκμυστηρευτώ ότι αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη διάρκεια μιας σχέσης είναι το φλερτ. Η αρχή: μέχρι να ανακαλύψεις τον άλλον, όλο αυτό το ταξίδι και η διαδρομή να τον βρεις, να του κάνεις τις ναζιές, να δεις με τι μπορεί να σε εκπλήξει. Όλο αυτό με γοητεύει αφάνταστα.

Τι σκοτώνει τον έρωτα; Η πλήξη και το πέρασμα του χρόνου. Ο έρωτας και βιολογικά έχει αποδειχθεί, μετά από σχετικές έρευνες, ότι δεν έχει μεγάλη διάρκεια. Δύο, τρία maximum χρόνια. Μετά θεωρώ ότι μεταλλάσσεται. Μεταλλάσσεται ίσως μερικές φορές σε κάτι πιο ουσιαστικό και βαθύ. Αλλά παύει να είναι έρωτας. Για μένα ο έρωτας βγαίνει από την έλλειψη του άλλου, από την ανάγκη να τον κατακτήσεις.

info: «Σ’ Αγαπώ, σε λατρεύω, χωρίζουμε!» σε σκηνοθεσία Χρήστου Χατζηπαναγιώτη, στο θέατρο Εγνατία

10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «Εικόνες του 21ου αιώνα»

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης σβήνει φέτος τα κεράκια των 10 χρονών και πάνω που άρχισε να μεγαλώνει, άρχισε να δημιουργεί και τις πρώτες έριδες!

Με επιστολή διαμαρτυρίας 36 Έλληνες σκηνοθέτες στρέφονται εναντίον του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ, κ. Δημήτρη Εϊπίδη, τον οποίο κατηγορούν πως απέκλεισε ταινίες, ακυρώνοντας ακόμη και τις γνωματεύσεις της διορισμένης από αυτόν γνωμοδοτικής επιτροπής, την οποία αποτελούν η Εύα Στεφανή, ο Δημήτρης Χαρίτος και ο Απόστολος Κρυωνάς. Το μεγάλο πρόβλημα, όπως φαίνεται, προκύπτει από ένα απαράδεκτο σημείο το οποίο περιλαμβάνεται στο νόμο Βενιζέλου και σύμφωνα με το οποίο, ταινίες οι οποίες δεν συμμετέχουν στο φεστιβάλ δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα κρατικά βραβεία ποιότητας. Οι 36 σκηνοθέτες που υπογράφουν την επιστολή διαμαρτυρίας με τίτλο «Οι απαγορευμένες ταινίες… Τοπίο στην ομίχλη των προγραφών ενός διευθυντή» ζητούν την κατάργηση του νόμου αλλά και την αλλαγή του κανονισμού του Φεστιβάλ, ώστε «η ομόφωνη απόφαση της γνωμοδοτικής επιτροπής να δεσμεύει τον καλλιτεχνικό διευθυντή για το τμήμα στο οποίο θα προβληθεί η ταινία, αλλά και για τη συμμετοχή της στα βραβεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI)». Επιπλέον, όπως υποστηρίζει ο παραγωγός κ. Θάνος Λαμπρόπουλος, «τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες ντοκιμαντερίστες βιώνουμε μια αλλοίωση της κατεύθυνσης του φεστιβάλ από το δημιουργικό ντοκιμαντέρ προς το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ». Μάλιστα η επιστολή των 36 καταλήγει: «Ο ίδιος ο διευθυντής σε συνέντευξή του στην επίσημη ημερίδα του φεστιβάλ υποστηρίζει ότι ο στίβος του ντοκιμαντέρ έχει μεταφερθεί πλέον στη μικρή οθόνη. Γιατί τότε επιμένει να οργανώνει ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ;». Ο κ. Εϊπίδης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου της περασμένης Τρίτης, υπεραμύνθηκε των επιλογών του, μιλώντας για διαφύλαξη των ποιοτικών στάνταρ του φεστιβάλ, ενώ δεν δίστασε να κατηγορήσει τους 36 σκηνοθέτες πως αποτελούν ομάδα συμφερόντων που έχει δημιουργήσει φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στη Χαλκίδα και διεκδικεί χρήματα. Κατέληξε λέγοντας: «Είμαι 40 χρόνια στο φεστιβάλ του Μόντρεαλ, ένας από τους ιδρυτές του, 17 χρόνια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και 4 χρόνια στο Φεστιβάλ του Ρέικιαβικ. Είμαι ανίκανoς;».

Κι όμως, το πάρτι θα γίνει
Τελικά, το πάρτι γενεθλίων δεν πρόκειται να αναβληθεί και έτσι το φεστιβάλ θα γίνει και μάλιστα αναμένεται να τα πάει περίφημα. Όπως είπε ο κ. Εϊπίδης: «Πριν από 10 χρόνια ξεκινήσαμε με 70 ταινίες, που είδαν 8.000 θεατές σε 2 αίθουσες. Πέρυσι οι θεατές έφτασαν του 36.500, ενώ φέτος φιλοδοξούμε να ξεπεράσουμε αυτόν τον αριθμό, με 153 ταινίες από 40 χώρες (από τις οποίες οι 47 είναι ελληνικές) που θα προβάλλονται σε 6 αίθουσες». Η έναρξη γίνεται την Παρασκευή 7 Μαρτίου, με την προβολή της ταινίας της Λυδίας Καρρά, «Μια ζωή μια εποχή - Μιχάλης Κακογιάννης», ένα ντοκιμαντέρ για το μεγάλο μας σκηνοθέτη, ο οποίος με την ευκαιρία της προβολής θα τιμηθεί από το φεστιβάλ.
Με αφορμή τη συμπλήρωση, φέτος, 70 χρόνων από τη Νύχτα των Σπασμένων Κρυστάλλων (10 Νοεμβρίου 1938), όταν οι ναζιστές ξεκίνησαν μαζικό πογκρόμ εναντίον των εβραίων, εντάχτηκε στο πρόγραμμα το θεματικό αφιέρωμα «Τα πρόσωπα του φασισμού». Μέσα από τις 14 ταινίες του ανιχνεύονται οι σύγχρονες εκφάνσεις του φασισμού, που -θεωρητικά- ηττήθηκε με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου, αλλά ουδέποτε έπαψε να είναι παρών από τότε μέχρι σήμερα.
Εκτός όμως, από τον τρόμο του φασισμού, υπάρχει και ο σύγχρονος τρόμος της καταστροφής του περιβάλλοντος, που εκφράζεται με τις 15 ταινίες του αφιερώματος «Προσεγγίζοντας τη φύση». Αυτό που κάποτε έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σήμερα βρίσκεται εδώ, οι κλιματικές αλλαγές έχουν υπερβεί τα όρια του ανησυχητικού και η καταστροφή συνεχίζεται με ρυθμό ταχύτερο από εκείνον με τον οποίο το οικοσύστημα επουλώνει τις πληγές του. Και τα δύο θεματικά αφιερώματα συνοδεύονται από αντίστοιχες ημερίδες.
Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ελληνική παραγωγή. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία σε ντοκιμαντέρ που έχουν ολοκληρωθεί 18 μήνες πριν από την έναρξη του φεστιβάλ, να προβληθούν στο Επίσημο Πρόγραμμα, ή στα τμήματα «Πανόραμα» και «Ελληνική Τηλεόραση».

Ταινίες, πολλές ταινίες
Δύο παραπάνω τμήματα προστέθηκαν από πέρυσι στα ήδη υπάρχοντα, δηλαδή στις «Όψεις του κόσμου» (18 ταινίες), την «Καταγραφή της μνήμης» (5 ταινίες), τα «Πορτρέτα- Ανθρώπινες διαδρομές» (14 ταινίες), τις «Μικρές αφηγήσεις» (21 ταινίες), τη «Μουσική» (7 ταινίες) και την «Κοινωνία και περιβάλλον» που φέτος περιλαμβάνει τη θεματική ενότητα «Προσεγγίζοντας τη φύση». Το τμήμα «Βλέμμα στην Ασία» ανοίγει ένα παράθυρο στον πολύμορφο κόσμο του ντοκιμαντέρ της μεγαλύτερης ηπείρου του κόσμου μέσα από 8 ταινίες.
Με σκοπό να ρίξει φως στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εντάσσεται και φέτος -για 2η χρονιά- στο πρόγραμμα- το τμήμα «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Η Διεθνής Αμνηστία θα απονείμει βραβείο στην καλύτερη από τις 13 ταινίες του προγράμματος.
Στα αφιερώματα περιλαμβάνεται το έργο των κινηματογραφιστών Τζο Μπέρλιντζερ και Μπρους Σινόφσκι. Οι δύο αμερικανοί δημιουργοί εκπροσωπούν τον άμεσο κινηματογράφο, που βασίζεται στην ενδελεχή παρατήρηση και τροφοδοτείται από το απρόοπτο. Οι σκηνοθέτες, με την ευκαιρία της ρετροσπεκτίβας στο έργο τους, θα μιλήσουν με το κοινό στο πλαίσιο διάλεξης που θα δώσουν. Θα γνωρίσουμε επίσης το έργο του Άρτο Χάλονεν, ενός από τους σημαντικότερους Φιλανδούς σκηνοθέτες της νέας γενιάς, που συνδυάζει το κινηματογραφικό έργο με την ανθρωπιστική δράση, Θα βρίσκεται στην πόλη για να συνομιλήσει με το κοινό του.
Με μία επιλογή 10 ταινιών της περιόδου 2005-2007, το αφιέρωμα στο Σωτήρη Δανέζη, δημιουργό της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ «Εμπόλεμη Ζώνη», θα μας θυμίσει πως «οι εμπόλεμες ζώνες είναι πολύ περισσότερες από τους πολέμους που υπάρχουν στον κόσμο». Ο Δανέζης θα συμμετάσχει και σε εργαστήριο με τίτλο «Επικίνδυνες αποστολές/ “Guerilla” Filmmaking», όπου θα παρουσιάσει πώς φέρνει σε επιτυχία επικίνδυνες αποστολές. Το αφιέρωμα πλαισιώνεται και από μια έκθεση φωτογραφίας του Δανέζη με τίτλο «Ένα δευτερόλεπτο σιωπής». Τιμώμενη χώρα στο τμήμα «Spotlight» θα είναι ο Καναδάς, που έχει ιδιαίτερη δυναμική στην παραγωγή ντοκιμαντέρ. Συνολικά θα προβληθούν 8 καναδικές ταινίες σε διαφορετικά τμήματα του φεστιβάλ.
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ πλαισιώνεται από masterclass, ημερίδες, εκθέσεις και συναυλίες, ενώ σημαντική θέση έχει η αγορά ντοκιμαντέρ, η οποία απευθύνεται σε επαγγελματίες του είδους.

info: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - «Εικόνες του 21ου αιώνα», 7-16 /3

Το βράδυ της Τσικνοπέμπτης βγήκα και πήγα σε ένα μασκέ πάρτι.

Εκεί είχε διαγωνισμό για τον καλύτερο μασκαρά. Μπορείτε να βρείτε ποιος ντύθηκε τι, ποια θέση πήρε και τι χρώμα περούκας φορούσε;

• Κλόουν ήταν ντυμένος αυτός που πήρε την τρίτη θέση
• Μoβ περούκα φορούσε ο Θοδωρής
• Τη δεύτερη θέση πήρε το άτομο με την κόκκινη περούκα
• Ο Πάνος ντύθηκε γοργόνα
• Το άτομο που ντύθηκε μάγισσα φορούσε πράσινη περούκα
• Ο Δημήτρης πήρε την πέμπτη θέση
• Το άτομο με την μπλε περούκα πήρε υψηλότερη θέση από το άτομο που ντύθηκε παπάς, το οποίο με τη σειρά του πήρε καλύτερη θέση από τον Χάρη



Στείλτε τις λύσεις με fax (2310 288270) ή με e-mail (ki@citymedia.gr) και κερδίστε πλούσια δώρα! Δεκτές γίνονται οι απαντήσεις που αποστέλλονται σε 2 εβδομάδες από την κυκλοφορία του τεύχους. Για το σημερινό γρίφο απαντήστε έως την Πέμπτη 20/3

Ζώδια 7 - 13 Μαρτίου

ΚΡΙΟΣ
Η διάθεσή σας είναι πολύ ανεβασμένη αυτή την εβδομάδα και θέλετε να μεταδώσετε σε όλους την καλή σας διάθεση. Οι αδέσμευτοι δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα ερωτικά καλέσματα που δέχεστε ενώ οι δεσμευμένοι προσέξτε όσο περισσότερο μπορείτε το ταίρι σας γιατί σας χρειάζεται.

ΤΑΥΡΟΣ
Όποιο πρόβλημα εμφανιστεί στη ζωή σας, μοιραστείτε το με τους φίλους σας. Φροντίστε να μην κρατήσετε παθητικό ρόλο και βρεθείτε σε μειονεκτική θέση. Ρομαντικές στιγμές στα μέσα της εβδομάδας, σας γεμίζουν ευτυχία. Ίσως χρειαστεί να πάρετε μια σημαντική απόφαση στα επαγγελματικά σας

ΔΙΔΥΜΟΙ
Επικοινωνήστε με πρόσωπα που έχετε χάσει το τελευταίο διάστημα. Θα σας κάνει πολύ καλό αυτή η κίνηση. Συζητήστε με το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει τι ακριβώς σας απασχολεί. Μια παρεξήγηση στα επαγγελματικά σας φέρνει σε δύσκολη θέση αλλά ταυτόχρονα σας κάνει να δραστηριοποιηθείτε έντονα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Ότι κι αν σας προκύψει, μείνετε ψύχραιμοι και δείτε τα πάντα υπό το πρίσμα της λογικής. Θέλετε να πειραματιστείτε με τα αισθηματικά σας, αλλά φροντίστε να μην πληγώσετε το ταίρι σας. Μια καινούργια γνωριμία σας ανοίγει καινούργιους δρόμους στον επαγγελματικό σας τομέα.

ΛΕΩΝ
Τις πρώτες μέρες της εβδομάδας θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να μείνετε πιστοί στα χρονοδιαγράμματα που έχετε ορίσει. Οι αδέσμευτοι δεν αφήνετε καμία ευκαιρία για διασκέδαση να πάει χαμένη. Μην αφήσετε να σας εκμεταλλευτούν στον επαγγελματικό τομέα για άλλη μια φορά.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Μην βιαστείτε να κριτικάρετε κάποιους αν δεν ακολουθούν τους ρυθμούς σας, κυρίως στον επαγγελματικό σας τομέα. Μην διστάσετε να υλοποιήσετε τις ιδέες σας στα μέσα της εβδομάδας. Η ανανέωση θα σας κάνει καλό. Δείξτε στο ταίρι σας ότι ακριβώς αισθάνεστε γι’ αυτό χωρίς κανένα δισταγμό.

ΖΥΓΟΣ
Φαίνεται ότι έχετε αποφασίσει να επισημοποιήσετε τη σχέση σας και αυτό σας γεμίζει χαρά και ευθύνες ταυτόχρονα. Στον εργασιακό σας χώροι οι σχέσεις με τους συναδέλφους σας δεν είναι και οι καλύτερες και μάλλον χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια εκ μέρους σας για να βελτιώσετε τα πράγματα.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Η υγεία σας θα σας ταλαιπωρήσει αυτό το διάστημα, χωρίς όμως να χρειάζεται να ανησυχείτε. Οι αδέσμευτοι ευνοείστε πολύ με πολλές νέες γνωριμίες, ενώ οι δεσμευμένοι αντιμετωπίζετε κάποια προβλήματα που μπορεί να κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αν δεν βρείτε άμεσα λύσεις

ΤΟΞΟΤΗΣ
Μάλλον ήρθε η ώρα να διευρύνετε τους ορίζοντές σας. Μην διστάσετε να εκφράσετε όλα αυτά που νιώθετε και θα δείτε ότι θα νιώσετε εξαιρετικά. Οι αδέσμευτοι, αν αφεθείτε στις περιποιήσεις του προσώπου που σας έχει προσεγγίσει, θα ανακτήσετε γρήγορα την χαμένη αυτοπεποίθησή σας

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Χρειάζεστε χρόνο μακριά από τον φόρτο εργασίας σας για να βρεθείτε κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Οι μέρες ευνοούν μικρές αποδράσεις, γι’ αυτό εκμεταλλευτείτε τις. Η αισθηματική σας ζωής σας καλύπτει πλήρως, γι’ αυτό μην αφήνετε μικροπράγματα να σας χαλάνε τη διάθεση.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Μην γίνεστε αντικοινωνικοί. Συμβιβαστείτε με τους ανθρώπους που έχετε γύρω σας και δεχθείτε τις ιδιαιτερότητές τους. Δώστε ευκαιρίες σε αυτούς που προσπαθούν να σας προσεγγίσουν. Το παρελθόν σας έχει να σας διδάξει πολλά σχετικά με τις δυνατότητες σας στον επαγγελματικό τομέα.

ΙΧΘΕΙΣ
Υπάρχουν πρόσωπα που σας ζηλεύουν και θα προσπαθήσουν να σας κάνουν κακό. Το καλό είναι ότι θα τα καταλάβετε σύντομα. Οι αδέσμευτοι μην διστάσετε να κάνετε το πρώτο βήμα αν σας ενδιαφέρει πραγματικά ένα άτομο. Στον επαγγελματικό τομέα αποκτάτε πλήρη ελευθερία κινήσεων