Οι φίλοι μας τα ζώα ...

Παραμύθιασμα κι αυτό ... η «ζωοφιλία», λέξη αμετάφραστη σε κάθε άλλη γλώσσα πλην της ελληνικής, έχει εισβάλει εδώ και δεκαετίες στη ζωή μας, τα τελευταία όμως χρόνια, πέρα από τρέντ, έχει γίνει κριτήριο «κοινωνικής ορθότητος και αποδεκτότητος»


Ώ της ευγενείας ... ώ της γλυκύτητος και της παραμυθίας ψυχής ... ώ της λεπτότητος και ώ της αφάτου φιλαλληλίας ! ο Έλλην έγινε οψίμως και φιλόζωος .
Για ανοίξτε κάνα περιοδικάκι κυριακάτικης εκδόσεως, και θα δήτε στη σχετική στήλη ...
- είμαι ο Λίνος ο γατουλίνος .
- είμαι η Νίτσα, η μικρή σκυλίτσα από τη Μακρυνίτσα
- κι αν με κρατάει ο σπάγκος, δεν είμαι από το Λάγκος, είμαι ιγκουάνα από τα Γκαλαμπάγκος.
Ζωάκια χαμένα, κακοποιημένα, τσουρομαδημένα, αδικογεννημένα, έκθετα ή παρένθετα ... ζωάκια που αναζητούν τρυφερή και ζεστή αγκαλιά στον άνθρωπο.

Παραμύθιασμα κι αυτό ... η «ζωοφιλία», λέξη αμετάφραστη σε κάθε άλλη γλώσσα πλην της ελληνικής, έχει εισβάλει εδώ και δεκαετίες στη ζωή μας, τα τελευταία όμως χρόνια, πέρα από τρέντ, έχει γίνει κριτήριο «κοινωνικής ορθότητος και αποδεκτότητος». «Είσαι ο σκύλος σου». Είσαι εκλεκτός, και άρα η ράτσα του σκύλου σου πρέπει να είναι σπάνια και ακριβή. Επί πλέον όμως, πρέπει, έχοντας την αβάντα του σκυλιού των δέκα χιλιάδων ευρώ, να φερθής και «ζωοπολιτικώς ορθά», παρέχοντας στέγη, ή, αν όχι στέγη, έστω «προστασία», σε τουλάχιστον δύο – τρία «ημίαιμα» (αυτή την ανόητη λέξη για ό,τι κάποτε αποκαλούσαμε «μπάσταρδο», δεν την κατάλαβα ποτέ. Δηλαδή, το άλλο μισό, τι υγρό να είναι, αν όχι αίμα; μπλάντυ μαίρη;), έτσι, για να τονίζεται η ανωτερότητα του «δικού σου» σε σχέση με τα άλλα.

Η ράτσα δεν παίζει ρόλο. Φιλόζωος είσαι όταν κανακεύης ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι και το διαπλάθεις σιγά - σιγά και με υπομονή «κατ’ εικόνα και ομοίωσίν σου» - κι ας χάσκει το χάσκυ στους σαράντα υπό σκιάν, κι ας βαλαντώνει το σαμογέτ που δίπλα στην παραλία ονειρεύεται τη χιονισμένη στέπα, κι ας πηδά το γατάκι του Σιάμ από το μπαλκόνι προς το κενό και την ανυπαρξία. Το ζωάκι «σου» δεν μπορεί να υποφέρει, διότι εσύ «έχεις τον τρόπο να το καταλαβαίνης και να το κάνης να σε καταλάβη και αυτό». Ασχέτως του ότι το έχεις εγκλωβισμένο στη βεράντα του ημιρετιρέ με τα γυαλισμένα πλακάκια, και το καημένο δεν ξέρει με τι μοιάζει το χώμα. Ασχέτως του ότι το στερείς από όλα όσα θα ήσαν στη φύση του, για να ταγιάρης τη βιολογία του στα μέτρα της δικής σου φοβικής συναισθηματικότητος ή των προσωπικών σου συνηθειών.

Και πιπιλάς μέσα σου και έξω σου το μεγάλο ψέμα, «γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα». Λάθος, φίλε/η, που με το σίκ κάζουαλ ντύσιμο περιφέρεις το οικόσιτο της ανίας σου σαν ένα ακόμη από τα αξεσουάρ σου. Δεν θέλησες ποτέ να γνωρίσης ή να αγαπήσης τους ανθρώπους – κι έτσι, προτάσσεις τα ζώα ως προκάλυμμα αλτρουϊσμού. Δεν κατάλαβες ούτε εκείνα ούτε τους ομοίους σου, και γι’ αυτό προσποιείσαι την στοργή ή την αγάπη υπό όρους ιδιοκτησίας, νομής και κυριότητος. Είσαι φιλόζωος από εγωκεντρισμό - διότι είσαι ζώο .