Επήγαμε μαζί με τον Αρσένη και τον Πίπη να δούμε την παράσταση «Bla-sted» της Σάρα Κέιν από την Ακτίς Αελίου μια Τετάρτη που έκανε ψοφόκρυο. Χειροκροτήσαμε στο τέλος κάπως αμήχανοι και τρέξαμε μετά, λόγω ψύχους, για κανένα ποτό στη Ζώγια στη Σβώλου. Εκεί, αφού παραγγείλαμε τα ουίσκι μας, αναρωτήθηκα φωναχτά: «Αν αυτό το ίδιο έργο είχε ελληνικά δεδομένα και το υπέγραφε ένας άγνωστος συγγραφέας, θα το ανέβαζε ποτέ κάποιο θεατρικό σχήμα στην Ελλάδα, και μάλιστα στη Σαλονίκη -κι αν ναι, ποια απήχηση θα είχε άραγε;».
Αργότερα παίρνω ταξί για το σπίτι και όταν φτάνω στον προορισμό μου δίνω στον ταξιτζή ένα 5ευρω και μου δίνει κάτι κέρματα στη χούφτα, κατεβαίνω και αφηρημένα κοιτάω τα κέρματα πριν τα βάλω στην τσέπη: είναι δύο 20λεπτα, άρα 40 λεπτά. Ενώ, θυμάμαι ότι το ταξίμετρο έγραφε 3 ευρώ και 55 λεπτά… Άρα, σκέφτομαι, μου έφαγε 1 ευρώ. Α, τον μπαγλαμά! Την άλλη μέρα μου ήρ-θε φλασιά: ότι μπήκαμε στην περίοδο των εορτών κι αυτό το επιπλέον 1 ευρω που μου κράτησε ο ταξιτζής ήταν το δώρο. Ε, τότε εντάξει.
Ένα μεσημέρι λίγο πριν τα Χριστούγεννα κατεβήκαμε στο κέντρο με την γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μου κι αφού περάσαμε από το Marks & Spencer στην Τσιμισκή για να ψωνίσουμε κάποια δωράκια, επήγαμε να φάμε στο «Νεγκροπόντε». Παραγγείλαμε ένα κότσι με λαχανικά για δύο άτομα, ένα συκώτι μόσχου και κεφτεδάκια τηγανητά, μια σαλάτα και έξτρα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Φεύγοντας από εκεί πήραμε από τον Αγαπητό σε ένα κουτί σοκολατάκια τρούφες και τα φάγαμε «οικογενειακώς» μέσα στο αστικό λεωφορείο της επιστροφής. Φτάσαμε σπίτι πλήρεις γαστριμαργικώς.
Επήγαμε με τον φίλο μου τον Μήτσο να δούμε την ταινία «Οι νύχτες μου μακριά σου» του Γουόνγκ Καρ Γουάι σε ένα πολυσινεμά και όταν τελείωσε η προβολή διάφορες παρέες νεαρών άρχισαν να χασκογελούν επιδεικτικά κι ένας από αυτούς, στην μπροστινή σειρά από μας, είπε «Τι παπαριά ήταν αυτή! Τόσο αργό δεν έχω ξαναδεί…» και μια κοπέλα τον ρώτησε «Τα σλόου μόσιον εννοείς;» και γέλασαν όλοι μαζί. Κατάλαβα τι είχε γίνει: είχαν δει τα ονόματα του Τζουντ Λο (ουάου, τι κούκλος!) και της Νάταλι Πόρτμαν, είδαν δηλαδή «φως και μπήκαν» που λένε, αλλά σε «λάθος ταινία». Οπότε δεν τη χωνέψανε με τίποτα.
Επήγαμε να δούμε εγώ και η Αναστασία συνοδεύοντας την οχτάχρονη κόρη μας Σαββίνα, Πέμπτη πρωί μετά τα Χριστούγεννα, την παράσταση «Η πεντάμορφη και το τέρας» στο Βασιλικό Θέατρο. Ήμασταν λιγοστοί θεατές και η νεαρή ηθοποιός που έπαιζε την πεντάμορφη ήταν πολύ καλή. Μετά επήγαμε για φαγητό στην «Η ωραία Ελλάς» στην Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και παραγγείλαμε κοχλιούς, συκώτι μόσχου και κεφτεδάκια τηγανητά, μια ανάμικτη σα-λάτα και τζατζίκι, και ήταν όλα πολύ νόστιμα. Γαλακτομπούρεκο όμως δεν πήραμε μετά από παραδίπλα.
Επήγαμε με τον Σπύρο και τη Μαρία να δούμε το «Γλάρο» του Τσέχωφ στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Στο διάλειμμα της παράστασης είπα στη Μαρία: «Για να φανταστείς την απόσταση που έχουμε από την εποχή του έργου, σκέψου ότι το ρόλο της Αρκάντινα (μια μεγάλη ντίβα του θεάτρου) τον έπαιζε πάντα μια αντίστοιχη σταρ του δικού μας θεάτρου, έτσι ώστε δεν χρειαζόταν καν να μιμηθεί τον χαρακτήρα του Τσέχωφ αλλά απλώς να παίξει τον εαυτό της. Τώρα όμως δεν υπάρχουν τέτοιες σταρ στο ελληνικό θέατρο…». Μετά επήγαμε δίπλα στη «Μυρσίνη» για κρητικούς μεζέδες, όπου παραγγείλαμε μυζηθροπιτάκια, συκώτι χοιρινό, κεφτέδες με σάλτσα και γαρνιτούρα ρύζι, μια σαλάτα και ήπιαμε αρκετό ρακί (μέχρι που ζαλιστήκαμε για τα καλά).
Επήγαμε Παρασκευή μεσημέρι πριν τα Φώτα, για φαγητό στο «Ντορέ», εγώ, ο Θωμάς, ο Δημήτρης, ο Νότης και ο Μι-σέλ που ήρθε από την Αθήνα. Παραγγείλαμε μια πράσινη σαλάτα, μια χορτόσουπα, κάτι ψητές μελιτζάνες -αιγυπτιακές ή τυνησιακές, δεν θυμάμαι καλά- ένα πιάτο γλώσσες μοσχαρίσιες και για κυρίως πιάτο ταλιατέλες με κιμά και πράσο, και ήπιαμε τρεις φιάλες -καλό- κόκκινο κρασί. Τα είπαμε (με κάπως σεξιστικές αναφορές, σαν αντροπαρέα), φάγαμε σχετικά ελαφριά, ευθυμήσαμε με το κρασί, γελάσαμε, ανταλλάξαμε «κινηματογραφικές» πληροφορίες και κουτσομπολιά, γενικώς περάσαμε καλά -κάτι σαν «συμμορία των 5». Δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά, πάλι εδώ ή, ίσως, στην Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου