Ιάκωβου Καμπανέλλη «Μία Κωμωδία»*
Στη χώρα του Πλούτωνα ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές συντελούνται με την απροσδόκητη είσοδο του Κεφαλαίου... Επενδύσεις, έργα υποδομής, χώροι διασκέδασης και ψυχαγωγίας, δημιουργία τραπεζών, έρχονται να ανατρέψουν τη γαλήνια και ειδυλλιακή ατμόσφαιρα του τόπου. Τότε ο Πλούτωνας καλείται να πάρει μια μεγάλη «πολιτική» απόφαση που θα κρίνει το μέλλον της επικράτειάς του… Το έργο αυτό -όχι από τα καλύτερα του σημαντικού συγγραφέα μας- προσπαθεί να ξορκίσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας μεταφέροντας το χωροχρόνο σε μια ανέπαφη από τον σύγχρονο πολιτισμό περιοχή, τη λίμνη Αχερουσία. Ένας επίπλαστος κόσμος, ο οποίος μάχεται με κάθε τρόπο να επιβληθεί και να «χτίσει» το μέλλον του. Ο Καμπανέλλης σατιρίζει πολιτικά και με πολύ κομψό τρόπο όσα ενοχλούν τον ίδιο και τους υπόλοιπους που βλέπουν πέρα από το δάκτυλό τους. Ο τίτλος που δίνει, απολύτως ειρωνικός, θα προέκυπτε από το γέλιο που ευφραίνει την καρδιά του θεατή, το μόνο δραστικό όπλο σε αδιέξοδες (;) καταστάσεις. Ο Γιώργος Ρεμούνδος ωστόσο προσάρμοσε το έργο στους ρυθμούς του μιούζικαλ. Έστησε μια κεφάτη παράσταση, επιδιώκοντας τον συντονισμό του πολυπρόσωπου θιάσου. Η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε παρά το «εντυπωσιακό» της ξεκίνημα. Οι σκηνές πλήθους -σχεδόν από την αρχή ως το τέλος- τον δυσκόλεψαν εμφανώς κάνοντας το θέαμα βραδυκίνητο, ράθυμο αν και υπήρχαν λειτουργικές επιμέρους σκηνές. Ο Άγγελος Παπαδημητρίου (Πλούτων), χαρισματικός αλλά πελαγωμένος από την έκταση του πράγματος, έχανε τον τρόπο να επιβληθεί ως κύριος ρόλος. Τα τυποποιημένα χορευτικά σκιρτήματα του Χάρη Μανταφούνη δεν προσέδιδαν το παραμικρό σε αντίθεση με την επιτηδευμένη κιτς σκηνογραφία του Αντώνη Δαγκλίδη που ταυτοποιούσε με νόημα την αισθητική καταγωγή των κατοίκων.
*Η παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός από το ΚΘΒΕ
by δημήτρης φοινίτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου