Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη θεατρική μουσική κωμωδία «Σ’ Αγαπώ, Σε Λατρεύω, Χωρίζουμε!» των Joe Di Pietro και Jimmy Roberts, που ανεβαίνει μετά από δύο χρόνια επιτυχίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη

Ποιες ήταν οι δυσκολίες για το ανέβασμα αυτού του έργου; Κυρίως η μεταφορά του στα ελληνικά. Την εξασφαλίσαμε όμως με τον καλύτερο τρόπο από τον Θοδωρή Πετρόπουλο. Επειδή δεν είναι ακριβώς μιούζικαλ, θα το έλεγα μουσική κωμωδία, ήταν μια περαιτέρω δυσκολία αυτό το στοιχείο. Πρόκειται δηλαδή για μια μουσική που «μιλάει», απευθύνεται, μπαίνει μέσα στα κείμενα, «απαντάει», είναι μέρος του διαλόγου. Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος που θα αναλάμβανε να μεταφέρει τα μουσικά κομμάτια του έργου πάνω σε μια πολύ συγκεκριμένη μουσική. Από την πρώτη στιγμή σκεφτήκαμε τη Λίνα Νικολακοπούλου. Η Λίνα το διάβασε, το άκουσε και δέχτηκε. Ε, αυτό μας έδωσε χαρά και σιγουριά και αποφασίσαμε ότι τώρα -πριν 2 χρόνια για την ακρίβεια- είναι η κατάλληλη στιγμή να το ανεβάσουμε. Έκανε εξαιρετικούς στίχους, με χιούμορ, βάθος, ευαισθησία και την απαιτούμενη ελαφράδα, φυσικά.

Για τι ακριβώς μιλάει αυτή η «μουσική κωμωδία»; Για πράγματα που μας αφορούν όλους. Κυρίως για την κοινωνική πίεση που δεχόμαστε σε θέματα καρδιάς, με χιουμοριστικό βέβαια τρόπο αλλά και σκληρό. Είναι ένα βαθιά καυστικό έργο που μιλάει για το αιώνιο θέμα της σχέσης των δύο φύλων. Ξεκινάει με τη γένεση του κόσμου, με τον Αδάμ και την Εύα, και στη συνέχεια εστιάζει σε ανθρώπους της καθημερινότητάς μας, της διπλανής πόρτας, γι’ αυτό και είναι πολύ αναγνωρίσιμο. Οι ήρωες είναι άνθρωποι που προσπαθούν να φλερτάρουν, και βλέπουμε το πρώτο, το δεύτερο ραντεβού τους, την αποτυχία του ραντεβού, τον έρωτα, το χωρισμό και κυρίως την πίεση και το «σπρώξιμο» που δεχόμαστε όλοι μα όλοι για το γάμο.

Συμμερίζεσαι ότι «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα»; Όχι μονάχα ο γάμος. Ο έρωτας είναι ένα δόλιο συναίσθημα. Ο έρωτας, βέβαια, είναι η αρχή της ζωής αλλά και μια κατάσταση που μπορεί να μας γεμίσει με πολλή δυστυχία και πόνο. Από αυτά, όμως, μαθαίνεις. Έτσι προχωράς... Ο έρωτας αλλάζει. Τις περισσότερες φορές στην αρχή μιλάει η φύση, μια έντονη σαρκική επιθυμία. Με τον καιρό όμως αυτό μεταλλάσσεται. Όχι με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. Σε κάποιους με καταστροφή, σε άλλους με σχέση αγάπης.

Τι πιστεύεις ότι παίρνει ο θεατής μαζί του φεύγοντας από το θέατρο; Χαρά! Θα σου πω αυτό που μου είπε χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Κραουνάκης, την επόμενη μέρα της πρεμιέρας, μιας δύσκολης μέρας, «σφιγμένης», με μεγάλο άγχος. Ενθουσιασμένος, μου λέει ότι κρίνει μια παράσταση, αν είναι καλή ή όχι, την επόμενη μέρα από το αν τη θυμάται ή όχι. Τη δική μας τη σκεφτόταν συνέχεια!

info: «Σ’ Αγαπώ, Σε Λατρεύω, Χωρίζουμε!» στο Θέατρο Εγνατία