ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ

Με κλειστά τα μάτια

Της άνοιξε τη πόρτα χωρίς να βλέπει. Είχαν από μέρες συμφωνήσει να γίνει έτσι. Να δέσουν τα μάτια τους με μαντήλια. Το πάθος στα τυφλά ενίοτε αποδεικνύεται οξυδερκέστατο. Να δώσουν τα χέρια και να αφήσουν τις αισθήσεις να κάνουν το παιχνίδι τους. Μιλούσαν για μήνες χωρίς να βλέπονται. Είχαν ταιριάξει τις σιωπές τους. Λίγες κουβέντες, μεγάλες σιωπές μέσα στις οποίες προσπαθούσε ο ένας να ακούσει τις ανάσες του άλλου. Έφτασαν στο σημείο να αγκαλιάζονται τηλεφωνικά.. Δεν γνωριζόντουσαν αλλά ήθελαν τρελά να γαμηθούν, χωρίς προσχήματα, να ενώσουν τα όργανα τους μέχρι να μουδιάσουν. ΄Εμεναν να περάσουν ακόμα 24 ώρες για να συναντηθούν.

Συνεχίζετε>>

Οδηγώντας

Ταξίδευε χωρίς να βλέπει. Στο μυαλό τριγυρνούσαν τα λόγια που ειπώθηκαν πριν λίγες ώρες «Η ζωή κυκλοφορεί και όταν εσύ κοιμάσαι, πατά γκάζι και σε προσπερνά». Έβρεχε και έκλαιγε μαζί. Να καταπίνεις δάκρυα και χιλιόμετρα στην Εθνική είναι κακός συνδυασμός όταν η βελόνα στο κοντέρ αγγίζει τα 180 και απέχει 3 ώρες να ξημερώσει. Τα τραγούδια που έπαιζαν δυνατά ήταν παντός καιρού.

Ο δρόμος γλιστρούσε, το ένιωσε μόλις το προηγούμενο λεπτό στο απότομο φρενάρισμα που έκανε προκειμένου να αποφύγει τη σκιά που πετάχτηκε στην άκρη του δρόμου. Δεν κατάλαβε πότε βρέθηκε στο απέναντι ρεύμα, ευτυχώς δεν περνούσε κανείς.

Συνεχίζετε >>

Στα Βηματα σου...

«Βγάλε με από μέσα! Θέλω μια νυχτερινή βόλτα στο κρύο, οι δυο μας, με αναπνοές που αχνίζουν. Γάντια πλεκτά και πλαστικά κυπελάκια με καυτή σοκολάτα είναι ακριβώς η περίπτωση μας. Το σωστό νούμερο παπούτσι για να μπούμε μαζί....» έγραφε το μήνυμα που έστειλε από 500 χιλιόμετρα μακριά.. Κάθε φορά που την άγγιζε αυτή πάγωνε και έκαιγε. Παρακαλούσε από μέσα της να την πάρει εκεί επιτόπου και ευχόταν μαζί να μη το κάνει. Θα άνοιγαν ανεξέλεγκτοι οι ασκοί με τους άνεμους. Θα έτριζαν οι αλυσίδες και οι ισορροπίες του κόσμου τους.

«Γύρνα» του έγραψε.

«Γύρισα, πότε θα σε δω;» απάντησε αυτός

Συνεχίζετε >>

Υ π ά ρ χ ε ι έ ν α τ έ λ ο ς κ α ι π ο λ λ έ ς σ υ ν έ χ ε ι ε ς...

Τα χνάρια στην άμμο όσο εύκολα γίνονται τόσο εύκολα χάνονται. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Για ποια αλήθεια λοιπόν να μιλήσουμε; Ποιος κινεί τα νήματα; Που οδηγούν οι υπόγειοι δρόμοι; Η φαντασία είναι η μόνη πραγματικότητα που δεν κάνει παιχνίδια. Παιχνίδι κάνουμε εμείς... Το επόμενο τεύχος θα είναι καθαρό... άδειο. θα είναι ένα περιοδικό που δεν θα έχει ξαναδεί, κανείς! Στις 14 και 15 Φεβρουαρίου θα μοιράσουμε ένα τεύχος που όλες οι σελίδες του θα είναι άγραφες, λευκές. Και θα είναι στη διάθεση σας για να γράψετε εσείς ότι σας γουστάρει. Ασκήσεις θάρρους... ίσως έτσι το ονομάσουμε. Ίσως λεύκωμα. Ίσως κάπως αλλιώς. Εμείς θα θέλαμε να διαβάσουμε για πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή. Αλλά οι σελίδες μπορεί και να είναι ένα ξέσπασμα για αυτά που τρώνε τα μέσα, τις χρεοκοπίες μας.. O κάθε ένας που θ α το πάρει στα χέρια του θα γράφει τα δικά του. Ανώνυμα ή επώνυμα. Και μετά κάποιος άλλος θα συνεχίσει. Ίσως μερικοί κάνουν αφιερώσεις, άλλοι πιθανόν βάλουν και χρώμα. Λίγες λέξεις ή ολόκληρες ιστορίες, κάτι που πρέπει να ειπωθεί. Κάποιοι θα έχουν μόνο μια μουτζούρα να συμπληρώσουν. Η ουσία είναι ότι κανείς δεν θα μπορεί να προβλέψει αυτά που θα γραφούν. Καλά θα είναι. Θα το βρείτε στα γνωστά σημεία διανομής. Θα παρακαλούσαμε να παραμείνει εκεί ή να επιστραφεί. Εμείς για πρώτη φορά στα χρονικά των περιοδικών θα τα αναζητήσουμε να τα πάρουμε πίσω στις 28 Φεβρουαρίου για να κάνουμε ένα τεύχος αποκλειστικά με τις σκέψεις αφιερώσεις και τους αφορισμούς σας. Αν πάλι σας πάει καλύτερα η ηλεκτρονική γραφή στείλτε μας στο ss@citymedia.gr ότι βάζει το μυαλό σας, τη συνέχεια αυτών των ιστοριών, τα γέλιο , το δάκρυ, την αποδοχή ή τις επικρίσεις σας, Ηλεκτρονικά θα δημοσιεύσουμε τις πρώτες ιστορίες που θα παραλάβουμε στο www.cityurbanliving.blogspot.com. Αυτές που θα μας απογειώσουν ανταμείβονται. Free press είμαστε, free μυαλά προσπαθούμε με τα δόντια να κρατάμε. Η ζωή γράφεται ή αντιγράφεται, βεβηλώνεται ή εξυμνείται όπως εμείς επιλέγουμε. Έτσι απλά.

by σπύρος σαρανταένας

Σουίτα για απρόβλεπτα παιδιά και δημιουργικούς υπερήλικες

Την πρώτη Κυριακή του Φεβρουαρίου συνόδεψα την οχτάχρονη κόρη μου Σαββίνα στην πρώτη της συμμετοχή (τη φετινή σαιζόν) στα εκπαιδευτικά εργαστήρια εικαστικών για παιδιά, του Τελλόγλειου Ιδρύματος Τεχνών. Το πρώτο εξάμηνο, όπως και όλη την προηγούμενη χρονιά, η Σαββίνα συμμετείχε στο αντίστοιχο πρόγραμμα του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Ώσπου, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, μας δήλωσε πως θέλει να επιστρέψει στο Τελλόγλειο όπου συμμετείχε στα εργαστήριά του πριν δύο χρόνια, όταν ήταν στην πρώτη δημοτικού. Θυμάμαι ότι τότε της είπα: «Να σου πω τη γνώμη μου; Νομίζω πως είναι καλύτερα να συνεχίσεις φέτος στο Μακεδονικό Μουσείο, ώσπου να τελειώσει η χρονιά και του χρόνου μπορείς να πας στο Τελλόγλειο από την αρχή… Γιατί τώρα τα παιδιά στην ομάδα που θα πας θα έχουν γνωριστεί μεταξύ τους και με τις κυρίες τους, όπως έχεις γνωριστεί κι εσύ στο Μακεδονικό Μουσείο, άσε που μπορεί να συνεχίσουν αυτά που θα κάνουν στο δεύτερο εξάμηνο με βάση αυτά που έκαναν πριν, οπότε…». Και η Σαββίνα μου απάντησε ορθά-κοφτά: «Αυτή είναι η δική σου γνώμη, αλλά δεν είναι η δική μου. Εγώ θέλω να πάω μετά τις διακοπές (των γιορτών) στο Τελλόγλειο». Συμφώνησα κι έπειτα μουρμούρισα: «Μη μου πεις όμως μετά ότι δεν σε προειδοποίησα τι μπορεί να συμβεί…».

Έτσι λοιπόν βρέθηκα στο Τελλόγλειο, όπου και είχα την ευκαιρία να ξαναδώ την έκθεση χαρακτικών του Πικάσο «Suite 347» για δεύτερη φορά και πιο ενημερωμένος πια μετά την ωραία ξενάγηση για τους δημοσιογράφους που μας είχε κάνει ένα μεσημέρι η καθηγήτρια και επιμελήτρια της έκθεσης κυρία Αλεξάνδρα Βουτυρά. Περιπλανήθηκα χαλαρά στα εκθέματα του ισογείου, επιλέγοντας τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτικά για να σταθώ (τα περισσότερα με γυμνές γυναίκες που επιδεικνύουν προκλητικά το «ορθάνοιχτο» φύλο τους) και διαβάζοντας τις «μεταμοντέρνες» (με χιουμοριστική διάθεση) λεζάντες από κάτω. Μετά ανέβηκα στον επάνω όροφο, πέρασα από το Πωλητήριο και πήρα μια αυστριακή, χειροποίητη σοκολάτα με γέμιση κρέμα λεμονιού (αποκλειστικής εισαγωγής στο Τελλόγλειο) και πήγα δίπλα στο καφέ, όπου ήμουν τυχερός και βρήκα άδειο τραπέζι στο τσαφ. Παρήγγειλα ένα διπλό εσπρέσο και τον ήπια διαβάζοντας στο επιστημονικό ένθετο της εφημερίδας το «Βήμα» ένα άρθρο σχετικά με το «Σύνδρομο του Τιθωνός» (του εραστή της Ηώς που ο Δίας του χάρισε αιώνια ζωή αλλά όχι και αιώνια νεότητα) δηλαδή τη συνεχή αύξηση του ορίου ζωής των ανθρώπων στην εποχή μας, που καθώς συνοδεύεται αναπόφευκτα από τη φθορά του οργανισμού λόγω γήρανσης, με τις επακόλουθες ασθένειες, μοιάζει περισσότερο με κατάρα παρά με ευλογία. Τότε σκέφτηκα συνειρμικά, ότι όλα αυτά τα χαρακτικά που εκτίθενται στο Τελλόγλειο ο Πικάσο τα έφτιαξε το 1968, δουλεύοντας μάλιστα με έναν απίστευτο ρυθμό παραγωγικότητας, σε ηλικία… 87 ετών! (Ναι, αυτός που 7 χρόνια πριν, στα 80 του, είχε παντρευτεί την 35χρονη Ζακλίν, αφού της είχε δηλώσει: «Ξέρεις, είμαι έτοιμος να κάνω μια καινούρια αρχή»). Άρα, με άλλα μέτρα και σταθμά μετράμε την ηλικία των κοινών θνητών και με άλλα κάποιων εξαιρετικά δημιουργικών ανθρώπων, που ήρθαν στον κόσμο αυτόν σαν θνητοί κι έφυγαν σαν αθάνατοι (κι όλα όσα είχανε δημιουργήσει κι είχαν αποκτήσει, άλλοι άνθρωποι δεν θα τα είχαν ακόμα κι αν ήταν να ζήσουν μέχρι 500 χρονών).

Όταν κατέβηκα στο ισόγειο να πάρω την κόρη μου από τα εργαστήρια, άκουσα τη φωνή της πριν ακόμα μπω στην αίθουσα και μετά την είδα να παίζει φωνασκώντας μαζί με τρία τέσσερα κορίτσια και ύστερα μου έδειξε τρεις ζωγραφιές αναρτημένες στον τοίχο, με προσωπογραφίες που είχε κάνει. «Ορίστε λοιπόν, κανένα πρόβλημα προσαρμογής» σκέφτηκα απευθυνόμενος στον εαυτό μου. Λίγο αργότερα, καθώς την πήγα να ρίξει μια ματιά στα χαρακτικά του Πικάσο (τα οποία σχολίασε χαμηλόφωνα «όλο γυμνές είναι»), έσκυψα και της είπα: «Τελικά, πρέπει να το παραδεχτώ, ότι είχες δίκιο που επέμενες ότι δεν θα είχες κανένα πρόβλημα αν ερχόσουν στο Τελλόγλειο ακόμα και στη μέση της χρονιάς. Μια χαρά τα πήγες». Με κοίταξε σαν να προσπαθούσε να θυμηθεί τι ακριβώς είχε ειπωθεί περί αυτού κάποτε και μετά είπε, σαν να μονολογούσε: «Ήταν κάτι αγόρια, πιο μεγάλα, στο Μακεδονικό Μουσείο, που έκαναν συνέχεια τους έξυπνους… Δεν τους άντεχα άλλο». Έμεινα άναυδος, ομολογώ.

by σωτήρης ζήκος

Οι ναοί των Μουσών

«μουσείον, το», ναός ή ενδιαίτημα των Μουσών ή των Νυμφών 2. καθόλου, σχολείον τέχνης ή ποιήσεως κτλ πρβλ. Πλούτ. «ούτως αι Αθήναι καλούνται το της Ελλάδος μουσείον» 3. «Μουσεία», τα, εορτή των Μουσών 4. «Μουσείον, το», δηλ. Φιλοσοφική σχολή και βιβλι-οθήκη, ως το του Πλάτωνος εν Αθήναις (Διογ.Λ.) ή το εν Αλεξανδρεία (Στράβ. -δεν εχετε παράπονο, κοτζάμ Liddell a. Scott σας κατέβασα.

«μουσείον, το», «A building, place or institution devoted to the acquisition, conservation, study, exhibition and educational interpretation of objects having scientific, historical or artistic value» (λυπηρόν πλην αληθές, οι συ-ντομότεροι και ακριβέστεροι ορισμοί λέξεων σήμερα επιπολάζουν ευνοιοκρατικά στην αγγλική γλώσσα). Τες πα, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το «μουσείο» λοιπόν, ενέχει τελεογενώς τη γνώση, την ιερότητα, το σεβασμό, καθώς και την προαγωγή της έρευνας και της διδαχής. Θεωρητικά, με σεβασμό θα έπρεπε να μπαίνουν σ’ αυτό οι θαμώνες του, και με σεβασμό θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται από τους προσπόλους του -το προσωπικό του. Ναι, μα ζούμε στην εποχή των αγοραίων πλουραλιστικών ερεθισμάτων, κι όχι στην εποχή της μαθήσεως! Ζούμε στην εποχή που κανείς πηγαίνει σε ένα Μουσείο μόνο και μόνο για να πάη, ή το, ακόμη χειρότερο, για να μην τον μεμφθούν «ότι δεν έχει πάει».

Τα ελληνικά μουσεία ωστόσο, έχουν άλλες ιδιομορφίες. Στην αυταπόδεικτη αλήθεια του ότι «όποιος μπαίνει στο μουσείο μας είναι ένας ηλίθιος που θα του κάνουμε και τη χάρη να τον φωτίσουμε, ΑΝ κιόλας τα παίρνη τα γράμματα», επιπροστίθεται η ακόμη πικρότερη αλήθεια του ότι «το μουσείο είναι ελ-ληνικό, αυτά τα φτιάξανε οι παππούδες μας και οι μπατζανάκηδές τους, και μάλιστα την εποχή που εσείς, οι υπόλοιποι, τρώγατε βελανίδια -σώς μπεαρναίζ». Έτσι, ο καθένας που μπαίνει στο μουσείο ΜΑΣ, προσέρχεται οιονεί ικέτης ή α πριόρι κομπλεξικός παρατηρητής, ίσως μάλιστα και επίβουλος, της αιώνιας δόξης μας.

Κι έτσι, ο κάθε λίγδης και λιποσταγής μυστακοφόρος, όπως ο υπάλληλος που είδα πριν λίγα χρόνια στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Χανίων, δικαιούται να φωνάζη στην ξανθιά και εμφανώς αλλοδαπή παρασιτεμένη κυριούλα «μαντάμ, νο φώτογκραφς» εις επήκοον των πάντων. «Μπατ, ιτ χαζ νο φλάς», διαμαρτυρήθηκε εκείνη, για να εισπράξη ένα φιλικά επεξηγηματικό «Φλάς-ξεφλάς, νο!». «Μπατ, ιν Άθενς...» εξακολουθησε θρασύτατα το γραΐδιον. «Εδώ είναι Κρήτη, όχι Αθήνα», αποκρίθηκε με περηφάνεια το ηρωϊκό ζαγάρι του Ψηλορείτη.

Ή η κάθε ταγεροφορούσα και έχουσα πολιτικό μέσο πλεονάζον όσο και η κυτταρίτιδά της από το καθισιό υπάλληλος-φύλακας μουσείου, που κοιτάζει βλοσυρά το παιδάκι που τόλμησε να ακουμπήση με το βέβηλο χέρι του κάνα άγαλμα και κυρίως τους απολίτιστους γονείς του, και ξερνάει ένα ηχηρό «Ντόν’τ τάτς πλήζ» (άξεντ Θώδη), λες και το άγαλμα θα λιώσει δια της αφής, επίσης και αυτή δεδικαίωται από την ιερότητα του χώρου και των εκθεμάτων.

Αναπάντεχη εξαίρεση, τα μικρά επαρχιακά μουσεία, εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν το χρόνο ή τη διάθεση να μιλήσουν σχεδόν με τα εκθέματα, να τα αγαπήσουν (εκεί που το «δικά μας» δεν πηγάζει από κάποια στρεβλή και υπερφίαλη σχολική εκπαίδευση, αλλά από το ότι τα βρήκαν πρόσφατα, στο χωράφι τους, στη γειτονιά, στα σπίτια, τα δέντρα και τα σπαρτά τους). Αυτοί, όταν μπαίνης θα σε καλωσορίσουν με αγάπη και περηφάνεια, θα σε ξεναγήσουν πρόθυμα και, αν θελήσης να τους ακούσης, θα μάθης την ιστορία του κάθε εκθέματος όχι όπως τη διάβασες στον οδηγό σου, αλλά όπως την έζησαν, μέσα από την αχλύ των θρύλων τους, οι ίδιοι εκείνοι και οι πρόγονοί τους που τα ανεκάλυψαν.

Άνθρωποι κι άνθρωποι, μουσεία και μουσεία. Σε άλλα, Μουσηγέτης δεν είναι πλέον ο Απόλλων, αλλά ο κερδώος Ερμής (και αναρωτιέται κανείς, πότε επί τέλους θα ξεκινήσουν και εδώ τα κέητερινγκ και οι δεξιώσεις στις αίθουσες των αρχαιοτήτων, όπως αλλού). Σε άλλα πάλι, μικρά, ξεχασμένα, μοναδικός παρατηρητής, αισθάνεσαι περιδιαβαίνοντας τα μικρά υπόλοιπα ξεχασμένων ζωών σε παλιομοδίτικες γυάλινες βιτρινούλες με δακτυλογραφημένες μικρές πινακίδες, το θρόϊσμα και το απαλό άγγιγμα, που ξέρεις ότι, ναι, είναι αυτό, το άγγιγμα της ζωντανής Μούσας σου.

Θα γίνω βραζιλιάνα με το σομπρέρος μου...

...θα 'σαι ο καμπαλέρος μου. If you be my Valentine. Αλλά χωρίς σοκολατάκια και καρδούλες και λούτρινα. Αχ Βαλεντίνα, αχ βρε τσαχπίνα, «Οnly love can break your heart»!

Ποια νομίζεις πως είσαι

Νομίζω ότι το ραδιοφωνικό σποτ του Republic περιγράφει άψογα και φινετσάτα το κλίμα ευφορίας και την μπριτοφιλοσοφία των Saint Etienne. Οι πρωτεργάτες της brit pop βάφτισαν το συγκρότημά τους από τη γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα του St. Etien. Το γκρουπ αναβίωσε τον ήχο του swinging Λονδίνου, αλλά παράλληλα και το concept του 3λεπτου pop single, που εντυπώνεται με την πρώτη ακρόαση στη μνήμη («Who do you think you are», «Pale movie», «Hobart paving»), ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την brit pop. Kαι μπορεί η πλειοψηφία των brit-pop groups να απέρριπταν αρχικά την κλίση των συνθετών Bob Stanley και Pete Wiggs και της αισθησιακής Sarah Cracknell προς τη χορευτική μουσική. Ωστόσο υιοθέτησαν την αισθητική του τρίο, μια αισθητική που αποθέωνε τον ήχο και το στιλ της κλασικής pop των sixties. Let’s kiss and make up, την Παρασκευή 8/2, στο Principal, που αν και θα βάλει λεωφορεία για δωρεάν μεταφορά, εγώ θα προτιμήσω να πάω «Like a motorway» με τη βέσπα μου.Nothing can stop us now!

info: Saint Etienne, Principal Club, 8/2

Viva Brazil

Θα γίνω βραζιλιάνα με το σομπρέρος μου, θα’ σαι ο καμπαλέρος μου. Βέβαια, εκεί απέναντι, στην άλλη μεριά, μας έχουν προλάβει. Οι μαράκες έχουν ήδη ξεκινήσει να ηχούν, τα κοστούμια έχουν ραφτεί, τα κορμιά έχουν γυμνωθεί και με ολίγον από φτερά και πούπουλα παρελαύνουν στη μεγάλη βραζιλιάνικη φιέστα. Σχεδόν δεκαπέντε μέρες πριν την Τσικνοπέμπτη, το Θέατρο Bεργίνα θα αρχίσει την Samba De Janeiro. «Viva Brazil», από τις 15/2, με live music, capoeira, limbo, mambo, με βραζιλιάνες από τη Βραζιλία, με καϊπιρίνια και cachacas. Εverybody salsa, e, salsa!

info: «Viva Brazil», Θέατρο Βεργίνα,

από 15/2

Γλυκέ μου τύραννε

Στο «Υποσκήνιο» του Βασιλικού Θεάτρου, θα γίνει και ο 2ος Κύκλος παρουσιάσεων του Θεατρικού Εργαστηρίου του Κ.Θ.Β.Ε. (11-21/2) που θα ξεκινάει με το αθυρόστομο και ακραίο έργο του Αλφρέντ Ζαρρύ «Υμπύ Τύραννος» ιδωμένο μέσα από εξίσου ακραίους ήρωες των αμερικάνικων καρτούν. Πιστές στους στόχους του Θεατρικού Εργαστηρίου οι πα-ρουσιάσεις ή «πρόβες σε συνεχή εξέλιξη» με τίτλο «Ο Υμπύ στο σχολείο: Ο Jarry και τα αμερικάνικα καρτούν» προσπαθούν να συσχετίσουν πρόσωπα και καταστάσεις διαφορετικής εποχής και οπτικής με άξονα το γκροτέσκο.

info: «Υμπύ Τύραννος», «Υποσκήνιο» Βασιλικού Θεάτρου, 11-21/2

Καλά σαράντα

…πιάνουν ένας emo καθαρόαιμος (Δημήτρης Κοργιαλάς), μια trendy comme ci comme ca (Ευρυδίκη) κι ένας ντόπιος (Διογένης Δασκάλου). Ο οίκος τελετών «ΜΥΛΟΣ-Αποθήκη» είναι αυτός που θα αναλάβει να τελέσει το μυστήριο-black comedy, στο οποίο τα αδέλφια Ευρυδίκη-Κοργιαλάς, οι Σύζυγοι Διογένης Δασκάλου και Γρηγόρης Αποστολόπουλος (σκηνοθέτης) και τα τέκνα Monie & Monie Conniente δεν θα κλάψουν τα…

άντα τους, τα «Good 40ies», γιατί «εμείς την μαυρίλα, την γλεντάμε». Από την Πέμπτη 14/2, μια παράσταση αποκρουστικής ομορφιάς και ασυγκράτητου γέλιου, μια παράσταση για εμπορία και προσωπική χρήση. Σε δημόσια χρήση έχουν θέσει τα καινούρια δώδεκα τραγούδια που έγραψε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κι ερμηνεύει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Στη σειρά ζωντανών εμφανίσεων που ξεκίνησαν πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα, τους θέλει για πρώτη φορά να μοιράζονται την ίδια σκηνή. Σε αυτήν τη σκηνή, τα τραγούδια θα διαμορφωθούν στην τελική τους μορφή με βάση το ένστικτο, το «feedback», το σχόλιο του κοινού. Το Θεσσαλονικιώτικο κοινό βλέπει τους δύο τραγουδοποιούς, 11-12/2 στην Αποθήκη του Μύλου.

info: Αποθήκη Μύλου,11 & 12/2

Δ. Σαββόπουλος & Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Από 14/2, «Καλά σαράντα»

Μπακουρότσαρκες

Για όσους δεν είστε μπακούρια εκ πεποιθήσεως, απλά δεν έτυχε να κάνετε τη σωστή την πρόστυχη τη γνωριμία, θα βγείτε συνέχεια στις προβαλεντινιακές εκδηλώσεις. Και πού ξέρεις, αν πιάσουν τα χόκους πόκους και τα ξόρκια, ίσως να πάτε με καλή παρέα, ανήμερα του Βαλεντίνου, στη συναυλία της Κ.Ο.Θ. στο Μέγαρο Μουσικής, συνοδεία βωβού κινηματογράφου, το γνωστό «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Sergei M. Eisenstein. Παρασκευή 8/2 ο Nick Gravenites, ο Έλληνας που βρίσκεται πίσω από τη σκηνή του λευκού αμερικάνικου μπλουζ ροκ και παίζει με την αφρόκρεμα του μαύρου ηλεκτρικού Σικάγο μπλουζ, θα ‘ναι μαζί με την μπάντα του και τους The Backbone στο Ξυλουργείο του Μύλου. Έχω καλό προαίσθημα για το Κακό Συναπάντημα του Σαββάτου. 9/2 Dub Corporation, Κακό Συναπάντημα και Rastayouth στην Υδρόγειο. Κυριακή 10/2, να γίνετε «Ένα» θα σας προτείνουν οι Émigré στο Shark, που διασκεύασαν πρόσφατα το «Fairytale Gone Bad». «Έχεις τα μάτια που λατρεύω» θα σου πει τη Δευτέρα η Θέλξη στη Remvi, ενώ την Τρίτη 12/2 θα δείτε μαζί «της Ανατολής τα Χρώματα» στο Πλατώ που θα υποδεχτεί τις επόμενες δύο βραδιές (13-14/2) την πρώτη φιλοξενούμενη του Μανώλη Καραντίνη και του Κώστα Ματσίγκου, την Μελίνα Ασλανίδου. Τετάρτη 13/2,εκδήλωση για τα 13 χρόνια Ερωτικός. Αν δεν πιάσει κι αυτό, είναι καιρός να αλλάξετε… κολώνια!

info: Nick Gravenites Band,

Ξυλουργείο Μύλου, 8/2

Dub Corporation, Κακό Συναπάντημα, Rastayouth, Υδρόγειος, 9/2

Padam Padam

Μια σπουδαία ντίβα που ξεκίνησε από το βούρκο και τα κακόφημα σπίτια, με έναν πατέρα που έκανε ακροβατικά και μια μάνα που έκανε φτηνό πεζοδρόμιο. Δεν ήταν μόνο μια ισχυρή προσωπικότητα αλλά κι ένα ευαίσθητο «σπουργιτάκι», όπως μεταφράζεται στην γλώσσα της το Πιάφ, που αντλούσε δύναμη από τον έρωτα και τη φαντασία. Έπλαθε ψεύτικους κόσμους και ζωές σαν τριαντάφυλλα («La vie en rose»). Για τις ψευδαισθήσεις της εξαρτιόταν από ουσίες. Η δυνατή φωνή που έδινε κουράγιο στους γάλλους στρατιώτες στον πόλεμο, κατέρρευσε όταν ο έρωτάς της πέθανε. Η Εντίθ Πιαφ έφυγε από τη ζωή, άρρωστη και καταβεβλημένη, πριν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια. Είχε όμως προλάβει να αφήσει το διαχρονικό επισκεπτήριό της («Mylord», «La vie en rose», «Padam Padam»). Αν και γνωρίζουμε πως τελειώνει η μουσικοθεατρική παράσταση «Το σπουργίτι» που παρουσιάζει όλο το Φλεβάρη, η εταιρία θεάτρου και πολιτισμού «ACTA EST», στο Πρώτο Πάτωμα, δεν θα μετανιώσουμε που θα την παρακολουθήσουμε. Non, je ne regrette rien. Άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης ζωής της, παρουσιάζονται μέσα από τα τραγούδια της και από την αφήγηση της αδελφής της, Σιμόν Μπερτώ, με μια καινοτόμα θεατρική φόρμα. «Σπουργίτι» η Άννα Μαρία Αγγελίδου. Κάθε Τετάρτη το Πρώτο Πάτωμα φιλοξενεί την Μαρία Φωτίου και τον Γιάννη Λεκόπουλο, που μας καλούν σε ένα μουσικό ταξίδι με τραγούδια από την δισκογραφία τους, και αγαπημένες επιλογές από την έντεχνη ελληνική και διεθνή σκηνή.

info: Αrt Cafe theatral «Πρώτο Πάτωμα»: κάθε Δε & Τρ «To Σπουργίτι», κάθε Τε Μ. Φωτίου & Γ. Λεκόπουλος

Cando μόνος σου

Η βραβευμένη ομάδα χορευτών του Λονδίνου CanDoCo, στην οποία συμμετέχουν χορευτές με κινητικά προβλήματα, έρχεται στη Θεσσαλονίκη για 2 παραστάσεις, Σάββατο 16 & Κυριακή 17 Φεβρουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής. Θα παρουσιάσουν το «The Stepfather» (ο πατριός) χορογραφημένο από τον Arthur Pita και το «And who shall go to the ball?» (και ποιος θα πάει στο χορό;) από τον Rafael Bonachela, με μουσική του Scott Wal-ker. Μέρος των εσόδων των παραστάσεων θα δοθούν στην Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων (Ε.Λ.Ε.Π.Α.Π.) Προπώληση εισιτηρίων στα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής και της Πλατείας Αριστοτέλους.

info: CanDoCo, Μέγαρο Μουσικής,

Σάββατο 16 & Κυριακή 17/2

by βάσω μιδούχα

Νίκος Παπάζογλου

Τους τελευταίους δύο μήνες τραγουδούσε μόνο στην Αθήνα με μεγάλη επιτυχία, μέχρι που κατέβαιναν και άνθρωποι από τη Θεσσαλονίκη για τον ακούσουν, ώσπου άκουσε το παράπονο των φίλων της μουσικής του και αποφάσισε και τις εμφανίσεις του εδώ, παρόλο που… αλλά ας μας τα πει ο ίδιος καλύτερα

Σαράντα χρόνια στη μουσική, Νίκο; Ουoυ, περισσότερα! Είναι μια ζωή, όλη μου η ζωή. Έχω και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα, ευτυχώς όμως περιστρέφονται όλα γύρω απ’ τη μουσική και συνυπάρχουν και είναι καταπληκτικό. Ας πούμε όταν αποφάσισα να κάνω ένα στούντιο ηχογραφήσεων, αυτό απαιτούσε δεξιότητα με τα ξύλα, με τα σίδερα, με τα ηλεκτρονικά, όλα όμως περιστρέφονταν γύρω από τη μουσική.

Τι κάνεις αυτόν τον καιρό; Κοίτα, μου τρώει και πάρα πολύ χρόνο η προετοιμασία των εμφανίσεων. Κατά τα άλλα κλαδεύω, φτιάχνω κατασκευές στο σπίτι, αδειάζω το στούντιο σιγά σιγά. Κλείνει το Αγροτικόν, γέμισε τον τόπο ωραίες μουσικές κι ωραία τραγούδια αλλά δεν είναι πια βιώσιμο.

Σε πικραίνει το κλείσιμο; Πολύ. Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο να κάτσει μέσα μου η απόφαση, αλλά τι να κάνουμε, δεν είχε πια ζωή.

Ο βασικός τρόπος να διαλαλήσεις την πραμάτεια σου για πολλά χρόνια ήταν οι συναυλίες; Ήθελαν αφοσίωση; Αφοσίωση και πάρα πολλή, σκληρή δουλειά, νύχτα μέρα, τώρα μπορεί να είναι λίγο εύκολα τα πράγματα για όποιον θέλει να κάνει μια περιοδεία, πρέπει να δεχτεί τους όρους βέβαια που είναι χάλια, αλλά πριν από 30 χρόνια το να κάνεις περιοδεία σε όλη την Ελλάδα ήθελε απίστευτο κουράγιο και προσπάθεια. Όλη μέρα για να βγάλεις ένα τηλέφωνο, ένα λιμεναρχείο, να ρωτάς για το δρομολόγιο Απρίλη μήνα και να σου λένε τον Ιούλιο θα ξέρουμε. Ήθελε νεύρα πολύ γερά να κάνεις κάτι τέτοιο. Είπα θα κάνω μια μόδα και θα γυρίζω από χωρίου εις χωρίον και αυτό έκανα. Σε αυτά είμαι καλός. Όταν ταχθώ να κάνω κάτι, βάζω όλη μου την ενέργεια σε αυτό και δόξα να ’χει ο γιαραμπής, μέχρι τώρα τα κατάφερα.

Σε τι δεν είσαι καλός; Πέφτω πολύ εύκολα όταν μου τραβήξουν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια, δεν μπορώ να σταθώ όρθιος. Το κρατώ μανιάτικο βέβαια μετά, αυτή είναι άλλη αδυναμία.

Το τραγούδισμά σου δεν έχει ένα χαρακτηριστικό, μόνο λαϊκό, ροκ ή παραδοσιακό. Έτσι τραγουδούσες πάντα; Είναι επιρροές από χίλια δυο πράγματα. Έχω θητεύσει σε πολλών ειδών διαφορετικές μπάντες και είχα την τύχη να συνεργαστώ και με εξαιρετικούς μουσικούς που μου έμαθαν ένα σωρό πράγματα. Είχα τα αυτιά μου ανοιχτά σε ό,τι μουσικές ακουγόντανε, κατά κά-ποιο τρόπο ό,τι με ζέσταινε γινόταν δικό μου και με ένα μαγικό τρόπο αυτά έχουν συντηχθεί μέσα μου.

Δεν λες ότι ενώθηκαν, λες έγινε σύντηξη. Γιατί; Γιατί λιώσανε όλα μαζί και κάναν ένα καινούριο μέταλλο. Όπως στη χημεία ή στη μεταλλουργία γίνεται η «συνέργεια», όπου βάζεις κάποια μέταλλα σε κάποια ποσοστά και το νέο υλικό που προκύπτει ξεπερνάει σε ιδιότητες το καθένα από αυτά ξεχωριστά, δεν είναι απλώς το άθροισμά τους.

Στην εποχή μας σε όλο τον κόσμο συνυπάρχουν πολλοί πολιτισμοί. Αυτή η συνέργεια θα μπορούσε να είναι το ζητούμενό μας στα μουσικά μας πράγματα στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη ειδικότερα; Κοίτα, η Θεσσαλονίκη ειδικά δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε, ένα κοσμοπολίτικο μέρος όπου είχαν συντηχθεί πραγματικά πολιτισμοί και είχαν παράξει κάτι καταπληκτικό. Τώρα δεν το βλέπω να συμβαίνει, από τη μεριά μου το πρεσβεύω, εξ’ ου και το σημείωμα του δίσκου «Χαράτσι». Σήμερα αυτό που μας εμποδίζει είναι η ξενοφοβία. Έχει έρθει πολύς κόσμος να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Πρέπει να σμίξουμε με αυτούς τους ανθρώπους. Να μάθουμε από αυτούς και να τους μάθουμε κι εμείς πράγματα. Είναι γείτονές μας. Αν σκεφτείς, μιλάμε αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και δεν ξέρουμε ούτε μια αρβανίτικη λέξη. Μια βουλγάρικη, μια γεωργιανή, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε με αυ-τούς τους ανθρώπους, είναι φοβισμένοι, αισθάνονται σε εχθρικό περιβάλλον, τι είναι αυτό το πράγμα, χάλια.

Τι άλλο νομίζεις θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε σήμερα στη Θεσσαλονίκη και δεν το κάνουμε; Για μένα δεν υπάρχει και πολλή ελπίδα για τη Θεσσαλονίκη. Ξέρεις την αγάπη μου για αυτήν την πόλη, αλλά όταν βλέπεις πώς έχει σπάσει ο κοινωνικός της ιστός για να μας κουμαντάρουν σαν χαϊβάνια, τι να πω... Αυτή η έκρηξη καταναλωτισμού τα τελευταία 20 χρόνια είναι κάτι απίστευτο. Lifestyle, σου λέει, όλοι πρέπει νάχουν ένα αυτοκίνητο, ένα… φόλεξ στο χέρι. Δεν μπορείς να συνεννοηθείς πια. Περνάει κάποιος, έχει βάλει εξάτμιση στο αυτοκίνητό του ένα μπουρί και αναστατώνει τον τόπο. Άλλος έχει ένα σύστημα που θέλει άλλες τέσσερις μπαταρίες στο αμάξι του για να συντηρηθεί και σκοτώνει περνώντας με τα μπάσα του. Οι άνθρωποι επενδύουν σε άλλα πράγματα, έχει γυρίσει η πυξίδα και δεν δείχνει το Βορρά.

Και πώς σου φαίνεται ότι σε αυτές τις συνθήκες υπάρχουν νέα παιδιά που το ψάχνουν και κάνουν γκρουπ και μουσικές; Ξέρω πάρα πολλά τέτοια παιδιά. Δημιουργικά, έχουν τόση όρεξη για τα πάντα και υπάρχει ένα περιβάλλον που κάνει τα πάντα για να τα καταστρέψει. Πού να πάν να ακούσουν μουσική αυτά τα παιδιά; Να δούνε ζωντανά μια ορχήστρα; Τίποτα. Συνδυασμένες κινήσεις αστυνομίας, δήμου, υγειονομικού, εφορίας, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλείσαν όλα τα μικρά στέκια τα οποία αποτελούσαν βήμα και τόπο συνεύρεσης. Τι μένει; Να πίνεις ένα φραπέ στην Αρετσού ακούγοντας αυτό το τυραννικό πράγμα στα μεγάφωνά τους που χρησιμοποιούσαν στον ψυχρό πόλεμο για πλύση εγκεφάλου και μπορεί να σε κάνει μαλάκα σε δέκα ώρες; Ο περίγυρος είναι πολύ δύσκολος για να κάνουν ό,τι κάνουν αυτά τα παιδιά.

Δεν ήταν πάντα δύσκολα; Το καλό πάντα δεν το έψαχνες; Ήταν, αλλά, ας πούμε, τα χρόνια που μεγάλωνα εγώ υπήρχε μια αισιοδοξία, ότι όλα θα παν καλά. Αυτό το πράγμα σου το έδινε ο περίγυρος. Σου το έδιναν με τη συμπεριφορά τους οι γείτονες, άνθρωποι που προσπαθούσαν για το καλύτερο, δυναμικοί, αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Αυτό σου έδινε μια σιγουριά, πατούσες γερά για να σαλτάρεις κι εσύ λίγο. Τώρα άμα είναι άμμος κάτω, πόσο ψηλά να σαλτάρεις;

Με τα χρόνια που περνούν και ό,τι διάλεξες να κάνεις, είσαι συμφιλιωμένος; Απόλυτα. Αλλιώς δεν θα μπορούσα να αντέξω τον εαυτό μου, να κοιταχτώ στον καθρέφτη, θα τον έκανα κομμάτια. Δεν έχω κάνει σε ζητήματα αρχών ποτέ την παραμικρή υποχώρηση, σε ζητήματα στρατηγικής ελάχιστα.

info: Πλατώ, Γιάννη Αγγέλου 14

Τ: 2310 321389

8 & 9 /2 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο τον Φεβρουάριο

by αναστασία γρηγοριάδου

Δημήτρης Μαραμής

Ανήκει στη νέα γενιά ελλήνων συνθετών και έχει ήδη ένα πλούσιο βιογραφικό. Τελευταία του πονήματα, ο κύκλος τραγουδιών του «Σκοτεινού έρωτα» σε ποίηση Λόρκα με τον Μάριο Φραγκούλη και η μουσική επένδυση για την παράσταση «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του ΚΘΒΕ. Τα έργα αυτά, μαζί με πολλά άλλα θέματά του θα παρουσιαστούν σε μια συναυλία για πιάνο και φωνή στο θέατρο «Άνετον»

Ποιος είναι ο Δημήτρης Μαραμής; Είναι ένας μουσικός, ένας συνθέτης που ξεκίνησε να γράφει μουσική για το θέατρο στο Cardiff της Βρετανίας και στο Λονδίνο, όπου και σπούδαζα από το 1996 έως και το 2000 . Με το που ήρθα στην Ελλάδα το 2002 ξεκίνησα και με αυτό που λέγεται τραγούδι με πρώτο προσωπικό δίσκο «Τα σονέτα του σκοτεινού έρωτα» στη «Μικρή Άρκτο», με το «Κυριακές μέσα στο χειμώνα» από τις εκδόσεις «Σοκόλη» και τελευταία με τον «Σκοτεινό έρωτα» με τον Μάριο Φραγκούλη.

Έχοντας υπάρξει για σπουδές κι έχοντας γράψει και μουσικές για έργα στη Μεγάλη Βρετανία, πώς σου φαίνεται το ελληνικό μουσικό τοπίο; Το μουσικό τοπίο στηρίζεται πλέον στις δυνάμεις του κάθε δημιουργού, δηλαδή, αν ο δημιουργός έχει την ψυχική δύναμη και αντοχή να επιμείνει σε αυτό που θέλει να πει και να κάνει, κάποια στιγμή θα το κάνει, πέρα από εκεί δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να τον βοηθήσει, ούτε οι δισκογραφικές ούτε τα μέσα. Αν όμως πραγματικά επιμένει ένας καλλιτέχνης κι έχει να πει πράγματα και παρ’ όλες τις αντιξοότητες μπορεί στο χρόνο να κερδίσει, τότε μπορεί να δώσει τελικά πράγματα. Δεν φοβάμαι τον απλό κόσμο, τον απλό ακροατή, γιατί υγιείς ακροατές και δέκτες καλών ή δύσκολων μουσικών υπάρχουν. Αυτούς που φοβάμαι και δεν εμπιστεύομαι ότι μπορούν να βοηθήσουν είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Στο μικρό μουσικό κύκλωμα της Ελλάδας ως ταλαντούχος συνθέτης μπορείς πιο εύκολα να ασχοληθείς με ό,τι αγαπάς χωρίς την υψηλή εμπορική και προσωπική αναγνώριση, καταξίωση… Όσο ήμουν έξω είχα την αυταπάτη ότι εδώ γίνονταν ουσιαστικά και πολλά πράγματα, αλλά δεν ήταν έτσι τελικά… Έξω είναι πιο ανοιχτά τα πράγματα. Και έξω υπάρχει η αγωνία του εμπορικού, όλοι θέλουν να πουλήσουν, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει έξω, αυτό που υπάρχει εδώ: «ο φίλος του φίλου», δεν υπάρχουν τα «διαπλεκόμενα», υπάρχει μεγαλύτερη αξιοκρατία, μεγαλύτερη κρίση, συναγωνισμός, όχι ο γνωστός του γνωστού. Επέστρεψα για οικονομικούς και συναισθηματικούς λόγους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ξαναφύγω για να κάνω πράγματα, έχω πάντα έτοιμες τις βαλίτσες μου, περιμένω τις συγκυρίες… Υπάρχει ήδη μια πρόταση από τον Μάριο Φραγκούλη να κάνουμε έναν δίσκο στη «Sony» της Ισπανίας…

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Μάριο Φραγκούλη στον «Σκοτεινό έρω-τα» με τις μελοποιήσεις σε Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα; Ξεκίνησα να λαμβάνω τις μεταφράσεις του Σωτήρη Τριβιζά και αυθόρμητα άρχισα να μελοποιώ το ένα μετά το άλλο τα ποιήματα του Λόρκα. Ο κύκλος κάποια στιγμή -μετά από 2 χρόνια- ολοκληρώθηκε και άρχισα να τον παρουσιάζω ζωντανά. Ο Μάριος άκουσε τα τραγούδια αυτά σε ένα live και μου ζήτησε να συνεργαστούμε -κι εγώ άλλο που δεν ήθελα! Έγινε μια πολύ καλή συνεργασία, τον θεωρώ έναν από τους ιδανικούς ερμηνευτές αυτού του κύκλου γιατί συνδυάζει την απλότητα με τη ζεστή χροιά και μια πολύ καλή ερμηνευτική τεχνική την οποία και έχει ο Μάριος. Θεωρώ τον κύκλο αυτόν, παρ’ όλο που είναι ποίηση, πολύ απλά τραγούδια που μπορούν να τραγουδηθούν από οποιονδήποτε, δεν είναι κάτι λόγιο. Ζήτησα από τον Μάριο να τραγουδήσει όσο πιο απλά γίνεται, σε πιο χαμηλές εκτάσεις φωνής και όντως το πετύχαμε. Επίσης, παρ’ όλο που ο τίτλος είναι «Σκοτεινός έρωτας» μόνο σκοτεινά δεν είναι τα τραγούδια. Είναι φωτεινά με τη δύναμη του έρωτα και σκοτεινά με την απώλεια…

Η γραφή τραγουδιών για ένα δίσκο χωρίς συγκεκριμένη θεματική δεν σε αφορά; Πάντα πιστεύω στο concept κάποιου δίσκου, δεν έχει νόημα να βγει ένας δίσκος με 12 τραγούδια άσχετα. Ακόμα κι αν είναι πολλές οι θεματικές, καλό θα είναι να υπάρχει ένα concept ενορχηστρωτικό στο χρώμα, στον τραγουδιστή. Δεν λέω όμως ότι αν μου ζητηθεί σε έναν ωραίο δίσκο να δώσω ένα τραγούδι μου, δεν θα το δώσω.

Υπάρχει ιδιαίτερη αγάπη για την μουσική για θέατρο ή για τον Λόρκα; Η μόνη εμμονή που έχω είναι ότι λατρεύω τον καλό στίχο και γι’ αυτό τον λόγο έχω ασχοληθεί πολύ με ποίηση. Η μαγεία και συναισθηματική δύναμη της ελληνικής ποίησης με συγκλονίζει. Μια λέξη να μη μου αρέσει κάπου και δεν μπορώ να μελοποιήσω. Το θέατρο το αγαπώ, πιο πολύ λέω ότι είμαι συνθέτης θεάτρου, παρά τραγουδοποιός. Ως συνθέτης γεννήθηκα μέσα στο θέατρο και φυσικά και θέλω να κάνω και κινηματογράφο, είναι το όνειρό μου.

Θα ήθελες να ζεις σε άλλη εποχή; Κάθε εποχή έχει τα προβλήματά της. Θέλω να παλέψω στην εποχή που είμαι, όσο αντέχω. Παρ’ όλες τις δυσκολίες με έχει ανάγκη και την έχω ανάγκη…

Έχουν ορίζοντα οι στόχοι σου; Θέλω να γραφώ όσο μπορώ περισσότερα πράγματα. Να συνεργαστώ και με άλλους τραγουδιστές μεγάλους και να γράψω και πιο συμφωνικά πράγματα, ό,τι φόρμα μπορώ ως συνθέτης... Είμαι εντελώς δοσμένος στη μουσική, δεν κάνω άλλη δουλειά. Δεν το έχω μετανιώσει αυτό που κάνω.

Λίγα λόγια για την εμφάνισή σου την Δευτέρα στο «Άνετον»… Θα παρουσιάσουμε τραγούδια από τις δισκογραφικές μου δουλειές για τον «Σκοτεινό έρωτα» σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε απόδοση Σωτήρη Τριβιζά και τον εξαιρετικό νέο τραγουδιστή Κωνσταντίνο Κληρονόμο, ένα παιδί 25 χρονών που μαθαίνει και σύγχρονο και κλασικό τραγούδι ο οποίος τώρα τραγουδάει στην «Σταχτοπούτα» του Ροσίνι στην Παιδική Σκηνή της Λυρικής Σκηνής της Αθήνας. Θα παρουσιάσουμε και τις «Κυριακές μεσ’ στο χειμώνα», όλον το δίσκο με 6 τραγούδια βασισμένα στην ποίηση των ρομαντικών ποιητών του μεσοπολέμου, όπως Καρυωτάκης, Λαπαθιώτης, Μήτσος Παπανικολάου. Τέλος, θα παρουσιάσουμε μικρά μέρη από τις μουσικές που έχω γράψει για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας με το οποίο συνεργάζομαι τα τελευταία 3 χρόνια, για την «Πεντάμορφη και το τέρας», τον «Συρανό ντε Μπερζεράκ» και τον «Επισκέπτη», μαζί με κάποιες ανέκδοτες μπαλάντες. Αγα-πώ πολύ τη Θεσσαλονίκη, πιστεύω είναι πιο αγνοί οι άνθρωποί της…

Τι άλλο ετοιμάζεις μέσα στη χρονιά; Θέλω να βγάλω ένα δίσκο το 2008 μέρος του οποίου θα παρουσιάσουμε στη συναυλία που θα λέγεται «Σκηνές από μια βουβή ταινία» σε στίχους Σωτήρη Τριβιζά. Επίσης, συζητάω μια συνεργασία με το Χοροθέατρο Βορείου Ελλάδας, που πολύ θα ήθελα να ευοδωθεί…

info: Θέατρο Άνετον, Παρασκευοπούλου 42, T: 2310 869869

Δευτέρα 11/2, ώρα έναρξης: 21.00

by χρήστο μιχαλέρη

Εστεμπάν Σαπίρ

Η «Antena», της ομότιτλης ταινίας που παίζεται στις αίθουσες, είναι μια κεραία που στέλνει τα μηνύματά της σε μια βουβή πόλη. Ο αργεντινός σκηνοθέτης της ταινίας στέλνει στο CITY και στους θεατές της τις δικές του λέξεις, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού

Πώς θα περιέγραφες με τα δικά σου λόγια την ταινία; Το «La Antena» είναι ένα φιλμ-κολάζ φτιαγμένο από χαρτί και χαρτόνι, ένα μάλλον αφελές όραμα του κόσμου της οπτικοακουστικής επικοινωνίας που προσπαθεί να κυριεύσει την περιοχή των ιδεών μας. Γι’ αυτό και η ταινία είναι βασισμένη σε μια προσωπική, κάπως παιδική και μερικές φορές άγαρμπη ιδέα, που αναπτύσσεται ωστόσο με μια καθαρά παιχνιδίστικη διάθεση σε ό,τι αφορά στην κατασκευή και το σχεδιασμό της, έτσι ώστε να μεταφέρεται με έναν απλό τρόπο ένα αφηρημένο και μάλλον περίπλοκο περιεχόμενο.

Πώς συνέλαβες αυτή σου την ιδέα; Τα τελευταία 7 χρόνια δουλεύω στην εταιρία παραγωγής LadobleA, σκηνοθετώντας διαφημιστικά σποτ και μουσικά βίντεο. Πάντα με ενδιέφερε το πεδίο της επικοινωνίας και η χειραγώγηση των μαζών από τη διαφήμιση στον τρόπο που επηρεάζει την κοινωνία στο να αποκτά καταναλωτικές συνήθειες. Κατά τ’ άλλα, ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου λάτρη του βωβού κινηματογράφου. Πιστεύω πως ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει το φιλμ είναι ένα είδος κάθαρσης της εμπειρίας μου στο πέρασμα των ετών και μια σύζευξη των διαφορετικών ευρημάτων που εμπνεύστηκα γυρίζοντας το συγκεκριμένο πρότζεκτ.

Πράγματι, η τεχνική σου στη χρήση των ειδικών εφέ θυμίζει αυτά που χρησιμοποιούσε ο Ζωρζ Μελιές στις πρώτες ταινίες. Υπάρχουν άλλοι σκηνοθέτες τη δουλειά των οποίων αναγνωρίζεις ως αναφορά σου; Αγαπώ τον Ζωρζ Μελιές, τον Φριτζ Λανγκ, τον Μουρνάου, τον Σεργκέι Άιζενσταιν. Όλοι τους είχαν έναν τρόπο να γυρίζουν ταινίες απλό, ποιητικό και αγνό.

Πώς βρήκες χρηματοδότηση για να γυρίσετε την ταινία; Χάρη στην ίδια τη διαφήμιση. Ο βασικός «επενδυτής» μου ήταν η εταιρία Error! Bookmark not defined. όπου και δουλεύω. Είχα επίσης μια μικρή βοήθεια από το INCAA (National Institute of Audiovisual Arts in Argentina. Εθνικό Ινστιτούτο Οπτικοασκουστικών τεχνών της Αργεντινής), και φυσικά την υποστήριξη του ταμείου Ubert Bals Found του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρόττερνταμ.

Πόσος καιρός χρειάστηκε για να ολοκληρώσεις την ταινία; Για την ακρίβεια, το γύρισμα μου πήρε 11 εβδομάδες. Το μοντάζ κράτησε 3 μήνες, ενώ η ψηφιακή επεξεργασία που κάναμε με έναν ιδιαίτερο αυτοσχέδιο τρόπο μόνο με έναν υπολογιστή της ladobleA, εκείνο μας πήρε σχεδόν δυο χρόνια…

Κυρίως δουλεύεις ως διευθυντής φωτογραφίας. Πώς επηρεάζει αυτό το ύφος σου ως σκηνοθέτη; Κατά κάποιον τρόπο, πάνω και πριν από όλα, είμαι φωτογράφος. Χωρίς αμφιβολία, η έμπνευσή μου έρχεται από το σχεδιασμό των εικόνων, από το στήσιμο μιας φωτογραφίας, παρά από κάποια ιστορία. Και οι δύο ταινίες μου χτίστηκαν με αυτή τη λογική. Σε γενικές γραμμές ξεκινώ από ένα συμμαζεμένο, τακτοποιημένο storyboard -σε αυτήν την περίπτωση, στο («La Antena»), χρησιμοποίησα 3000 σχέδια- τα γύρισα όλα! Δεν αφήνω πολλά περιθώρια στον εαυτό μου να αυτοσχεδιάσει. Αποφασίζω τα πάντα πιο πριν, με σκίτσα, και μετά τα αναπαράγω μέσω της κινηματογραφικής μηχανής.

Σε ποιο βαθμό μιλά η ταινία για μια κοινωνία που υπάρχει ήδη; Με άλλα λόγια, μιλά για το σήμερα ή για το άμεσο μέλλον; Υπό αυτήν την έννοια, το φιλμ είναι άχρονο: Αλλά η αλήθεια είναι πώς η επιρροή που ασκούν τα Μέσα στην κοινωνία γίνεται ολοένα και ισχυρότερη, ειδικότερα στις νέες γενιές. Σχεδόν κανείς δεν ανοίγει ένα βιβλίο σήμερα, σχεδόν όλα συμβαίνουν μέσω της τηλεόρασης, στο σύμπαν των ταινιών ή του ίντερνετ. Εδώ και λίγο καιρό η κοινωνία έχει εγκαταλείψει τη σκέψη που αποτυπώνεται γραπτά, τώρα όλοι σκέφτονται με έναν «οπτικό» τρόπο, και αυτός ο τρόπος σκέψης τροφοδοτείται από εικόνες που γεννούν άλλες εικόνες, δεν αυτοτροφοδοτούνται. Για μένα, αυτή είναι η πιο επικίνδυνη προοπτική που ανοίγεται στο μέλλον.

Η απουσία των διαλόγων στοχεύει ενδεχομένως στην απεύθυνση σε ένα ευρύτερο κοινό, από τη στιγμή που η γλώσσα δεν είναι πια φραγμός; Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά αυτό το φιλμ-δοκίμιο, όπως το αποκαλώ, παράγει μια μεγάλη γκάμα από ερμηνείες, ερεθίσματα και προσωπικά οράματα. Κι αυτό, κατά κάποιο τρόπο, είναι αυτό που με ενδιαφέρει: να προκαλέσω ένα είδος διαλόγου με το θεατή. Θέλω οι άνθρωποι που βλέπουν την ταινία να δημιουργήσουν τις δικές τους ιδέες και εντυπώσεις για αυτήν.

Δυστυχώς, το ελληνικό κοινό δεν έχει τη δυνατότητα να δει πολλές ταινίες από την Αργεντινή στις αίθουσες. Αυτό είναι ένα γενικότερο πρόβλημα που αφορά στη διανομή, αντίστοιχα κι εμείς δεν βλέπουμε πολλές ελληνικές ταινίες. Λίγοι είναι αυτοί που το αποφασίζουν. Μόνο στα διεθνή φεστιβάλ γίνεται, όπου επιδεικνύεται η ποικιλία της παγκόσμιας παραγωγής, αλλά αυτά τα παρακολουθούν λίγοι μόνο θεατές. Υποθέτω πως αυτό είναι μέρος της «δουλειάς». Πρέπει όμως να υπάρχουν πολλές ανεξάρτητες ταινίες και οι διανομείς πρέπει να ξεκινούν να διακινούν τις ταινίες πέρα από το παραδοσιακό τους κύκλωμα, γιατί είναι ταινίες ειδικού ενδιαφέροντος, σε κοινό που εκτείνεται πέρα από τα σύνορα της χώρας.

Πώς θα περιέγραφες τη φυσιογνωμία της κινηματογραφίας της Αργεντινής δουλεύοντας μέσα σε αυτήν; Υπάρχει συγγένεια με το σινεμά των γειτονικών χωρών της Λατινικής Αμερικής; Ειλικρινά, δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να σου απαντήσει σε αυτό το θέμα. Δεν βλέπω άλλες λατινοαμερικάνικες ταινίες τελευταία. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως ο τρόπος με τον οποία παράγονται οι ταινίες είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν των άλλων χωρών.

Η προηγούμενη ταινία σου ήταν κι αυτή γυρισμένη σε άσπρο και μαύρο. Είναι αυτό θέμα προτίμησης ή εξυπηρετεί κάποιον άλλον σκοπό; Είναι θέμα γούστου. Αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να αναπτύξω αφηρημένες ιδέες μέσα από μια προοπτική λίγο ή πολύ ρεαλιστική στην πρώτη περίπτωση του «Picado Fino» και από μια φανταστική πλευρά στην περίπτωση του «La Ante-na». Τα ασπρόμαυρο με βοήθησε να αναπτύξω αυτή την αφαιρετική εντύπωση στις εικόνες μου. Δεν υπάρχει πάντως καμία αμφιβολία ότι το επόμενο βήμα μου θα είναι μια ταινία με χρώμα, ακόμα και αν δεν έχει πολύ χρώμα!

Ποια είναι τελικά η «φωνή» του σινεμά σήμερα; Νομίζεις ότι έχει ξεμείνει από λέξεις; Η φωνή αυτή είναι σαν μια ταινία που κουβαλά ο κάθε ένας μέσα του ξεχωριστά, μόνη και αυθεντική, μια ταινία με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο για τον εαυτό μας, την ιστορία μας και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Ελπίζω ότι αυτή η «φωνή» που περιγράφω θα μας κρατήσει φωτισμένους και σε επαγρύπνηση.

by γκέλυ μαδεμλή

Στράτος Τζώρτζογλου

Για δεύτερη συνεχή χρονιά στο σανίδι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, μας μιλάει για το ρόλο του στο θεατρικό έργο του Αντώνη Δωριάδη, «Μια παρτίδα σκάκι», τη ζωή και το θάνατο

Τι πραγματεύεται το έργο; Αυτό που πραγματεύεται, κατ’ εμέ, είναι το «σπάσιμο» του εγωισμού. Ο ήρωας ήταν ένας πολύ πετυχημένος αρχιτέκτονας, που έτρεχε με γρήγορα αμάξια, χόρευε, έκανε έρωτα, ήταν διαρκώς σε κίνηση, σαν ένα άλογο ιπποδρόμου. Ξαφνικά, σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, τη στιγμή μάλιστα που σκεφτόταν τον έρωτά του, την Αντιγόνη -γιατί ήταν πολύ ερωτευμένος κι έτρεχε και πήγαινε να την συναντήσει- στο 42 χιλ. της εθνικής έγινε μια μάζα από κόκαλα και κρέας και θρυμματίστηκαν όλα τα όνειρά του, οι ελπίδες του, το γέλιο του, οι φιλοδοξίες του. Αυτό τον έφερε σε μια κατάσταση να συνειδητοποιήσει δέκα πράγματα για τη ζωή του. Εάν υπάρχει θεός -που μέχρι τότε δεν το είχε σκεφτεί καν. Γιατί για να μπορέσεις να σκεφτείς εάν υπάρχει θεός πρέπει να σπάσεις το εγώ σου. Με το σπάσιμο του εγώ κάνει διαρροή η αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι παντού, γύρω μας, σε όλο το σύμπαν, μέσα μας. Αλλά για να δούμε μέσα από τις ρωγμές του εγωισμού μας, που είναι ένα τόσο συμπαγές τείχος, πρέπει να υπάρξουν κάποιες ρωγμές, από ένα ατύχημα, από έναν αποτυχημένο έρωτα, από μια πολύ δυνατή στιγμή στη ζωή σου, και να αρχίζει να χύνεται η αγάπη. Οπότε το τείχος αρχίζει να μαλακώνει. Και τότε αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι πραγματικά άξιζε από το παρελθόν σου και τι πραγματικά αξίζει να έχεις τώρα.

Πώς συνδέεται ο τίτλος με την ιστορία; Ο ήρωας τείνει προς τον θάνατο. Θέλει να πεθάνει. Είναι η τελευταία νύχτα. Παίζει μια παρτίδα σκάκι με τη γυναίκα του. Όποιος κερδίσει το στοίχημα, θα γίνει το δικό του. Η γυναίκα του θέλει να τον κρατήσει η ζωή. Το ζητούμενο είναι ότι στη διάρκεια της νύχτας ο καθένας από τους δύο ανακαλύπτει κάτι. Π.χ. η γυναίκα δεν πρέπει να είναι ο σωτήρας, γιατί υπάρχει ένας εγωισμός πίσω από αυτό, όταν δηλαδή του λέει «θα ζήσεις, πρέπει να ζήσεις». Αυτά τα «πρέπει», ακόμη και σε ζητήματα τόσο λεπτά, όπως είναι η ζωή κι ο θάνατος, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να σου τα επιβάλει. Και κάποια στιγμή «σπάει» η ηρωίδα, ανακαλύπτει την αγάπη μέσα της και καταλαβαίνει το δικαίωμα του αλλουνού να αποφασίσει εάν θέλει να ζήσει ή όχι. Αλλά «σπάει» και ο ήρωας. Νιώθει για πρώτη φορά στη ζωή του αγάπη, έρωτα, καύλα, όρεξη.

Πώς θα τελειώσει αυτή η παρτίδα; Αφήνει ένα ερωτηματικό στο τέλος ο συγγραφέας και ο κάθε θεατής θα δώσει τη δική του απάντηση. Θα ζήσει ή θα πεθάνει ο Άρης; Για εμένα θα ‘θελα να ζήσει. Γιατί ήθελε να πεθάνει, όχι επειδή είχε χάσει τα πόδια του, αλλά επειδή δεν ένιωθε αγάπη στη ζωή του. Ένιωθε την απέραντη μοναξιά σε ένα άνυδρο τοπίο κι αυτό για μένα είναι η κόλαση -η μοναξιά. Επικοινωνία έχεις από τη στιγμή που αγαπάς και επιτρέπεις να σε αγαπήσουν.

Πόσο διαφορετικός είναι ο συγκεκριμένος ρόλος σε σχέση με όσους έχετε ερμηνεύσει στο παρελθόν; Έχω συνηθίσει να παίζω τους δυνατούς, τους δυναμικούς, τους ήρωες που παλεύουν για τη ζωή με ενθουσιασμό. Πρώτη φορά κάνω ένα ρόλο που είναι «φρένο». Πρέπει να φρενάρω και να μπω σε διαδρομές πολύ εσωτερικές. Και οι άλλοι οι ρόλοι είχαν εσωτερικότητα, αλλά εδώ ο ήρωας θέλει να πεθάνει. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ στη ζωή μου να θέλω να πεθάνω.

Από ότι καταλαβαίνω σας δυσκόλεψε ο συγκεκριμένος ρόλος… Με δυσκολεύει το γεγονός ότι υπάρχουν γύρω στο 10% ανάπηροι με όλων των μορφών αναπηρία, τετραπληγικοί κτλ. Το 10% είναι μεγάλο κομμάτι. Όταν θα ‘ρθουν αυτοί οι άνθρωποι ή οι συγγενείς αυτών των ανθρώπων δεν θα ήθελα να τους προδώσω. Θα ‘θελα να τους δικαιώσω.

Το γεγονός ότι η παράσταση στηρίζεται αποκλειστικά σε εσάς και την Καλλιόπη Ευαγγελίδου σας δυσκόλεψε τεχνικά; Όχι. Το έργο είναι μία ώρα. Προσπαθήσαμε να του δώσουμε ανάσες. Να μην είναι ένα μίζερο, καταθλιπτικό έργο και να μη βαρεθεί ο θεατής, ούτε να νιώσει δυστυχισμένος. Δεν πρέπει να υποφέρει ο θεατής ακόμη κι όταν βλέπει το πιο δραματικό γεγονός να συμβαίνει μπροστά στα μάτια του. Αυτή είναι η τέχνη του θεάτρου και οι πρώτοι που μας το διδάξανε αυτό ήταν οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές, που ενώ «βγάζανε» τραγικά γεγονότα, τα «βγάζανε» με τέτοιον τρόπο ώστε οι θεατές να μην υποφέρουν, αλλά να μπορούν να σκέφτονται.

info: «Μια παρτίδα σκάκι» του Αντώνη Δωριάδη σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου, στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, μέχρι τις 10/2 (βλέπε θέατρα)

by αθηνά τσακαλίδου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝ 7/02 - 13/02

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ-ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΪΚΟΠΟΥΛΟΣ TASTA Α.Ε.Β.Ε.

Εθν. Αμύνης 2, T: 2310 262051 & 2310 270073

• ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ DARJEELING: 19.00 / 21.00 / 23.00, Δευτέρα: 23.00

ΒΑΚΟΥΡΑ

Ιωάννου Μιχαήλ 8, T: 2310 233665

• I’M NOT THERE: Αιθ.1: 18.15 / 20.45 / 23.15

• ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Αιθ.2: Σάββατο & Κυριακή: 17.00 • ΜΑΪΚΛ ΚΛΕΪΤΟΝ: Αιθ.2: 19.00 • LA ANTENA: Αιθ.2: 21.10 / 23.00

VILLAGE CENTRE

Εμπ. Κέντρο MEDITERRANEAN COSMOS, Τ: 2310 499999

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.1: 16.20 / 18.20, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 12.20 / 14.20 / 16.20 / 18.20 • ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ DARJEELING: Αιθ.1: 20.30 / 22.40 / 00.40

• ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.2: 16.10 / 18.10 / 20.10 / 22.10, Σάββατο & Κυριακή: 12.10 / 14.10 / 16.10 / 18.10 / 20.10 / 22.10 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.2: 00.10

• Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.3: 15.40, Σάββατο & Κυριακή: 11.40 / 13.40 / 15.40 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.3: 17.40 / 19.40 / 21.40 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.3: 23.40

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.4: 15.00 / 17.30 / 20.00 / 22.30 / 01.00, Σάββατο & Κυριακή: 12.30 / 15.00 / 17.30 / 20.00 / 22.30 / 01.00

• Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.5: 16.50, Πέμπτη & Σάββατο & Κυριακή: 12.50 / 14.50 / 16.50 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.5: 18.30 / 21.00 / 23.30

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.6 Max screen: 16.30 / 19.00 / 21.30 / 00.00, Σάββατο & Κυριακή: 11.30 / 14.00 / 16.30 / 19.00 / 21.30 / 00.00

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.7: 15.20 / 17.20, Σάββατο & Κυριακή: 11.20 / 13.20 / 15.20 / 17.20 • CLOVERFIELD: Αιθ.7: 19.10 / 21.10 / 23.10 / 01.10

• ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.8: 17.00, Σάββατο & Κυριακή: 12.00 / 14.30 / 17.00 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.8: 19.30 / 22.00 / 00.30

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.9 Gold Class: 19.00 / 21.30, Παρασκευή: 19.00 / 21.30 / 00.00, Σάββατο: 16.30 / 19.00 / 21.30 / 00.00, Κυριακή: 16.30 / 19.00 / 21.30

• SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.10 Sound Gold Class: 19.30 / 22.00, Παρασκευή: 19.30 / 22.00 / 00.30, Σάββατο: 17.00 / 19.30 / 22.00 / 00.30, Κυριακή: 17.00 / 19.30 / 22.00

ΘΕΑΝΩ

Κων/πόλεως 75 (Μπότσαρη), T: 2310 837587

2 ΣΕΞ ΤΑΙΝΙΕΣ

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

Βασ. Όλγας 150, Τ: 2310 831565

• ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Σάββατο & Κυριακή: 17.00 • JUNO: 19.00 / 20.45 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: 22.30

ΛΑΪΚΟΝ

Μοναστηρίου 2, T: 2310 513880

2 ΣΕΞ ΤΑΙΝΙΕΣ

MAΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

Φιλ. Εταιρίας 44 & Δ. Μαργαρίτη, Τ: 2310 261727

• SLEUTH: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΥΑΛΟΥ: 19.00 / 21.00 / 23.00

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

Κρατήσεις: Τ: 2310 290290, www.i-ticket.gr

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 18.00 / 20.30 / 23.00, Σάββατο: 15.30 / 18.00 / 20.30 / 23.00, Κυριακή: 13.00 / 15.30 / 18.00 / 20.30 / 23.00

• ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ DARJEELING: Αιθ.2: 18.40 / 20.45 / 22.50, Σάββατο: 16.40 / 18.40 / 20.45 / 22.50, Κυριακή: 12.40 / 14.40 / 16.40 / 18.40 / 20.45 / 22.50

• Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.3: Σάββατο: 15.20, Κυριακή: 13.20 / 15.20 • CLOVERFIELD: Αιθ.3: 17.20 / 19.20 / 21.20 / 23.15

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.4: Σάββατο: 16.20, Κυριακή: 12.30 / 14.30 / 16.20 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.4: 18.10 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.4: 20.10 / 22.40

• SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.5: 18.30 / 21.00 / 23.30, Σάββατο & Κυριακή: 16.00 / 18.30 / 21.00 / 23.30

• ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: Αιθ.6: 17.20 / 19.50 • ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.6: 22.10 / 00.20

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.7: 17.00 / 19.30 / 22.00 / 00.30

• ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ Ο ΕΡΩΤΑΣ: Αιθ.8: 17.30 / 19.40 / 21.50 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.8: 00.00

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Πλατεία Αριστοτέλους, Τ: 2310 378404

• ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΙΝ/ΦΟ: Αιθ.1: 18.00 / 20.30 / 23.00

• ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑΚΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ: Αιθ.«Παύλος Ζάννας»: 18.30 • Η ΠΑΓΙΔΑ: Αιθ.«Παύλος Ζάννας»: 20.45 / 23.00

STER CINEMAS

Εμπ. Κέντρο «Μακεδονία», Τ: 2310 469300, 469310

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 18.20 / 21.00 / 23.30, Σάββατο & Κυριακή: 13.00 / 15.40 / 18.20 / 21.00 / 23.30

• ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.2: 16.30 / 19.00, Σάββατο & Κυριακή: 11.30 / 14.00 / 16.30 / 19.00 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.2: 21.30, Παρασκευή & Σάββατο: 21.30 / 00.00

• ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ: Αιθ.3: Σάββατο & Κυριακή: 12.40 / 14.40 • JUNO: Αιθ.3: 16.40 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.3: 18.40 / 21.10 / 23.40

• ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.4: 16.10 / 20.30, Σάββατο & Κυριακή: 12.10 / 14.10 / 16.10 / 20.30 • ΕΥΚΟΛΟ ΧΡΗΜΑ: Αιθ.4: 18.10 • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: Αιθ.4: 22.20 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.4: Παρασκευή & Σάββατο: 00.40

• ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.5: 17.20 / 19.30 / 21.40, Σάββατο & Κυριακή: 11.10 / 13.10 / 15.10 / 17.20 / 19.30 / 21.40 • ΤΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ: Αιθ.5: 23.50

• Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.6: Σάββατο & Κυριακή: 11.50 / 13.50 / 15.50 • ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ Ο ΕΡΩΤΑΣ: Αιθ.6: 17.40 / 19.45 / 21.50, Παρασκευή & Σάββατο: 17.40 / 19.45 / 21.50 / 00.15

• Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ: Αιθ.7: Σάββατο & Κυριακή: 12.50 / 15.00 • ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Αιθ.7: 17.10 • ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ DARJE-ELING: Αιθ.7: 19.20 / 21.20 / 23.15

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.8: 17.15, Σάββατο & Κυριακή: 11.20 / 13.30 / 15.20 / 17.15 • CLOVERFIELD: Αιθ.8: 19.10 / 21.15 / 23.00

• ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.9: 16.00, Σάββατο & Κυριακή: 11.45 / 13.45 / 16.00 • Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.9: 18.00 / 20.20 / 22.40

• ΜΑΓΕΜΕΝΗ: Αιθ.10: Σάββατο & Κυριακή: 11.00 / 13.15 / 15.30 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.10: 17.30 / 20.10 / 22.45

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.11: 17.00 / 19.40,Σάββατο & Κυριακή: 11.40 / 14.20 / 17.00 / 19.40 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.11: 22.10, Παρασκευή & Σάββατο: 22.10 / 00.30

STER CINEMAS

Εμπ. Κέντρο CITY GATE, Τ: 2310 469300, 469310

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.1: 18.30 / 21.10 / 23.50, Σάββατο & Κυριακή: 13.10 / 15.50 / 18.30 / 21.10 / 23.50

• Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ: Αιθ.2: 17.10 / 19.50 / 22.30, Σάββατο & Κυριακή: 11.50 / 14.30 / 17.10 / 19.50 / 22.30

• ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ: Αιθ.3: 16.20, Σάββατο & Κυριακή: 11.40 / 14.00 / 16.20 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.3: 18.40 / 21.00 / 23.30

• Η ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ - μεταγλωττισμένη: Αιθ.4: 17.30, Σάββατο & Κυριακή: 12.00 / 13.50 / 15.40 / 17.30 • ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.4: 19.20 / 21.20 / 23.20

• ΜΑΓΕΜΕΝΗ: Αιθ.5: 16.00, Σάββατο & Κυριακή: 11.10 / 13.40 / 16.00 • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ: Αιθ.5: 18.10 • ΤΖΟΝ ΡΑΜΠΟ: Αιθ.5: 20.40 • ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ: Αιθ.5: 23.00

• ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ: Αιθ.6: Σάββατο & Κυριακή: 11.20 / 13.20 / 15.20 • SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: Αιθ.6: 17.20 / 19.40 / 22.00, Παρασκευή & Σάββατο: 17.20 / 19.40 / 22.00 / 00.20

• ΤΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΠΑΡΤΙ: Αιθ.7 VIP: 17.00, Σάββατο & Κυριακή: 11.00 / 13.00 / 15.00 / 17.00 • ΕΞΙΛΕΩΣΗ: Αιθ.7 VIP: 19.00 / 21.30, Παρασκευή & Σάββατο: 19.00 / 21.30 / 00.00

ΦΑΡΓΚΑΝΗ

Αγ. Παντελεήμονος 10, Τ: 2310 960063

• SWEENEY TODD: Ο ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΛΙΤ: 18.30 / 20.45 / 23.00

O Ρήγος του Έρωτα

«Bossa Nova»*

Κρατώντας τις αποστάσεις, παρατηρώντας τα της σκηνής αυστηρά από την πλατεία , ο Κωνσταντίνος Ρήγος συνθέτει το παζλ των ανθρώπινων, διαπροσωπικών σχέσεων απεικονίζοντας επιτυχώς το πολυσυλλεκτικό πρόσωπο του Έρωτα. Για την ακρίβεια, η παράσταση φωτογραφίζει με το ιδιαίτερο αισθητικό στίγμα του τις διαφορετικές πτυχές-παραλλαγές του ίδιου θέματος, του ερωτικού στη ζωή του καθενός μας με την επιρροή και την τροχιά που ο καθένας ακολουθεί, ως μονάδα. Εξετάζοντας τα στάδια, από το (αθώο) φλερτ έως την ανθρωποφαγία μέσω του αλληλοσπαραγμού των εραστών, χορογραφεί με ραθυμία γνώριμες συμπεριφορές, φωτίζοντας στο κοινό γενικευμένα στιγμιότυπα ακραίων πράξεων, συχνά επιπόλαιων και σίγουρα παρορμητικών. Μουσικό όχημα αυτής της σκηνικής διείσδυσης στην παράλογη σφαίρα των επιθυμιών και αισθημάτων είναι οι χαλαροί ρυθμοί της βραζιλιάνικης bossa nova. Είδος που άνθισε στα τέλη της δεκαετίας του ’50, καθώς η «λαϊκή» σάμπα παραχώρησε τη θέση της στο νέο μουσικό κύμα, στα ακούσματα των εύπορων παραλιακών προαστίων. Στο πάρτι του Εθνικού, ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί συναντιούνται, χορεύουν, διασκεδάζουν. Καθώς ο χρόνος κυλάει, ο λόγος εναλλάσσεται με τη μουσική, με το τραγούδι και το χορό. Τα πάντα σταδιακά αρχίζουν να διαλύονται. Τα σώματα των ερμηνευτών ακολουθούν το ρυθμικό επαναλαμβανόμενο μοτίβο της bossa nova, αυτοσχεδιάζουν με κείμενα δικά τους ή με αποσπασματικά κείμενα από τη δραματουργία και τη λογοτεχνία. Κι όταν ο έρωτας εξατμιστεί, η επίσκεψη της θλίψης και της μοναξιάς τρυπώνει μέσα τους. Το άρτιο θέαμα χρησιμοποιεί την τεχνική του devised theatre (επινενοημένου θέατρου), ψήγματα του θεάτρου-ντοκουμέντο αλλά και διαδραστικά στοιχεία. Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Ναυπλιώτου, Στεφανία Γουλιώτη, Αγγελική Παπούλια βυθισμένες υπέροχα στο όραμα του Ρήγου. Από κοντά και ο Ιερώνυμος Καλετσάνος.

· Η παράσταση συνεχίζεται μέχρι τις 17/2 στη Σκηνή Κοτοπούλη-Ρεξ του Εθνικού Θεάτρου, στην Αθήνα

by δημήτρης φοινίτσης, theatergoer.blogspot.com

ΘΕΑΤΡΑ

θέατρα

Lingua di Corpo (Ολυμπίου Διαμαντή 19, Άνω Λαδάδικα, Τ: 2310 517007) «Ludus Οιδίπους» από το εργαστήριο έρευνας παραστατικών τεχνών AlmaKalma, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μήτρου, με τους Έλενα Αγαθοκλέους, Lucasz Walewski, κ.ά. Σάββατο, Κυριακή, Πέμπτη 21.30, εισιτήρια 15­ (γενική είσοδος), 10­ (φοιτητικό)

Studio Νέμεση (Δελφών 176, Τ: 2310 326230, 853361) «Σεξ ή Σέξπιρ; Ιδού η απορία» σε κείμενο της ομάδας «Νέμεση» και σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου, με τους Κική Ιωαννίδου, Τζίμη Κούρτη, Αναστάση Μαυρομιχάλη, Στάθη Πεχλιβανίδη, Δημήτρη Σιδηρόπουλου, Τίνα Στεφανοπούλου, κ.ά. Σάββατο 21.30, Κυριακή 19.30

Studio Παράθλαση (Κασσάνδρου 132, Τ: 2310 216567) «Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, σε μετάφραση Μόνας Κιτσοπούλου και Γιώργου Γκασνάκη και σε σκηνοθεσία Μόνας Κιτσοπούλου. Σάββατο & Κυριακή 21.00, εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

VIS MOTRIX (Αγνώστου Στρατιώτη 20, T: 2310 228161) «Velvet Scratch» από τη διεθνή θεατρική ομάδα Theatre Lab Company (TLC) με έδρα το Λονδίνο, σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή, με τους Marlene Kaminski, Σταματίνα Παπαμιχάλη, Miguel Pinheiro. Πέμπτη 23.00, Παρασκευή 23.00, Σάββατο 21.00 και 23.00, Κυριακή 21.00 και 23.00, εισιτήρια 13, 10­ (φοιτητικό)

Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35, πληροφορίες: 2310 832060) «ΑΓΑΝΤΑ…» από τον Χάρρυ Κλυνν και «Τα παιδιά της Σαλονίκης». Τετάρτη, Κυριακή 20.30, Πέμπτη, Παρασκευή 21.30, Σάββατο 18.30, 21.30, εισιτήρια 20, 15­ (μειωμένο). Ισχύουν και κουπόνια της εργατικής εστιάς

Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου, Τ: 2310 251630, πληροφορίες 2310 288000) «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εδμόνδου Ροστάν, σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, με τους Κώστα Σαντά, Διονύση Μπουλά, Κορίνα Βασιλοπούλου, κ.ά. Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00, Τετάρτη 18.00 & 21.00, Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 20, 15­ (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12­ (φοιτητικό-εξώστης-λαϊκές)

Βίλκα (26ης Οκτωβρίου 24, απέναντι από το JUMBO Σφαγείων, πληροφορίες: 2310 555528, 449989) «Sex+Pyr» παράσταση χορού από το χοροθέατρο «Παρουσίες» της Μπέττυς Βυτινάρου. Σάββατο, Κυριακή 21.00, εισιτήρια 15, 12­ (φοιτητικό)

Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, Τ: 2310 821483, κρατήσεις) «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, με τους Δημήτρη Ναζίρη, Έφη Σταμούλη, κ.ά. Τετάρτη-Σάββατο 21.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 12 (φοιτητικό), 15­ (Τετάρτη & Πέμπτη), 10­ (φοιτητικό Τετάρτη & Πέμπτη)

Θέατρο ΡΟ (Αριστοτέλους 23, Τ: 2310 261584 πληροφορίες: 2310 274570, 225570) «Το ημέρωμα της στρίγγλας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γιώργου Ροντίδη, με τους Όλγα Ροντίδη, Χρήστο Χατζηνάσιο, Γιώργο Χαντζαρίδη, κ.ά. Σάββατο 21.15, Κυριακή 20.30

Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη γωνία, Τ: 2310 423925) «ART» της Yasmina Reza, από το Σύγχρονο Θέατρο Θεσσαλονίκης, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Γιώργου Βούρου, με τους Θόδωρο Συριώτη, Γιώργο Βούρο, Θανάση Κιτσούκαλη. Τρίτη-Παρασκευή 21.00, Σάββατο-Κυριακή 18.30-21.00, εισιτήρια 20, 15 ­ (φοιτητικό)

Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» (Χριστοπούλου 12, Κάθετος Ιασωνίδου, Τ: 2310 229249) «Έλεος (Blasted)» της Σάρα Κέιν, σε σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη, με τους Γρηγόρη Παπαδόπουλο, Μάρα Τσικάρα, κ.ά. Τετάρτη-Κυριακή 21.15, (έως 15/2) εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

Θέατρο Τεχνουργείο (Αγίου Δημητρίου 121, πληροφορίες: 2310 472090) «Common People» της Σμαρώς Πλατιώτη, σε σκηνοθεσία Σμαρώς Πλατιώτη, με τους Ελευθερία Τσάκουρη, Γιάννη Τσίκουλα, κ.ά. Σάββατο-Κυριακή 21.30

Θέατρο Φλέμιγκ (Μισραχή 15, Τ: 2310 812000) «Λας Παλάβρας» παράσταση Stand Up Comedy σε σκηνοθετική επιμέλεια Γρηγόρη Μήττα. Παρασκευή, Σάββατο 22.00, εισιτήρια 10, 7­ (φοιτητικό). «Μαντεμουαζέλ Λούλου» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Μήττα, με τους Ιωάννα Σιδηροπούλου, Αντιγόνη Μπάρμπα, Γιώργο Πούλιο, κ.ά. Κυριακή 21.00, εισιτήρια 10, 7­ (φοιτητικό)

Μικρό Θέατρο (Αντωνίου Καμάρα 3, Τ: 2310 232799, πληροφορίες: 6979 884401) «100» των Diene Petterle, Neil Monaghau και Christopher Heimann, από το θέατρο «Περιπλάνηση», σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου, με τους Τζέησον Αρκουίν, Βίκυ Παναγιωτοπούλου, Ηλέκτρα Γωνιάδου, κ.ά. Παρασκευή, Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00, εισιτήρια 15, 10­ (φοιτητικό)

Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, πληροφορίες: 2310 288000) Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» «Μία Κωμωδία» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, από το Κ.Θ.Β.Ε., σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου, με τους Άγγελο Παπαδημητρίου, Γιάννη Σιαμσάρη, κ.ά. Πέμπτη, Παρασκευή 21.00, Τετάρτη, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15­ (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12­ (φοιτητικό-εξώστης). Μικρό Θέατρο «1Χ4»: «Μια παρτίδα σκάκι» του Αντώνη Δωριάδη, σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου, με τους Στράτο Τζώρτζογλου και Καλλιόπη Ευαγγελίδου. Παρασκευή 22.00, Σάββατο 20.00 & 22.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15­ (φοιτητικό), 12­ (λαϊκές παραστάσεις). «Γιατί η Μαντόνα κι όχι εγώ» του Μιχάλη Κόκκορη, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη, με τους Ρένα Βαμβακοπούλου, Χρήστο Σουγάρη, Αστέρη Πελτέκη. Πέμπτη 22.00, εισιτήρια 20, 15­ (φοιτητικό), 12­ (λαϊκές παραστάσεις)

Πρώτο Πάτωμα (Τσιμισκή 97, Τ: 2310 223351) «Το σπουργίτι» μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη στη ζωή της Εντίθ Πιάφ, από την Εταιρία Θεάτρου και Πολιτισμού «ACTA EST». Δευτέρα, Τρίτη 21.00

Ράδιο Σίτυ (Παρασκευοπούλου 9, Τ: 2310 819153, 824 970) «Annie» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Τόλη και χορογραφίες Chet Walker. Σάββατο 18.00, Κυριακή 11.30 & 18.00, εισιτήρια 16, 12­ (μειωμένο). «Caveman» του Rob Becker, από το Coronet και το Theater Mogul, σε σκηνοθεσία και διασκευή Αναστασίας Παπαστάθη, με τον Χριστόδουλο Στυλιανού. Για πρώτη φορά παράλληλα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Παρασκευή-Κυριακή, εισιτήρια 22, 18­ (φοιτητικό)

Εκδηλώσεις - θεάματα

«Studio Karaoke be a star» (Τσιμισκή 136 με Δαγκλή, πληροφορίες: 2310 280240, 261051), «Πού βρήκε τα 5 εκατομμ. ευρώ ο Θέμος;» παράσταση comedy show από τους ΜΙΜΟΥ ΑΠΤΟΥ. Πέμπτη 22.15, ελάχιστη κατανάλωση 8­

Αίθουσα Διαλέξεων του DEI (κτίριο Βρετανικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, Εθνικής Αμύνης 9, πληροφορίες: 2310 224833) «Αναζητώντας την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης», κύκλος σεμιναρίων από τον Θανάση Τριαρίδη, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν (Εθνικής Αμύνης 14, Τ:2310 220545) «Αναζητώντας το χαμένο έπος: Μαρσέλ Προυστ και Τζέιμς Τζόις». Δευτέρα 19.00. «Η μεταθεολογική παραβολή: Ο Φραντς Κάφκα και οι επίγονοι (Χάξλεϊ, Όργουελ, Μπόρχες, Γκρας)». Τετάρτη 19.00

Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Μ. Ανδρόνικου 6, Τ: 2310 830538) «Η μεταθανάτια ζωή και τα ταφικά ελάσματα της Πελίννας Θεσσαλίας» ομιλία του κ. Δανιήλ Ιακώβ, καθηγητή στο ΑΠΘ. Δευτέρα 20.30, είσοδος ελεύθερη.

Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Γ. Βαφόπουλου 3, Τ: 2310 424132, 424133) Ρεσιτάλ μουσικής δωματίου για φλάουτο και κιθάρα με το duo Terpsis. Ευαγγελία Παράσχου-κιθάρα, Αργυρώ Μουντράκη-φλάουτο. Παρασκευή 21.00, είσοδος ελεύθερη. «Η λειτουργία της καρδιάς μας και πώς δημιουργούνται τα προβλήματά της» ομιλία από τον κ. Σόλωνα Μπουντζιούκα, καθηγητή Φυσιολογίας Α.Π.Θ. Δευτέρα 20.30, είσοδος ελεύθερη. «Η εικόνα της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής στον κινηματογράφο», ομιλία της κας Μαρίας Ανδρονίκου, ιστορικού τέχνης. Τετάρτη 20.30, είσοδος ελεύθερη

Γαλλικό Ινστιτούτο (Λεωφόρος Στρατού 2Α, πληροφορίες: 2310 821231) «Γκιγιώμ Κανέ: ηθοποιός και σκηνοθέτης»: «Μην το πεις σε κανέναν» προβολή ταινίας. Παρασκευή 19.30, είσοδος ελεύθερη

Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο «Νικόλαος Γερμανός», Αίθουσα Α’ (περίπτερο 8, HELEXPO, πληροφορίες: 2310 998843, 6945 544851) «Κλιματικές Αλλαγές και Γεωργία», 2ο Συνέδρ. AGROTICA. Παρασκευή- Σάββατο, είσοδος ελεύθερη

Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία (E.Κ.Α.Ψ.Υ.) (Καμβουνίων 8, 3ος όροφος, Τ: 2310 276782) «Ραντεβού στα τυφλά» πολιτιστικό δρώμενο στο πλαίσιο του κύκλου συναντήσεων της Λέσχης του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών. Πέμπτη 20.00, είσοδος ελεύθερη

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2, Τ: 2310 223528, πληροφορίες: 2310 288000) «Οιδίπους Τύραννος»/«Παλιάτσοι» του Ruggero Leoncavallo, από την Όπερα Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη και μουσική διεύθυνση Ερρίκου Φρεζή, με τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου, της Μικτής Χορωδίας Θεσσαλονίκης και της Παιδικής Χορωδίας Ι.Ν. Κυρίλλου και Μεθοδίου. Παρασκευή, Σάββατο 21.00, Κυριακή 19.30, εισιτήρια 55­ (θεωρεία), 45­ (πλατεία Α’) 30 ­ (Α’ Εξώστης) 25­ (Β’ Εξώστης). Λογοτεχνικά πρωινά: Λευτέρης Πούλιος. Κυριακή 12.00, είσοδος ελεύθερη

Ιανός (Αριστοτέλους 7, Τ: 2310 277004) «Τρέχα Βασίλη» παρουσίαση βιβλίου της κας Ρένας Μανιού από τις εκδόσεις Αρμός. Παρασκευή 21.00, είσοδος ελεύθερη. «Αναμνήσεις 1940», παρουσίαση του νέου τόμου του αρχείου της Πηνελόπης Δέλτα από τις εκδόσεις ΕΡΜΗΣ. Δευτέρα 20.00, είσοδος ελεύθερη

Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ (6o χλμ Θεσσαλονίκης-Θέρμης, απέναντι από το Mediterranean Cosmos, πληροφορίες: 2310 483000) Καφέ της Επιστήμης: «Ισαάκ Νεύτωνας: Ο σημαντικότερος επιστήμονας όλων των εποχών;» με ομιλητή τον κ. Χάρη Βάρβογλη, καθηγητή Αστρονομίας στο Τμήμα Φυσικής Α.Π.Θ. σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και το Βρετανικό Συμβούλιο. Κυριακή 11.15, είσοδος ελεύθερη. «Κυνηγώντας τους “ελέφαντες” των Γρεβενών» διάλεξη της επίκουρης καθηγήτριας του ΑΠΘ κας Ευαγγελίας Τσουκαλά, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και το Βρετανικό Συμβούλιο. Δευτέρα 19.00, είσοδος ελεύθερη

Κλειστό Θέατρο του Δήμου Νεάπολης (Ελ. Βενιζέλου 125, πληροφορίες: 2310 671100) «Το άγχος στην οικογένεια και η αντιμετώπισή του» ημερίδα. Τετάρτη 18.00, είσοδος ελεύθερη

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (25ης Μαρτίου & Παραλία, Τ: 2310 895938, 895939) Δευτέρες στο Φουαγιέ: Συναυλία από το Κουαρτέτο Σαξοφώνων Αθήνας, με τους Θανάση Ζέρβα (σοπράνο σαξόφωνο), Διονύση Ρούσο (άλτο σαξόφωνο), Eric Honour (άλτο και τενόρο σαξόφωνο) και Leo Saguiguit (σοπράνο και βαρύτονο σαξόφωνο)σε έργα των Ζέρβα, Κόκορα, Μινακάκη, Αδάμη και Θέμελη. Δευτέρα 20.30, εισιτήρια 10­. «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Σεργκέι Αιζενστάιν σε μουσική επένδυση του Edmund Meisel, από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του Christof Escher. Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 20, 15, 10­

ΟΛΟ ΥΓΕΙΑ, Πρότυπο Διαιτολογικό Κέντρο (Τσιμισκή 100, πληροφορίες: 2310 244841) «Ενοχές και Θυμός. Ο φαύλος κύκλος που οδηγεί στην Υπερκατανάλωση» σεμινάριο. Τετάρτη 19.00-21.00

Για παιδιά και νέους

Mediterranean Cosmos (11ο χλμ Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, Τ: 2310 489571) «Μαμά πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι;» παιδική εκδήλωση που γνωρίζει στα παιδιά το διαπλανητικό κόσμο μέσα από τον εξομοιωτή φεγγαριού. Δευτέρα-Παρασκευή 11.00-21.00, Σάββατο-Κυριακή 12.00-20.00. «Πόσο καλοί φίλοι είστε;» εκδήλωση από το εκπαιδευτικό - ψυχαγωγικό σχήμα «ΟΝΕΙΡΟΔΡΟΜΙΟ» του περιοδικού ΜΑΘΗΤΗΣ. Σάββατο 12.00. Η είσοδος για όλες τις εκδηώσεις θα είναι ελεύθερη

Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35, πληροφορίες: Τ: 2310 749549) «Κου-Κου» της Μαρίας Αλβανού, από το θέατρο «Νεφέλες», σε σκηνοθεσία Παντελή Καραγιάννη, με τους Μαρία Αλβανού, Νίκο Κασάπη, Αγάπη Γκιούνα, Παντελή Καραγιάννη, Δαμιανό Τουλούμη, Αλένη Αμπατζίδου. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 9, 6­ (σχολικό)

Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2, Τ: 2310 262051, πληροφορίες 2310 417068, 6977 445161) «Η Κοιμωμένη ξύπνησε» της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου, από το Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 12­

Βακούρα (Ι. Μιχαήλ 8, Τ: 2310 223665, πληροφορίες 2310 274570, 225570) «Ρουμπελστίλτσκιν» των αδερφών Γκριμμ, σε διασκευή-προσαρμογή Όλγας Ροντίδη, από την παιδική σκηνή Ροντίδη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Ροντί-δη.Τους ρόλους ερμηνεύουν 34 ηθοποιοί. Κυριακή 11.30, 15.00, εισιτήρια 12­

Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου, Τ: 2310 296800, πληροφορίες: 2310 288000) «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, με τους Βασίλη Βασιλάκη, Ελευθερία Τέτουλα, κ.ά. Παρασκευή-Κυριακή 11.00, εισιτήρια 10­ (ομαδικό), 7­ (σχολικό)

Βίλκα (απέναντι από το JUMBO Σφαγείων, πληροφορίες: 2310 555528, 449989) «Lion King» από το «Παιδικό Χοροθέατρο» της Μπέττυ Βυτινάρου. Κυριακή 12.00, εισιτήρια 12, 7­ (σχολικό)

Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, Τ: 2310 821483) «Το όνειρο του Ρο» της Στέλλας Μιχαηλίδου, από την Πειραματική σκηνή της Τέχνης σε σκηνοθεσία Στέλλας Μιχαηλίδου, με τους Δημήτρη Βάρκα, Σταύρο Ευκολίδη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 10, 7­ (σχολικό)

Θεάτρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Τ: 2310 225172) «Ομήρου Οδύσσεια, το Παραμύθι των Παραμυθιών» από το θίασο «Culture Factory» σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη, με τους Αργυρώ Ανανιάδου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Δημήτρη Μποζίνη, κ.ά. Κυριακή 11.00 & 15.00, εισιτήρια 12, 7­ (σχολικό)

Θέατρο Λαμπιόνι (Αγάθωνος 31, Ξηροκρήνη, Τ: 2310 749259) «Ο Πρίγκιπας της Γομολάστιχας» της Υβόννης Μεταξάκη, σε σκηνοθεσία Αννίτας Γκαϊτατζή, με τους Αστέρη Αναστασιάδη, Αγγελική Σδράνη, Χρήστο Σιταρίδη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήριο 10­

Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη γωνία, Τ: 2310 423925) «Μόνοι στο Σπίτι» της Καλλιόπης Παπαδάκη, σε σκηνοθεσία Παυλίνας Χαρέλα, με τους Κώστα Αποστόλου, Μαρίνο Καρπούζα, Κώστα Καβακιώτη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 12, 7­ (σχολικό)

Θέατρο Φλέμιγκ (Μισραχή 15, Τ: 2310 812000) «Πετάει πετάει ο γλάρος» της Κορίνας Ιωαννίδου, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Μήττα, με τους Ελένη Γκαπ, Σταυρούλα Δάλμπαλη, Μαρία Ραμματά, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 8­

Λιλιπούπολη (Αλ. Σβώλου 7, Τ: 2310 277501) Εργαστήριο Δημιουργικής έκφρασης και γραφής με την Αριάν Κότση, Δευτέρα 21.00-22.30. Μαθήματα αφρικανικών κρουστών για αρχάριους από τον Άρη Παπανικολάου, Τρίτη 20.30-22.30. Ομάδα γονέων με την Αριστέα Αρσενοπούλου, Πέμπτη 17.30

Μέγαρο ΧΑΝΘ (Πλατεία ΧΑΝΘ, Τ: 2310 241007) «Ο Καραγκιόζης και οι δύο γάμοι» θέατρο σκιών από τον Μιχάλη Χατζάκη. Σάββατο 18.30, εισιτήρια 7­. «Ο Φασουλής και οι Πειρατές» κουκλοθέατρο από τις Λίτσα και Χριστίνα Μπήτιου. Κυριακή 12.30, εισιτήρια 5­

Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, πληροφορίες: 2310 288000) Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός»: «Όνειρο του Δωδεκάμερου» του Γιώργου Θεοτοκά, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, με τους Ανθή Ευστρατιάδου, Χρήστο Τανταλάκη, κ.ά. Κυριακή 11.00, εισιτήρια 10­

Ολύμπιον (Πλ. Αριστοτέλους 10, Τ: 2310 378400) «Ο Σιμιγδαλένιος» παράσταση-παραμυθόδραμα στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Κόκκινη Κλωστή…» από την Ομάδας Τέχνης και Λόγου «Φαντασία». Κυριακή 11.30, εισιτήρια 8, 6­ (σχολικό)