μετά τα επιδόρπια πάντα και κατά τη χώνεψη αρχίζει η φιλοσοφία της ζωής, ο απολογισμός των πεπραγμένων, οι προγραμματισμοί και τα ανασκουμπώματα
E, αυτό ήταν, πάει, έτσι γρήγορα και χωρίς να το καταλάβουμε, πέρασε και αυτό το ενιαύσιο ορόσημο της ζωτικής μας ελαφρότητας, αφήνοντάς μας κατά ένα χρόνο μεγαλύτερους, κατά κάμποσα κιλά βαρύτερους, κατά κάμποσα ευρώ φτωχότερους και, ευελπίστως, κατά λίγη ξεγνοιασιά πλουσιότερους.
Μαζί του πήρε (σχετικές στατιστικές προσεχώς) τους ατμούς και τις αναθυμιάσεις εκατομμυρίων τσιγάρων ή μυ-ριάδων φιαλών οινοπνεύματος, πολλαπλομύρια αχρήστων θερμίδων, τερραμπίτς ολόκληρα μηνυμάτων ψηφιακής αγάπης (αφού πια το χαρτί και το μελάνι ως απαραίτητα επικοινωνίας έχουν θεσμικά αποπεμφθή από αγοράς), εκατομμύρια πτώσεις και παλινορθώσεις ρηγάδων, ρηγισσών και βαλέδων, εκατομμύρια ευφοριογόνα λαμπάκια, λάμπες, λαμπιόνια, στρας, πούλιες, γυαλάκια, αφού, ως γνωστόν, «βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος». Και τώρα, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...
Ένα πάγκο, ασφαλώς, που είχε πολύ καιρό να μας δη, μιας και οι κύριες γιορτές έπεσαν μεσοβδόμαδα (κι ο πάντα πολυμήχανος στα περί την αργίαν νεοέλληνας, ό,τι δεν μπορεί να κάνη τετραήμερο, το κάνει πενθήμερο). Όχι φυσικά ότι δεν μας άρεσε η χειμωνιάτικη αλεξιεργία, που άδειασε τους δρόμους για ένα ολόκληρο δεκαπενθήμερο, παραδίδοντάς τους στην αποκλειστική χρήση της ραστώνης και της ανεμελιάς -κάθε άλλο μάλιστα! Μας απέδειξε άλλωστε περίτρανα πόσο περιττές είναι πολλές από τις καθημερινές μας δραστηριότητες, και πόσο ευχερώς διεξαγώγιμες δια της μεθόδου της «επί μακρόν ή επ’ αόριστον αναβολής».
Αν, τουτέστιν, αντί να κουβαλάς το άχθος σου στην πλάτη σου, το απιθώσης κάτω και περιμένεις, πάντα κάποιος στο φιλάνθρωπο αυτό κράτος θα σε βοηθήση να το σηκώσης -ή ίσως και θα το σηκώση για σένα κιόλας! Κανένας, ας πούμε, λόγος για εμπρόθεσμη πληρωμή χρεών (η προθεσμία θα παραταθή. Και, επειδή η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, αν δεν πληρώσης καν για μερικά χρόνια, μετά θα σου γίνη και διακανονισμός με έκπτωση). Ή, κανένας λόγος για σπουδή στην επιστροφή στην εργασία ή στο σχολείο -απαραίτητη η «buffering period» για να μας επανεισαγάγη στο πνεύμα της ρουτίνας «με το μαλακό» (καθ’ όσον, μετά τα επιδόρπια πάντα και κατά τη χώνεψη αρχίζει η φιλοσοφία της ζωής, ο απολογισμός των πεπραγμένων, οι προγραμματισμοί και τα ανασκουμπώματα).
Φευ όμως... με τέμπο ή βιάση, πάλι εδώ... ορεόπλαγκτοι Σελίου, Λαϊλιά, Τριών, πέντε και εικοσπέντε πηγαδιών, αλλά και Ζέλντερν, Κορτίνα, Σαμονύ και Μπάνσκο, που για δυο ολόκληρες βδομάδες αγκομαχούσατε σε ρυθμό 4 επί 4, παρεπίδημοι Παρισίων, Κούβας ή και Λούξορ μετά του Σαρκοζί και της Μπρουνίλδης του («to take the sun»!), αδειούχοι ή ρεπούχοι ή απλώς στυγνοί καταχρασταί του κοινωνικού συμβολαίου και μόνιμοι συμβασιούχοι της ανοχής, τα ψέματα τελείωσαν. Πίσω στις θέσεις μας, αρκετά κοροϊδέψαμε. Είναι η ώρα να αλληλοδουλευτούμε, όλοι μας, για έναν ακόμη χρόνο, χωρίς όνειρα, ευχές και ρομαντισμούς, χωρίς αποδράσεις, υπεύθυνα και συλλογικά, από τα πόστα μας πια! Επόμενη στάση: «Εκπτώσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου