Συνέντευξη με τον Θοδωρή Γκόνη

Είναι στιχουργός τραγουδιών, άνθρωπος του θεάτρου, ηθοποιός και σκηνοθέτης, και με όλες του τις ιδιότητες στην παράσταση «Έχω άνθρωπο» την οποία έντυσε με κείμενα, και μαζί με τον συνθέτη Κώστα Λειβαδά και την ερμηνεύτρια Γιώτα Νέγκα έρχονται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη­

Πότε και πώς ήρθε η πρώτη σου στιχουργική υπογραφή σε τραγούδι; Το 1987
με τον Νίκο Ξυδάκη στο δίσκο «Κοντά στη δόξα μια στιγμή». Τυχαία όπως
όλα τα πράγματα και χωρίς πολλή σκέψη, ευτυχώς…

Ασχολιόσουν ήδη γενικά με το γράψιμο πριν; Όχι, δεν υπήρχε τίποτε πριν,
το ένα έφερε το άλλο, τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Υπήρχε πολύ διάβασμα
όμως και άκουσμα πολύ…

Ως άνθρωπος του θεάτρου πώς μπήκε μέσα σου το «μικρόβιο» της
στιχουργικής σε τραγούδια και όχι για θεατρικά κείμενα; Έχω κάνει και μερικές απόπειρες για θέατρο, θεατρικούς μονολόγους που έχουν παιχτεί κιόλας, με τον Γιώργο Ανδρέου στο Μέγαρο και με την Όλια Λαζαρίδου στους Δελφούς…

Μιλώντας για τις νέες παραγωγές τραγουδιών, πώς βλέπεις σήμερα το στίχο
μέσα στο τρίπτυχο που αποτελεί μαζί με τη μουσική και την ερμηνεία;
Υπάρχουν σίγουρα καλοί στιχουργοί και καλά τραγούδια, αναλογικά βέβαια όχι πολλά, αλλά δέκα - δεκαπέντε τραγούδια γράφονται κάθε χρόνο καλά και δεν είναι λίγο για μένα αυτό. Βεβαίως, δεν μιλάω για το τραγούδι της άλλης πλευράς που δεν θα ήθελα να σχολιάσω εγώ, γιατί θα ήταν και ανόητο, καλώς κάνουν και υπάρχουν αφού δεν ενοχλούν και κανέναν από
εδώ. Στην πλευρά λοιπόν, των τραγουδιών που αγαπάμε εμείς, κυριαρχεί πολλές φορές στο στίχο ένα θέμα για τραγούδι, όχι τραγούδι αυτό καθαυτό, σαν να περιγράφω αυτό που θέλω να πω, να το υποδεικνύω…

Τι είναι λοιπόν, τραγούδι; Δεν μπορείς να πεις γιατί το ακούς. Τραγούδι είναι κάτι που συνεχώς κρύβει για να φαίνεται. Αν το δεις παύει να είναι, όπως τα παλιά σπουδαία λαϊκά τραγούδια, τα ρεμπέτικα ή ένα σπουδαίο ποίημα που κρύβει ένα καλό τραγούδι.

Τι ακριβώς δίνει η παράσταση «Έχω άνθρωπο»; Είναι μια παράσταση που εγώ την αγάπησα πάρα πολύ γιατί συναντήθηκα με έναν φίλο που ήταν φίλος και πριν, τον Κώστα τον Λειβαδά και μια σπουδαία τραγουδίστρια, την Γιώτα την Νέγκα. Είναι τραγούδια που γράφτηκαν τουλάχιστον από το 2000 έως και το 2006, έξι χρόνια σχεδόν, δεν είναι τραγούδια που γράφτηκαν σε ένα καλοκαίρι. Γραφόταν σιγά-σιγά, και ταυτόχρονα έχει και κείμενα. Το κάθε κείμενο αναφερόταν σε ένα τραγούδι και το κάθε τραγούδι αναζητούσε
ένα κείμενο. Ταυτόχρονα, ζητούσαμε και μια σπουδαία φωνή που ήταν η Γιώτα η Νέγκα και είμαστε πολύ ευτυχείς, γιατί είναι από τις τελευταίες σπουδαίες λαϊκές τραγουδίστριες. Η δουλειά του Κώστα του Λειβαδά είναι πολύ καλή, συνεργάζομαι με έναν πολύ νεότερο συνθέτη και χάρηκα πολύ γιατί παρ’ όλη τη διαφορά ηλικίας συνομιλήσαμε αρκετά καλά.

Τι αποκόμισες από τις παραστάσεις στην Αθήνα; Πήγε πάρα πολύ καλά στην Αθήνα και δυστυχώς κατέβηκε σχετικά γρήγορα, αφού ήταν προγραμματισμένες και άλλες εκδηλώσεις στον ίδιο χώρο στην Πλάκα, παρ’ όλη τη μικρή παράταση που πήραμε. Μετά κάναμε μια μικρή πανελλαδική περιοδεία σε χώρους επιλεγμένους. Κάναμε μια παρουσίαση του δίσκου
πέρσι στην Αθήνα και φέτος ερχόμαστε Θεσσαλονίκη που θέλαμε από πέρσι, αλλά δυστυχώς δεν έβγαιναν οι ημερομηνίες. Μαζί μας είναι και η ηθοποιός η Σύρμω η Κεκέ, ενώ είχαμε και τα φώτα του Δήμου του Αβδελιώδη στην Αθήνα. Είναι ωραίο που ο δίσκος βγήκε αφού είχαν περπατήσει και ακουστεί τα τραγούδια…

Γεννήθηκε κάτι καινούριο μετά από αυτό; Φυσικά, όταν κάτι πάει καλά σου γεννάει καινούρια πράγματα, όπως η δουλειά που έγινε με τον Γιώργο τον Ανδρέου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου μετά που τη σχεδίασα με τη ζεστασιά και τη θέρμη που είχα από το «Έχω άνθρωπο». Και συζητάμε και άλλα πράγματα ανάλογα…

Η πολυπραγμοσύνη σου σε δραστηριότητες, σε χρόνους και σε τόπους, δεν αποβαίνει σε βάρος του ποθητού σου αποτελέσματος; Δεν νιώθω και αρχιτέκτονας, έχω τα γραψίματά μου, τα διαβάσματά μου και το θέατρο. Είναι η τούμπα του ενός και του άλλου. Όλα δίνουν χαρά, μπορείς να το έχεις δίπορτο και όταν σε μαλώνει ο ένας, να τρέχεις στον άλλο, είναι και λίγο πονηρό, παιδική πονηρία όμως, μη φανταστείς κάτι άλλο… Και ο
ένας και ο άλλος ξέρει περί τίνος πρόκειται… Έχουν το κλειδί που ξεκλειδώνουν τις πόρτες…

Και ποιο το μεγαλύτερο ανθρώπινο «κέρδος» σου από την τέχνη, από τη δημιουργία; Κυρίως ότι αποκτάς κάποιους φίλους πολύ σοβαρούς και ότι καταλαβαίνεις ότι με τους φίλους σου πρέπει να είσαι αρκετά πιο ανοικτός, δηλαδή να δίνεις τα τραγούδια στους φίλους σου και να μην περιμένεις να πάρεις τίποτε πίσω… Αυτό και μεταφορικά και κυριολεκτικά, και ας το ακούσουν και πολλοί εδώ…

Πρόσφατα ανέλαβες και την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών…
Έχω την πρόσφατη εμπειρία από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. του Αγρινίου. Είναι μια κρίσιμη εμπειρία για όλα τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., δεν διαφέρει to ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. των Σερρών. Οι άνθρωποι επιθυμούν το θέατρο να προχωρήσει και θα κριθούμε όλοι από τα αποτελέσματά μας. Αν εργαστούμε σωστά, όλο και θα βγούμε κάπου…

Τι καινούριο ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό; Κάνουμε καινούρια τραγούδια με τον Γιώργο τον Ανδρέου για τον καινούριο δίσκο της Ελένης Τσαλιγοπούλου που γράφουν μουσικές και ο Κώστας ο Λειβαδάς και ο Σταμάτης ο Κραουνάκης. Θα έχω αρκετά τραγούδια κι εγώ σε αυτόν το δίσκο. Επίσης, ετοιμάζουμε και κάποια τραγούδια με τον Παντελή τον Θαλασσινό που τα μελοποιεί και έχω και αγωνία για αυτά…

info: «Αίγλη - Γενί Χαμάμ»
Αγ. Νικολάου 3 και Κασσάνδρου,
T: 2310 270016
Παρασκευή 11 και Σάββατο 12/4 Ώρα έναρξης: 22.30
Είσοδος με ποτό: 20