Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

> Ανέβαινε ένα-ένα τα σκαλοπάτια


και σε κάθε τρίτο βήμα στεκόταν κι από λίγα δευτερόλεπτα. Στα τελευταία σκαλοπάτια ένιωθε το ποτήρι που κρατούσε να γίνεται πιο ρευστό, καθώς το περιεχόμενό του χυνόταν από το τρέμουλο. Βήμα, βήμα, αναπνοή, βήμα, τρέμουλο, βήμα, το χέρι στο πόμολο, τρίξιμο της πόρτας και, να, αυτή η τρομερή κραυγή που έβγαλε μόλις είδε…


(Για συνέχισε παρακάτω, στα σοβαρά ή στα αστεία) _

Δεν υπάρχουν σχόλια: