Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Θάνος Αναστόπουλος

Η ταινία του «Διόρθωση» αποτέλεσε μία όαση μέσα στην ερημιά των ελληνικών ταινιών που προβλήθηκαν στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. 5 μήνες μετά, η ταινία κατάφερε να βρει διανομή και στη Θεσσαλονίκη…

Η ταινία σου είναι εμπνευσμένη από τα όσα συνέβησαν στον αγώνα Αλβανίας - Ελλάδας πριν από μερικά χρόνια. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι η αφορμή για να ξετυλιχτεί η ταινία αλλά από εκεί και πέρα τίποτε απ’ όσα γίνονται στην ταινία δεν έχει σχέση με τα πραγματικά γεγονότα. Η ταινία αυτή είναι μια αφορμή για να αντιμετωπίσω σήμερα το πώς διαμορφώνεται η εθνική ταυτότητα και πώς αντιμετωπίζεται σήμερα σε μια κοινωνία μεταναστών, 34 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, το τρίπτυχο «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια».
Μία κριτική που άκουσα ήταν πως δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και πως δεν μπορεί η γυναίκα να περιθάλπει το φονιά του άνδρα της. Θα ήθελα να το σχολιάσεις. Άβυσ-σος η ψυχή του ανθρώπου, είτε είναι ο χαρακτήρας μιας ταινίας είτε ο δημιουργός της είτε ο θεατής. Η ζωή μπορεί να είναι πολύ περισσότερο απρόβλεπτη και περίπλοκη απ’ όσο νομίζουμε. Σαν γενική κατεύθυνση πάντως θα έλεγα ότι αυτή η γυναίκα έχει να επιλέξει ανάμεσα στην εκδίκηση, στη συνέχεια ενός κύκλου αίματος και στη βαθιά ματαίωση που δημιουργεί η αίσθηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε το παρελθόν. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε φαντασιακό επίπεδο συχνά αναπτύσσεται μια σαδομαζοχιστική ερωτική σχέση ανάμεσα στο θύμα και το θύτη. Δεν μ’ αρέσει ν’ αναφέρομαι στη συγχώρεση γιατί μου φαίνεται μια έννοια πολύ φορτισμένη κυρίως στη θρησκευτική της διάσταση. Στην ταινία η έμφαση δίνεται περισσότερο στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πιστεύεις πως το θέμα του ρατσισμού είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει τον κινηματογράφο μας; Η εικόνα της κοινωνίας θα πρέπει να απασχολεί τον κινηματογράφο αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να βρίσκεται επίσης και ο τρόπος εκείνος που μπορεί να κάνει αυτή την πραγματικότητα εναργή στα μάτια του θεατή μεταδίδοντάς του ένα γνήσιο αίσθημα. Ο κινηματογράφος, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι αντανάκλαση της κοινωνίας και του πολιτισμού μας.
Η ταινία τιμήθηκε με το Γ’ Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας και το Βραβείο Σεναρίου στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τι σημαίνουν για σένα τα βραβεία; Μια ευκαιρία για πρόσβαση σε περισσότερα στρώματα του πληθυσμού που ενδιαφέρεται για τον κινηματογράφο και μια δικαίωση για τους συνεργάτες μου που κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια με μειωμένες αμοιβές για την ολοκλήρωση αυτής της ταινίας. Τόσο οι βραβεύσεις, όσο και η πορεία της ταινίας σε ξένα φεστιβάλ είναι μια επιβράβευση των κόπων τους. Ταυτόχρονα μπορεί να σημαίνει ότι πρόκειται για μια ταινία της οποίας το θέμα κι ελπίζω η γραφή κατάφερε να συγκινήσει μια μερίδα θεατών.

Δεν υπάρχουν σχόλια: