Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007
μια γλυκιά αίσθηση όπως ακριβώς...
…είναι το βύσσινο γλυκό και οι μυρωδιές μετά τη βροχή.
...η οξύτατη επαφή μιας σταλαγματιάς πάνω στο πορτακαλοκίτρινο φύλλο του πάρκου
...η ένταση και λαχτάρα που νιώθεις μπροστά σε μια γκραβούρα του μεσαίωνα ή σε μια αναγεννησιακή προσωπογραφία.
...όταν παίζαμε κλέφτες και αστυνόμοι στα σοκάκια της πόλης.
...κυλάει το δάκρυ στο δικό του δρόμο πάνω στο πρόσωπο με τη ίδια σιγουριά που εκατοντάδες χρόνια τώρα τα βυζαντινά τείχη αντικρίζουν το ξημέρωμα.
...λιώνει στο στόμα ένα καθαρισμένο αμύγδαλο βουτηγμένο σε παλιό κονιάκ.
...η ψυχή έρχεται απευθείας σε επαφή με τις νότες και με το βαθύ γαλάζιο του ουρανού.
... το βλέμα που αγκαλιάζει ενώ το κορμί παραμένει ασάλευτο.
...τα πονετικά μάτια που χαϊδεύουν στέλνοντας κύματα τρυφερότητας.
...τα χνώτα που ζεσταίνουν.
...η ηδονή που γλίστρησε στο τρίχωμα της ήβης.
...τα λόγια που είναι γραμμένα στον αέρα, πάνω σε τοίχους, στις μνήμες.
...οι λέξεις που γαντζώνονται πάνω σου, οι κρυφές υποσχέσεις.
...πέφτουν οι αχτίνες του ήλιου και τα απογεύματα βάφουν σμαραγδί τη θάλασσα
... μετεωρίζονται όταν πετούν οι γλάροι.
...το κελάηδημα του καναρινιού κάτω από το μπαλκόνι που παρκάρεις.
...όταν ξέρεις ότι υπάρχει ένας φιλικός ώμος για να κλαις όταν δεν αντέχεις.
..το άγγιγμα στο μέτωπο που καίει από δροσερά χείλη.
...η σκιά, μεσημέρι στο κατακαλόκαιρο και ένα ποτήρι νερό όταν δαιμονισμένα θέλεις να σβήσει την δίψα σου.
... όταν ακολουθείς τη προαίσθηση σου και χαίρεσαι γιατί το έκανες.
...όταν γελάς, με σένα ή με τις φάτσες που παίρνουν οι άλλοι όταν γελάς.
...όταν γνωρίζεις ότι στα ζόρικα νερά που κολυμπάς, υπάρχει έστω ένα πρόσωπο που πιστεύει ότι μπορείς να τα καταφέρεις.
...όταν κάποιος πιστεύει σε σένα ενώ εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στον εαυτό σου.
...όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με την ευγένεια των ξένων.
...όταν παρόλο που είσαι μέσα στις μαύρες σου μπορείς να φέρεις χαρά και ευτυχία σε ένα παιδί.
...είναι ο θρίαμβος του ήλιου μετά τη νεροποντή.
(Σκέψεις αρκετά κοντά σ αυτές που γεννήθηκαν όταν περπατούσα ανάμεσα στα κιτρινισμένα φύλλα του μεσημεριού της Τρίτης στο βρεγμένο πάρκο του Ξαρχάκου, απέναντι από το Κρατικό θέατρο. Φύσαγε δυνατός αέρας, Βαρδάρης και τουρτούριζα όταν με χτυπούσε στο πρόσωπο.)
By σπύρος σαρανταένας
Έργα τέχνης με Ονόματα που πουλάνε… αλλά σε ποιον;
Όταν βγήκε η ταινία «El Greco» στους κινηματογράφους, σκέφτηκα να πάω να τη δω μαζί με τα παιδιά μου, για να μάθουν για τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους ζωγράφους στην παγκόσμια ιστορία της ζωγραφικής -και μάλιστα ζωγράφο ελληνικής καταγωγής και επί πλέον μέσα από μια ελληνική κινηματογραφική παραγωγή. Δεν βόλεψε και πήγα να τη δω μόνος μου. Όχι μόνο απογοητεύτηκα αλλά και ντρεπόμουν όση ώρα έβλεπα την ανιστόρητη «ελληνοκεντρικότητά» της. Όπου ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος στην οθόνη δεν ήταν παρά ένα όμορφο κοπέλι από οικογένεια αντιστασιακών (μαυροφορεμένων) Κρητικών, που του την έπεφταν οι αρχοντοπούλες εν ψυχρώ. Που κυκλοφορούσε πάντα με σωματοφύλακα-παρατρεχάμενο-κολαούζο (ο οποίος απευθύνεται μόνο σε έλληνες θεατές και κάπου μας κλείνει και το μάτι σαν κουτσαβάκι). Που πήγε να σπουδάσει στη Βενετία στο εργαστήρι του Τισιάνο (αν και δεν τον βλέπουμε να διδάσκεται τίποτα πρακτικό εκεί, απλώς «ξεδιπλώνει» το ταλέντο του και του λεν να κρύβεται λιγάκι). Που στη Βενετία τον επισκεπτόταν η ερωμένη του (η κόρη του πρώην διοικητή της βενετοκρατούμενης Κρήτης) στο πολυτελές διαμέρισμα του σαν να ’ταν κανένας -σημερινός- πλούσιος φοιτητής (σε μια εποχή που ακόμα και ο αδρά αμειβόμενος Μιχαήλ Άγγελος έμενε, όταν εργαζόταν «εκτός έδρας», σε φτωχικά δωμάτια μαζί με τους βοηθούς του). Που μετοίκησε ύστερα στην Ισπανία, όπου ρίζωσε, έκανε οικογένεια κι απέκτησε τιμές και πλούτη (χωρίς να τον βλέπουμε ποτέ να μεταστρέφεται σε έναν καλό καθολικό ή Ισπανό, όπως όντως συνέβη). Που για χρόνια είχε -λέει- ως θαυμαστή κάποιον Γκεβάρα που έγινε εντέλει Μέγας Ιεροεξεταστής και του οποίου έκανε το πορτραίτο (όχι όμως όπως το ήθελε εκείνος) αλλά και κοντραρίστηκε άγρια μαζί του, ώσπου τον κατατρόπωσε σε μια δίκη της Ιεράς Εξέτασης όπου ο Γκρέκο υπήρξε κατηγορούμενος (!!!) –με τους πιστούς του Γκρέκο να περιμένουν έξω από το μέγαρο για να τον επευφημήσουν (!!!) μετά την αθώωσή του… Άστα να πάνε. Δεν χρειαζόταν να ήσουν κανένας εστέτ για να καταλάβεις ότι για την ταινία δεν είχε ζητηθεί η συμβουλή κανενός ειδικού στην ιστορία της τέχνης, ούτε καν κάποιου γνώστη της Ιστορίας, ώστε να μην υπάρχουν τόσο χονδροειδείς ανακρίβειες, «ψευτοπαλικαριές» και αναχρονισμοί. Κι όμως, η ταινία αυτή έκανε ρεκόρ εισιτηρίων στις αίθουσες για τη φετινή σαιζόν, πήρε το βραβείο κοινού για ελληνική ταινία στο 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το βραβείο καλύτερης ταινίας όπως και άλλα 7 βραβεία στα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας.
Είδα και τη θεατρική παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη «Ιουλιανός ο παραβάτης» από το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία του Νικήτα Τσακίρογλου. Ήταν Σάββατο βράδυ και το Βασιλικό Θέατρο ήταν γεμάτο (νομίζω πως είχε έρθει και κόσμος με λεωφορεία από την επαρχία). Το κοινό παρακολούθησε την παράσταση αμήχανο και, αν και χειροκρότησε στο τέλος, μάλλον δεν κατάλαβε και πολλά -ήταν και το έργο δραματουργικά αδύναμο (περισσότερο έφερνε σε γραπτή πρόζα με λυρικούς διαλόγους). Όπως και να ’χει, όμως, ως έργο απαιτούσε από το μέσο θεατή μια στοιχειώδη έστω γνώση της ιστορικής προσωπικότητας του Ιουλιανού και των όσων πρέσβευε όταν έγινε αυτοκράτορας, για να κατανοήσει π.χ. την ανεκτικότητά του απέναντι στις επικρίσεις που δέχονταν ακόμη και με τον πιο σκαιό τρόπο από υποτελείς του. (Διότι ο Ιουλιανός, ναι, ίσως υπήρξε μια «διχασμένη» ιστορική προσωπικότητα, ανάμεσα στην αρχαιοελληνική και τη χριστιανική του διαπαιδαγώγηση, που όταν έγινε αυτοκράτορας κήρυξε με διάταγμα, αλλά και προσπάθησε να κάνει πράξη ζωής, τη θρησκευτική ελευθερία, πέρα και από τις προσωπικές θρησκευτικές του προτιμήσεις τις οποίες αντέτεινε μάλλον για να αποκαταστήσει -εξισορροπητικά- τον ελληνικό πολιτισμό που βρίσκονταν ήδη υπό διωγμό σε μια εποχή χριστιανικού φανατισμού.)
Αλλά πού να βρεθεί σήμερα ένα τέτοιος θεατής -με τέτοια στοιχειώδη γνώση πια και που να τον αφορά στοιχειωδώς αυτό το θέμα (συνειδησιακά), έστω κι αν είναι προκατειλημμένος αρνητικά (ως χριστιανός, ας πούμε, απέναντι στον «παραβάτη»);
Οι μεγάλες προσωπικότητες της Τέχνης ή της Ιστορίας μπορούν να επανέρχονται σήμερα μέσα από έργα καινούρια ή παλιά. Πέρα όμως από το να πωλούν ως «Ονόματα» αυτά τα έργα (προϊόντα), θα πρέπει και να κατανοούνται… Αλλά από ποιον;
...γιατί το πάθος δεν θέλει παρτιτούρες...
Ας ματώνουν τα μάτια και τα χέρια μουσικών με ταλέντο, κι ας βγαίνουν τα μάτια τους στην παρτιτούρα για να αποδώσουν, απόμακρα έστω, το πάθος ενός ρώσου συνθέτη, τη φωτιά ενός Ισπανού, την κρυστάλλινη, παγωμένη φλόγα ενός Σκανδιναβού. Τώρα πια, αυτά είναι περιττά. Η μουσική καταναλώνεται μπουκηδόν, και το ταρατατζούμ βαφτίζεται πάθος, ενώ σε «μυσταγωγία» αναγορεύεται σήμερα η «πλεισταγωγία»
Το άκουσα πρωί-πρωί στο ραδιόφωνο, σε διαφημιστικό λαϊκοποιοτικής επικειμένης παραστάσεως στην πρωτεύουσα, και μου χτύπησε. Ήδη είχαν παιανισθή καμιά δεκαριά μέτρα από διάφορους ουγγρικούς χορούς του Μπράμς από κάμποσες δεκάδες βιολιά, τα οποία διαδέχθηκε ένας βραδυψυχικός «χο-ρός των σπαθιών».
Και, δεν λέω, καλοί οι τσιγγάνοι, ιδιαίτερα αν αρκούνται στο βιολί τους (και δεν έχουν και διεκδικήσεις, να λέγεται) καλά και τα βιολιά τους, όταν μάλιστα παίζουν τις δικές τους μελωδίες, και όταν, τέλος πάντων, όλα αυτά σου προσφέρονται σε τέως ολυμπιακές αρένες.
Αλλά... υπάρχει ένα «αλλά»... εκείνο το «το πάθος δεν θέλει παρτιτούρες», τι το θέλατε, ρε παιδιά; Χειρότερα από το αυτί (που είχε ήδη πληγωθή από το άκουσμα μιας εκτός μέτρου και κλίμακος τυραννωδίας από εκατό βιολιά αμέσως προηγουμένως) πονάει το μυαλό με κάτι τέτοιες φράσεις!
Δηλαδή, ρε παιδιά, τι, κατά τη γνώμη σας, θέλει το «πάθος»; «Ντουέντε», όπως είχε επικρατήσει να αποκαλούμε αυτό το «κάτι» στη δεκαετία του ογδόντα, με την ισπανομανία εκείνης της εποχής; «Ταλέντο»; Και, καλά, ανάμεσα σε εκατό βιολιά, πού ακριβώς θα φανούν «ντουέντε» και «ταλέντα»; Μια χλαλοή ακούγεται, ασυντόνιστη και βομβώδης, δημαγωγικά πομπώδης ώστε να τέρπη το λιγότερο εξασκημένο αυτί (κυρίως: το μυαλό).
Μάλιστα λοιπόν, κατά την τρέχουσα λαϊκομαρκετίστικη φιλοσοφία, το πά-θος δεν θέλει παρτιτούρες... και το έχουν πη και πολλοί σοφοί. «Ο λόγος σκοτώνει το πάθος», «οι λογικοί διαρκούν, οι παθιασμένοι ζουν». Λόγια σοφά, που ασφαλώς ήξεραν καλά και έχουν ενστερνισθή στο διαφημιστικό γραφείο! Σιγουρα δεν τους λείπει ο ρομαντισμός.
Κι ας ματώνουν τα μάτια και τα χέρια μουσικών με ταλέντο, κι ας βγαίνουν τα μάτια τους στην παρτιτούρα για να αποδώσουν, απόμακρα έστω, το πάθος ενός ρώσου συνθέτη, τη φωτιά ενός Ισπανού, την κρυστάλλινη, παγωμένη φλόγα ενός Σκανδιναβού. Τώρα πια, αυτά είναι περιττά. Η μουσική καταναλώνεται μπουκηδόν, και το ταρατατζούμ βαφτίζεται πάθος, ενώ σε «μυ-σταγωγία» αναγορεύεται σήμερα η «πλεισταγωγία».
Κι ας είναι το «πάθος» κάτι διαφορετικό από ένα ρυθμικό θόρυβο με νότες, κι ας είναι το πάθος κάτι που δεν παράγεις αυτόματα, μόνο και μόνο διότι κρατάς ένα βιολί και είσαι και τσιγγάνος, κι ούτε το καταναλώνεις κατά παραγγελίαν. Ας θέλη τα κότσια του.
Διαθέτει κι αυτό τα σούπερ μάρκετ του. Στρίβεις αριστερά στην Μεσογείων, δεξιά στην Κατεχάκη. Βρίζεις στο φανάρι, αγριοκοιτάς τον μπροστά σου στο πάρκινγκ. Καταριέσαι τον δίπλα σου στο ταμείο, και τον δίπλα σου με τον ενοχλητικό αγκώνα στο κάθισμα.
Εξαίρεσαι μετά με τα βιολιά -δεν πολυσκαμπάζεις, αλλά τις μελωδίες τις έ-χεις ακούσει (και ποιος δεν τις έχει, άλλωστε...). Το πνεύμα σου φεύγει, μεταρσιώνεται κάπου στη σφαίρα του πλατωνικού κάλλους.
Και μετά, έντ οφ δε μάτζικ, την κάνουμε μαζικώς. Στο αυτοκίνητο, κορνάροντας στον μπροστά. Αγριοκοιτώντας τον δί-πλα. Σιχτιρίζοντας τον άλλο που σου χώθηκε. Με πάθος που δεν θέλει παρτιτούρες. Γνήσιος, εξηρμένος ακόμη, έτοιμος για λίγη τηλεόραση πριν την ξάπλα. Και συ, όπως και οι δίπλα σου...
...Ομοιοπαθείς...
Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η 10η Δεκεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η 10η Δεκεμβρίου. Η 14η, Ημέρα του Παιδιού. «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» και τα δικαιώματά του: «Δικαιούμαι τρία κρουασάν τη βδομάδα, δύο φορές πατάτες τηγανητές, ένα playstation…». Εδώ Λιλιπούπολη!
Gran Hotel Σαλονίκη
Mετά το εκπληκτικό ντεμπούτο άλ-μπουμ του «Gran Hotel Buenos Aires», ο αργεντινός Federico Aubele, επέστρεψε δισκογραφικά με το «Paname-ricana», μια παραγωγή των Thievery Corporation που πρόλαβαν να ανακηρύξουν οι κριτικοί «δίσκο της χρονιάς». Latin ρυθμοί, επιρροές από tango και bolero, ηλεκτρονικοί ήχοι, reggae/dub bass lines, hip-hop beats και φωνητικά στα ισπανικά.Το «Panamericana» είναι γεμάτο τρυφερές αναμνήσεις από την πόλη που του λείπει. Γιατί τα τελευταία 5 χρόνια δεν μένει στο «Ξενοδοχείο Μπουένος Αίρες» ούτε στην ομώνυμη πόλη, κινούμενος ως «μετανάστης» μεταξύ Βερολίνου και Βαρκελώνης και περιοδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Aρχές Δεκέμβρη, ο Federico Aubele θα βρεθεί μαζί με τη Natalia Clavier σε κάποιο «Gran Hotel» της Θεσσαλονίκης, πριν και μετά τη «acoustic» συναυλία που θα δώσουν στο Orient. Επειδή το mezze bar δεν έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει πολλούς «Παναμερικάνους», θα εκδοθούν μόνο 150 εισιτήρια
info: Federico Aubele, Orient,
Σάββατο 8/12
Το ταμείο είναι μείον
…όχι όμως και το Ξυλουργείο του Μύλου, παρόλο που το θερμόμετρο το Σάββατο θα δείχνει μείον εννέα βαθμούς rock ‘n’ roll. Αρνητικές οι θερμοκρασίες, θετικές οι κριτικές για το cocktail από rhythm ’n’ blues που θα παρουσιάσουν οι Nine Below Zero. Με την ενέργεια και την επιθετικότητα της britpop και του punk, αλλά με τις ρίζες τους βαθιά στα Chicago blues της δεκαετίας του ‘50, σε καθηλώνουν από τα πρώτα λεπτά της εμφάνισής τους με ένα λουτρό ενέργειας και καλής διάθεσης, με rock ’n’ roll, pop και reggae, χτισμένα σε μια πανταχού παρούσα R&B βάση.
info: Nine Below Zero, Ξυλουργείο, Σάββατο 8/12
Χαμένο παράδεισο
με φωνάζουν οι φίλοι
…γιατί δεν βγάζω από το cd player το «In Requiem», το πιο πρόσφατο πόνημα των Paradise Lost. Το έπος που συνέθεσε ο άγγλος ποιητής John Milton τον 17ο αιώνα, με αναφορές στην πτώση του ανθρώπου και την εκδίωξη του Αδάμ και της Εύας από τον Κήπο της Εδέμ, το προαιώνιο δίλημμα μεταξύ καλού και κακού αλλά και την ανάδειξη της ελεύθερης βούλησης, δάνεισε το όνομά του στην πιο επιδραστική dar, rock μπάντα του Ηνωμένου Βασίλειου. Παραμένει στο προσκήνιο για δύο περίπου δεκαετίες, παραμένει στην πόλη μας περίπου για ένα 24ωρο, όσο δηλαδή 24 επεισόδια του «Lost».
info:
Aμ-νηστεία
Οι ομάδες του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας στη Θεσσαλονίκη διοργανώνουν στο ινστιτούτο Γκαίτε, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10/12), εκδήλωση με το θεατρικό αναλόγιο του Ariel Dorfman, «Λέμε την αλήθεια στην εξουσία – Φωνές πέρα από το σκοτάδι». Το έργο είναι βασισμένο στις συνεντεύξεις της Kerry Kennedy Cuomo που συνέλεξε από ακτιβιστές από ολόκληρο τον κόσμο που έθεσαν τη ζωή τους σε άμεσο κίνδυνο προκειμένου να υπερασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η εκδήλωση γίνεται σε συνεργασία με την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» που έκανε πρεμιέρα στις 4/12, με το έργο του Mπράιαν Φρίελ «Mόλλυ Σουήνυ», σε σκηνοθεσία Nίκου Xουρμουζιάδη, στο θέατρο «Aμαλία». Η επιθυμία της «Mόλλυ Σουήνυ» για ολοκλήρωση, συγχώρεση και αγάπη θα παίζεται εναλλάξ με τον «Γυάλινο κόσμο» του Oυίλλιαμς, άλλωστε τα δύο έργα έχουν αντιμετωπιστεί από το θίασο ως δίπτυχο και έχουν ανεβαστεί με τους ίδιους ακριβώς καλλιτεχνικούς συντελεστές.
info: «Λέμε την αλήθεια στην εξουσία - Φωνές πέρα από το σκοτάδι», Γκαίτε, Δευτέρα 10/12,
«Μόλλυ Σουήνυ», Θέατρο Αμαλία
«Πού θα πάει πού»
Στο πλαίσιο της μεγάλης έκθεσης «Η Θεσσαλονίκη εκπέμπει...», αναβιώνει στο Τελλόγλειο, στις 10, 11 & 14/12, από την θεατρική ομάδα του Δημήτρη Κοντού «The.actro» ο μαγικός κόσμος της «Εδώ Λιλιπούπολης», της θρυλικής χώρας των Λιλιπούα, του Δήμαρχου Χαρχούδα, της Πιπινέζας. «Το χοντρό Μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι…», ενώ «Οι τρεις τους» παίζουν από τις 12/12 στο Θέατρο Σοφούλη. Σάββατο 8 και Κυριακή 9/12, Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς – Μελίνα Μερκούρη, «Σημειώσατε Χ».
Εκτός από τις θεατρικές πρεμιέρες έχουμε και τη μεγάλη μουσική πρεμιέρα στην Πολιτεία. Ο «μεγάλος ερωτικός» Γιάννης Πάριος, μαζί με το Χάρη Βαρθακούρη, τη Δόμνα και την Αναστασία, τη Φιόνα Τζαβάρα και τον Κώστα Αναγνώστου, με «τα ντουέτα του έρωτα», «το ρεσιτάλ μιας φωνής» και τα νησιώτικα, θα υπερασπιστεί τον τίτλο του «τροβαδούρου της αγάπης». «Τι θέλεις να κάνω», «Πού θα πάει πού», «Πιο καλή η μοναξιά», «Τώρα πια», «Δώσε μου λιγάκι ουρανό», «Θα με θυμηθείς». «Μη φεύγεις μη». «Η πα-ράσταση αρχίζει»!
info: Γιάννης Πάριος, Πολιτεία,
Πέμπτη 6/12
«Ρόδες» είναι και γυρίζουν
την Παρασκευή 7/12, στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσουν στο Ξυλουργείο σε επίσημη πρώτη το καινούριο τους album «Silent Disco». Νέα δουλειά έχει και ο Βασίλης Λέκκας, νέες μουσικές εμπνεύσεις που αναμιγνύουν πολλούς ρυθμούς και όργανα. Τα αποκαλυπτήρια θα γίνουν στη Βάρδια την Τετάρτη 12 & την Πέμπτη 13/12. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο του Δεκεμβρίου ο Νίκος Δημητράτος, ο ηθοποιός και τραγουδιστής του «Ρεμπέτικου» στο Πλατώ, ενώ Τετάρτη 12 και Πέμπτη 13/12 στο ίδιο Πλατώ, ο Μίλτος Πασχαλίδης, με επιλογές από τα παραδοσιακά της Κρήτης, επιτυχίες της προσωπικής του δισκογραφίας, αγαπημένα κομμάτια σύγχρονων και παλαιότερων συναδέλφων του. Δευτέρα 10 & Τρίτη 11/12, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Χρήστος Θηβαίος ενώνουν τις φωνές τους και τα τραγούδια που αγαπούν, στην Αποθήκη του Μύλου, με αποτέλεσμα μια πολύ ενδιαφέρουσα «ακουστική» συνεργασία. Επίσης τα Δευτερότριτα (10-11/12) επιλέγει και ο Αντώνης Καλογιάννης για να ρωτήσει το κοινό του και ειδικά τις «μαμζέλ» της Βάρδιας «Do you like the Greece». «Όρτσα τα πανιά»!
info: Β. Λέκκας, Α. Καλογιάννης-Βάρδια
Ρόδες, Β. Παπακωνσταντίνου &
Χ. Θηβαίος-Μύλος,
Ν. Δημητράτος, Μ. Πασχαλίδης-Πλατώ
Του πουλιού το μαντολίνο
Τη Δευτέρα 10/12 βραβεύονται στην Αίγλη, ο Νίκος Παπάζογλου, ο Chico Freeman, η Μαριώ, η Μπέτυ Βυτινάρου, ο Κώστας Βουτσάς, ο Παντελής Σαββίδης, η Μαρία Κομπατσιάρη, η Αλεξάνδρα Γωγούση-Σκανδάλη κι άλλοι σπουδαίοι «άνθρωποι του πολιτισμού». Η μουσική είναι πολιτισμός και δεν θα μπορούσε να λείπει από τη βράβευση. Το μουσικό μέρος του προγράμματος έχουν αναλάβει οι Παρασκευάς Θεοδωράκης, το μουσικό σύνολο « Αθηνά Κωσταβάρα» και οι «Beat για Beat». Το ΠαρασκευοΣάββατο που θα προηγηθεί (7-8/12), θα βρεθεί στην Αίγλη ο «παραμυθάς» Λουδοβίκος των Ανωγείων. «Το τραγούδι της Ποταμίδας» που θα διηγηθεί με τη ζεστή φωνή του και το μαντολίνο του, αφορά ένα πουλί που ζει στα ποτάμια και ό,τι κρυφό, ό,τι μιλεί και ό,τι δεν θέλει να φαίνεται.
info: Λουδοβίκος των Ανωγείων, Αίγλη, Παρασκευή 7 & Σάββατο 8/12
by βάσω μιδούχα
Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη
Πρωταγωνιστεί, με το ρόλο της Αρκάντινα, στην παράσταση του ΚΘΒΕ «Ο γλάρος» του Άντον Τσέχωφ, που παίχτηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1890 και συνεχίζει από τότε να απασχολεί τους θεατρικούς φορείς παγκοσμίως
Πείτε μου λίγα λόγια για την πλοκή του «Γλάρου»; Είναι μια οικογένεια την οποία την απαρτίζει η Αρκάντινα, ο γιος της ο Τρέμπλιεφ και ο αδερφός της, Σόριν. Η Αρκάντινα είναι μια μεγάλη ηθοποιός η οποία πάει για διακοπές στο κτήμα της το οποίο το έχει ο Σόριν. Ο γιος της ετοιμάζει μια παράσταση για να την ευχαριστήσει. Είναι ένας μελλοντικός συγγραφέας που ψάχνει καινούργιες φόρμες, κι όλα αυτά, ενώ η Αρκάντινα αντιπροσωπεύει το παλιό θέατρο. Η Αρκάντινα έρχεται με τον εραστή της Τριγκόριν στο κτήμα. Γίνεται αυτή η παράσταση και της Αρκάντινα της είναι τελείως ξένος αυτός ο τρόπος του θεάτρου, διότι γι’ αυτήν το θέατρο είναι το κλασικό -με τους πολυελαίους, με τις παύσεις, τις πόζες- δεν μπορεί δηλαδή να αντιληφθεί την καινούργια μορφή τέχνης. Το ίδιο καλοκαίρι ο γιος της είναι ερωτευμένος με την Νίνα. Η Νίνα όμως γοητεύεται από τον εραστή της Αρκάντινα. Όταν ο Τρέμπλιεφ καταλαβαίνει ότι αρχίζει να την χάνει, προσπαθεί να αυτοκτονήσει. Ο Τριγκόριν γοητεύεται από τον έρωτα της μικρούλας και αποφασίζει να αφήσει την Αρκάντινα, η οποία είναι και μεγάλη γυναίκα, και να φύγει με την Νίνα. Η Αρκάντινα όμως δεν τον αφήνει τόσο εύκολα. Είναι αυτή που του έχει στηρίξει την καριέρα του και τον έχει πριμοδοτήσει, επειδή ο Τριγκόριν είναι συγγραφέας, οπότε τον εξαναγκάζει να μείνει μαζί της, ενώ αυτός διατηρεί παράλληλα κρυφή σχέση με την Νίνα. Φεύγουν στη Μόσχα. Η Νίνα μένει έγκυος και στη συνέχεια ο Τριγκόριν την παρατάει. Ξαναγυρίζουν στο κτήμα κάποια στιγμή επειδή είναι άρρωστος ο αδερφός της Αρκάντινα. Μαζεύεται ξανά η οικογένεια κι όλος ο περίγυρος. Η Αρκάντινα είναι και πάλι με τον Τριγκόριν. Εμφανίζεται και η Νίνα, την οποία την έχει βαρεθεί. Ακολουθεί μια συζήτηση ανάμεσα στη Νίνα και τον Τρέμπλιεφ, μια καταπληκτική σκηνή σε όλο το παγκόσμιο θέατρο, στην οποία ομολογεί η Νίνα ότι εξακολουθεί να είναι ερωτευμένη με τον Τριγκόριν. Μέσα σε όλα ο Τρέμπλιεφ αυτοκτονεί. Έτσι τελειώνει το έργο.
Ποιες είναι οι απαιτήσεις του ρόλου που ερμηνεύετε; Είναι ένας ρόλος περίεργος. Παίζει στην κόψη του ξυραφιού. Είναι μια γυναίκα πάρα πολύ φιλόδοξη, 40-45 χρονών, αν και δεν λέει ποτέ την ηλικία της, έχει πρόβλημα με την ηλικία της. Αντιπροσωπεύει κατά κάποιον τρόπο όλες αυτές τις ηθοποιούς γυναίκες σταρ: τα καλά και τα κακά που μπορεί να κουβαλάνε αυτοί οι άνθρωποι. Οι οποίοι τη μια στιγμή μπορεί να είναι πάρα πολύ γενναιόδωροι και πολύ αγαπησιάρηδες, ενώ την άλλη στιγμή να είναι «bitch» στην κυριολεξία. Να είναι πολύ σκληρές με το γιο τους και με το περιβάλλον τους. Είναι γυναίκες οι οποίες έχουν μάθει -κι είναι αυτό ένα χαρακτηριστικό των γυναικών με καριέρα- να αγωνίζονται σαν άντρες κι ακόμη πολύ πιο σκληρά από ό, τι οι άντρες. Το βλέπουμε αυτό παντού, όπου υπάρχουν διοικητικές θέσεις με γυναίκες για παράδειγμα. Ακόμη υιοθετούν τον τρόπο τον ανδρικό και το ντύσιμο το αντρικό για να επιβληθούν σε ένα χώρο καθαρά ανδροκρατούμενο. Για να επιβιώσει μια γυναίκα σε έναν τέτοιο χώρο πρέπει και η ίδια να είναι ατσάλι. Να είναι αποφασιστική, να είναι «killer». Να έχει στόχους και να «χτυπάει». Η Αρκάντινα έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι πολύ τρυφερή, πολύ καλή και πολύ γενναιόδωρη αλλά από την άλλη στιγμή όταν ξέρει το στόχο της, δεν θα υπολογίσει τίποτα προκειμένου να τον φτάσει, ούτε το ίδιο της το παιδί. Είναι εξαιρετικά σκληρή. Είναι πρώτα σκληρή με τον εαυτό της και μετά έχει γίνει σκληρή με όλους τους υπόλοιπους.
Τι το διαφορετικό βλέπουμε όσον αφορά στη σκηνοθεσία; Το στοιχείο που καθιστά τη σκηνοθεσία διαφορετική είναι η αντιμετώπιση. Συνήθως «Ο γλάρος» ανεβαίνει από μια πρωταγωνίστρια, δηλαδή το έχει ανεβάσει και η Κάτια Δανδουλάκη και πάρα πολλές άλλες πρωταγωνίστριες, είναι αυτές που βάζουνε τα χρήματα, άρα το κέντρο της σκηνοθεσίας είναι η θιασάρχισσα, δηλαδή η Αρκάντινα. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό το πράγμα. Στο έργο του Τσέχοφ, ούτως ή άλλως και οι δέκα οι ρόλοι είναι ισάξιοι, δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι. Δηλαδή δεν με φωτίζει, επειδή παίζω την Αρκάντινα, διαφορετικά ο σκηνοθέτης μου, φωτίζει και τους δέκα εξίσου.
Πώς δουλέψατε το έργο; Δουλέψαμε μαγικά για τις συνθήκες του Κρατικού Θεάτρου, μπορώ να πω σαν ομάδα. Ο Πέτρος Ζηβανός είναι εξαιρετικός δά-σκαλος. Έχω την τύχη να είναι και προσωπικός μου φίλος. Εμένα μου εμπιστεύτηκε την Αρκάντινα, που είναι πολύ μεγάλο τόλμημα, επειδή είναι ένας ρό-λος που θα έκανε σαν τρελή οποιαδήποτε πρωταγωνίστρια για να τον παίξει και μου έκανε εξαιρετική τιμή να μου τον δώσει. Το ’84 είχα παίξει την Μάσα και τότε στη σκηνή του Κρατικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου. Τα είχα πάει αρκετά καλά. Υπάρχουν δηλαδή ακόμη άνθρωποι που με θυμούνται σαν Μάσα. Ελπίζω και τώρα να με θυμούνται και σαν Αρκάντινα.
Ποιες ήταν οι «γραμμές» που σας έ-δωσε ο σκηνοθέτης όσον αφορά στο στήσιμο; Το στήσιμο προκύπτει περισσότερο από τη συνεργασία του ηθοποιού με το σκηνοθέτη. Αυτό είναι το καλό με τον Πέτρο Ζηβανό. Είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία. Ο ένας ρέει μέσα στον άλλον. Αυτό που θα δει ένας θεατής σε πρώτο επίπεδο είναι ότι δεν φοράμε κουστούμια εποχής. Είναι καθημερινά κουστουμιά που θα μπορούσες να τα δεις και στο δρόμο. Βέβαια με μια θεατρικότητα και με μια σκοπιμότητα. Όσον αφορά στην επικοινωνία ανάμεσα στους ηθοποιούς δεν υπάρχει το «δήθεν». Είναι η αλήθεια η δική μου και των υπολοίπων ηθοποιών. Πώς θα αντιμετώπιζε ο καθένας από εμάς τις καταστάσεις που παρουσιάζονται στο έργο. Όλα είναι σε μια πολύ ρεαλιστική φόρμα. Και μέσα από αυτόν το ρεαλισμό «βγαίνει» και η ποιητικότητα του κειμένου.
Ποιες ήταν οι δυσκολίες που συναντήσατε στους τρεις μήνες προετοιμασίας της παράστασης; Οι δυσκολίες πάντοτε αφορούν το πώς θα πλησιάσεις ένα ρόλο. Όλοι οι ηθοποιοί το αντιμετωπίζουν αυτό. Στην αρχή σου φαίνεται βουνό, μετά αρχίζεις και λύνεσαι κάπως, μετά αρχίζεις και μπλοκάρεις τελείως και σιγά σιγά διαμορφώνεται το πράγμα. Είναι σαν γέννα, χρειάζεται ένας χρόνος επώασης. Έπειτα στα έργα του Τσέχοφ ακόμη κι ένα χρόνο να έκανα πρόβες, θα συνέχιζα να έβρισκα καινούρια στοιχεία. Υπάρχουν τόσες πολλές πλευρές στο ρόλο για να φωτίσεις που δεν μπορείς μέσα σε τρεις μήνες να τα έχεις όλα. Είναι πράγματα που όσο περισσότερο τα ψάχνεις τόσο περισσότερα στοιχεία βρίσκεις.
info: «Ο γλάρος» του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Ευανθία Τσαντίλα
«Η Σιωπή», μια εγκατάσταση με βιντεοπροβολή, παρουσιάστηκε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι) στη διάρκεια του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο πλαίσιο της 1ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, με τη συνεργασία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ με τον Γιάννη Κουνέλλη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1997. Από το 1998 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην 48η Μπιενάλε της Βενετίας, Ελληνικό Περίπτερο (1999), στο Κρατικό Μουσείο Αρχιτεκτονικής, Μόσχα (2001), στο Bερολίνο (2002), στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2004), στο Künstlerhaus Bethanien, Βερολίνο (2004), στη Μπιενάλε της Πράγας (2005), στο Martin Gropius Bau, Βερολίνο (2005), στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2006). Το 1997 συντόνισε ένα εργαστήριο με συμμετέχοντες από την Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ υπό την επίβλεψη του Γιάννη Κουνέλλη, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκη ’97.
Ποιοι υπήρξαν οι λόγοι που σας οδήγησαν να φύγετε από τη χώρα μας; Η περιέργεια και το ενδιαφέρον να γνωρίσω άλλα πράγματα και πιο συγκεκριμένα η επιθυμία μου να σπουδάσω στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ, που τότε ακόμη ήταν μια πολύ σημαντική σχολή.
Ποια η υποδοχή των καλλιτεχνών στη Γερμανία τότε και ποιες οι διαφορές με το σήμερα; Σε αυτό το θέμα δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Αρκεί κανείς να σκεφτεί και να ερευνήσει τις συνθήκες που επικρατούν σε ένα πιο γενικό πλαίσιο για να καταλάβει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες που έπαιξαν και παίζουν σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας και στη διακίνηση της τέχνης. Στη Γερμανία το 1991 που εγκαταστάθηκα εγώ, ήταν τα πρώτα χρόνια της συνειδητοποίησης της οικονομικής κρίσης και των περικοπών. Σήμερα αυτή η κρίση δεν αποτελεί νέο και ζούμε όλοι τις συνέπειές της. Αυτό σημαίνει πως στη Γερμανία, αναλογικά πάντα με το παρελθόν, ο καλλιτέχνης έχει σήμερα λιγότερες κρατικές παροχές, όπως για παράδειγμα στον ασφαλιστικό τομέα και στις χρηματοδοτήσεις.
Ποια η σχέση του έργου σας «Η Σιωπή» στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης με τις προηγούμενες δουλειές σας; Η δυνατότητα να δημιουργήσω το έργο «Η Σιωπή» με συμπαραγωγή μεγάλου κρατικού γερμανικού φορέα και του θεάτρου Φολκσμπίνε του Βερολίνου, ήταν η διαφορά. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να ερευνήσω σε άλλη κλίμακα, με περισσότερα μέσα τα καλλιτεχνικά ερωτήματα που με απασχολούν. Πώς δηλαδή οι διαφορετικές τέχνες έρχονται σε συνάντηση και τι προκύπτει από αυτή τη συνάντηση ως εικαστικό αντικείμενο. Πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις δομές του αλλά και τον ίδιο το χώρο του θέατρου για να παρουσιάσεις ένα εικαστικό έργο. Η έκθεση του έργου στη συνέχεια σε διαφορετικά πλαίσια και σε διαφορετικό κοινό, με τελευταία παρουσίαση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης ως παράλληλη εκδήλωση με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ήταν για μένα μια ξεχωριστή εμπειρία.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κέντρα σύγχρονης τέχνης στην εποχή μας και ποιες οι σχολές τους; Εάν εννοείτε τα οικονομικά, τότε νομίζω πως είναι οι γνωστές μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου. Εάν εννοείτε τα καλλιτεχνικά, τότε θα πρέπει να ομολογήσω ότι αναφέροντας μερικές πόλεις δεν απαντώ στην ερώτησή σας. Δεν ορίζουμε την έννοια του καλλιτεχνικού κέντρου με τον ίδιο τρόπο όπως παλιά. Μάλλον εννοούμε περισσότερο ως «κέντρα» τις πόλεις στις οποίες συγκεντρώνονται πολλοί καλλιτέχνες, γκαλερί, συλλέκτες και συμβάντα, παρά το ότι εκεί αναπτύσσεται η τέχνη ως αποτέλεσμα του συλλογισμού και της αντιπαράθεσης των καλλιτεχνών με τις τοπικές κοινωνικές, και τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που βιώνουν.
Ποια η εμπειρία σας από την συνεργασία σας με τον Γιάννη Κουνέλλη; Η συνεργασία μου με τον Γιάννη Κουνέλλη στο εργαστήριο που επιμελήθηκα το 1991, με συμμετέχοντες από την Ακαδημία του Ντίσελντορφ και την Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, ωφέλιμη και ουσιαστική. Ο Κουνέλλης ήταν καθηγητής μου τότε στο Ντίσελντορφ και μου έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη. Αυτό που φρόντισα να κάνω ήταν να δημιουργήσω το κατάλληλο πλαίσιο, ένα νοητό τόπο συνύπαρξης και έρευνας, έτσι όπως η ίδια τον είχα στο μυαλό μου ως καλλιτέχνης, όπου μεγάλη απαίτηση από τους συμμετέχοντες σπουδαστές ήταν η ουσιαστική παράλληλη εργασία. Ο ίδιος ήρθε α-φού ήδη είχαν ορισθεί οι βάσεις και το πλαίσιο, για να συμβάλει καταλυτικά με την παρουσία του στην ολοκλήρωση του εργαστηρίου.
Ποια η θέση του έργου τέχνης σήμερα και ποιος ο ρόλος του; Αυτό είναι δύσκολο να το πει κανείς με λίγα λόγια. Το έργο τέχνης μοιάζει σήμερα να μετατρέπεται σε πολιτιστικό προϊόν και αλλιώς πλέον εννοείται ο ρόλος του. Αυτό είναι ευθύνη όλων μας και είναι και υποχρέωση όλων μας να σκεφτούμε ανάλογα είτε ως δημιουργοί είτε ως διαμεσολαβητές, πολιτικοί και πολίτες αυτού του κόσμου.
Ένα σχόλιο για τις σύγχρονες εικαστικές πρακτικές… Στις περιπτώσεις που η τέχνη καταφέρνει να ανοίξει προοπτικές σκέψης και αισθήματος, τότε αυτή η τέχνη είναι σπουδαία. Αλλιώς γίνεται απλώς εικονογράφηση μιας κατάστασης ή μιας προσωπικής εντύπωσης του καλλιτέχνη για τον κόσμο, με όλα τα αρνητικά επακόλουθα που έχει αυτό.
Ποια η γνώμη σας για την πολιτιστική πολιτική της Ευρώπης και ποια η σχέση της με τη χώρα μας; Δύσκολο θέμα, αφού η πολιτιστική πολιτική της Ευρώπης περνά σχεδόν απαρατήρητη στους κύκλους των καλλιτεχνών. Ποιος καλλιτέχνης σήμερα παρακολουθεί τα σχετικά δημοσιεύματα που παρουσιάζονται στις ιστοσελίδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ποιος παρακολουθεί τα μεγάλα συνέδρια στα οποία καθορίζονται, υποτίθεται, ανοιχτά οι στρατηγικές αυτές; Ωστόσο ακόμη και εάν είναι δύσκολη η πρόσβαση στα μεγάλα κέντρα των αποφάσεων και ακόμη πιο δύσκολη η διαπραγμάτευση των αποφάσεων αυτών, είναι σημαντική η γνώση του τι σχεδιάζεται για μας, για να μην λέμε μετά, «χωρίς εμάς».
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους καλλιτέχνες στα πρώτα τους βήματα; Να συγκεντρωθούν στο πώς να αναζητούν τα όρια, να τολμούν να τα ανατρέπουν. Να μάθουν να δημιουργήσουν φόρμες αντίστασης και ελευθερίας. Εάν βά-λουν τέτοιους στόχους στα πρώτα τους βήματα, ίσως να έχει περισωθεί κάτι πολύτιμο για το μέλλον μας.
by μαρία κενανίδου
ΙΝΤΙΟΤΕΚ
«Χωρίς αποσκευές» είναι το όνομα του τελευταίου δίσκου τους που κυκλοφορεί από την PLUS REC. Κι όμως, οι Αλέκος Σπανίδης, Σάκης Ραπτόπουλος, Αλέξης Βλασιάδης, Στέργιος Γιάννος και Άλκης Κανίδης, ήδη κουβαλούν στις αποσκευές τους δύο LPs και μια σειρά πετυχημένων εμφανίσεων
Το track Idioteque των Radiohead ήταν παραδόξως το πρώτο τους που ξέφευγε από τον κιθαριστικό και στρεφόταν στον ηλεκτρονικό ήχο. Γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα; Δεν βρίσκετε πως στον ήχο σας κυριαρχούν οι μελωδικές κιθάρες; Αλέκος: Το όνομα προέκυψε τυχαία, ακούγοντας το τραγούδι κάπου έξω ένα βράδυ. Μας άρεσε ως τραγούδι και μας άρεσε και ως λέξη. Δεν το σκεφτήκαμε και πολύ παραπέρα.
Το ύφος της μουσικής σας ακούγεται περισσότερο με αγγλόφωνο στίχο. Εσείς γιατί γράφετε ελληνικούς; Άλκης: Γράφουμε ελληνικούς στίχους γιατί μιλάμε ελληνικά στο 99,9 % του χρόνου μας. Ξέρουμε ότι υπάρχει τεράστια δυσπιστία απέναντι στον ελληνικό στίχο γενικά. Όμως, αν το καλοσκεφτείς, οι έλληνες ροκ στιχουργοί μιλάνε ακριβώς για τα ίδια πράγματα για τα οποία μιλάνε και οι αντίστοιχοι άγγλοι και αμερικάνοι. Είναι αφελές έως υποκριτικό να λες ότι δεν ακούς ελληνικά συγκροτήματα απλά και μόνο επειδή μιλάνε ελληνικά, όταν κι εσύ μιλάς ελληνικά!
Υπάρχει κίνηση στη μουσική της πόλης, που να μπορεί να οριστεί ως σκηνή της Θεσσαλονίκης; Σάκης: Υπάρχουν ακόμα πολλές μπάντες σ’ αυτήν την πόλη. Κάποιες αξιόλογες. Δεν ξέρω όμως εάν υπάρχει ένα συγκεκριμένο ύφος ώστε να μιλάμε για «σκηνή».
Στίχους πώς γράφετε; Υπάρχουν σταθερά κάποια θέματα που μονοπωλούν το ενδιαφέρον σας; Άλκης: Στα 12 τραγούδια του «Χωρίς αποσκευές» υπάρχει ένα ερωτικό. Όλα τα υπόλοιπα μιλάνε για την απώλεια, το Θεό, το ρατσισμό, τις επιλογές, την πόλη και την εποχή που ζούμε. Γράφουμε για όσα μας απασχολούνε βαθιά. Αν κάτι μας αγγίξει θα το κάνουμε τραγούδι, ό, τι κι αν είναι αυτό.
Διατηρείτε και σελίδα στο My Space. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν το δικτυακό τόπο, τελικά ενισχύει ή αποδυναμώνει τη μουσική βιομηχανία, τουλάχιστον στην Ελλάδα; Εσάς σε τι σας βοήθησε; Σάκης: Το Μy space το λατρεύουμε! Βρέθηκε ένας τρόπος να επικοινωνούνε τα συγκροτήματα με το κοινό (και αντίστροφα φυσικά) χωρίς την παρεμβολή μεσαζόντων. Είναι ένα ακόμα βήμα προς την αυτο-οργάνωση της μουσικής. Αλέκος: Η αλήθεια είναι βέβαια ότι στην Ελλάδα τώρα αναπτύσσεται, αν και έχει μεγάλη κίνηση. Το αν βοηθάει τη βιομηχανία δεν μας απασχόλησε ποτέ.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Αλέκος: Θέλουμε να παίξουμε σε όσο περισσότερα μέρη γίνεται ανά την Ελλάδα. Σάκης: Και να δείξουμε τη δουλειά μας σε όσους είναι ανοιχτοί στο καινούριο.
info: «Χωρίς Αποσκευές» ζωντανή παρουσίαση του δίσκου, Ξυλουργείο του Μύλου, Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου, ώρα έναρξης 22.00
by γκέλυ μαδεμλή
3ο Break Dance & Graffiti Contest - Battle of the Best
3ο Break Dance & Graffiti Contest
Άλλη μια χρονιά πλησιάζει στο τέλος της και φυσικά δεν θα μπορούσε να φύγει χωρίς την ανάδειξη και τη βράβευση του καλύτερου B-Boy και του καλύτερου Graffiti Writer για το 2007
To CITY urban living παρουσιάζει το
2 πεδία μάχης. 2 τίτλοι προς διεκδίκηση. Μοναδικό κίνητρο η 1η θέση!
Η αδρεναλίνη θα χτυπήσει κόκκινο με τις συναυλίες που θα πραγματοποιηθούν μετά τη λήξη των διαγωνισμών με guest εμφάνιση, από το εξωτερικό, του J-RO των Alkaholicks και τεσσάρων ακόμη Hip-Hop group από την εγχώρια σκηνή.
Το Battle of the Best διοργανώνεται για 3η συνεχή χρονιά αποκλειστικά στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Αποτελεί την πανελλήνια γιορτή εναλλακτικών μορφών πολιτισμού, φιλοξενώντας διαγωνιζόμενους από όλη την Ελλάδα και γνωστούς καλλιτέχνες-κριτές από όλη την Ευρώπη. Φέτος, η καινοτομία έρχεται με τη δημιουργία ενός καινούριου διαγωνισμού «All Battle All 2007». Οι 4 καλύτερες ομάδες, 2 από την Αθήνα και 2 από την Θεσσαλονίκη, θα αναμετρηθούν μέχρι τελικής πτώσεως για την κατάκτηση του τίτλου της καλύτερης ομάδας στην Ελλάδα.
Breakdance
Zerow (Dead Prez-Athens)
Rondwin (Total Reality-Thessaloniki)
Ardy (Fuera d’ Estilo-
Revo (Total Reality-Thessaloniki)
Suspens (Total Reality-Thessaloniki)
Windswept (Total Reality-Thessaloniki)
Bogi (Homeless-Thessaloniki)
Eddy (Homeless-Thessaloniki)
Tribal X ((Dead Prez-Athens)
Lucky Luke (Dead Prez-Athens)
Heat (Β.W.F.-Athens)
Alex (Fuera d’ Estilo-
Graffiti
Keiken (
Karma (
Jerz (
Onare (
T 098 (Veroia)
Alle (
Tarta (
Zander (
Siemor (
Zek (
Phaz (
Wher (Drama)
Anser (Sparti)
Suk (Veroia)
Spike (
Jouer (Alexandroupoli)
info: 8/12, Be a Star, ΧΑΝΘ, ώρα έναρξης διαγωνισμών: 15.00, ώρα έναρξης συναυλιών: 21.30
ΘΕΑΜΑΤΑ
Goethe Institut (Βασ. Όλγας 66, Τ: 2310 889610) «Λέμε την Αλήθεια στην Εξουσία», «Φωνές πέρα από το σκοτάδι» Θεατρικό Αναλόγιο του Ariel Dorfman βασισμένο σε συνεντεύξεις της Kerry Kennedy Cuomο, βραδιά αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε συνεργασία με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης. Δευτέρα 21.00, εισιτήρια 10
Studio Νέμεση (Δελφών 176, Τ: 2310 326230, 853361) «Σεξ ή Σέξπιρ; Ιδού η απορία» σε κείμενο της ομάδας «Νέμεση» και σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου, με τους Κική Ιωαννίδου, Τζίμη Κούρτη, κ.ά. Σάββατο 21.30, Κυριακή 19.30.
Studio Παράθλαση (Κασσάνδρου 132, Τ: 2310 216567) «Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, σε μετάφραση Μόνας Κιτσοπούλου και Γιώργου Γκασνάκη, και σε σκηνοθεσία Μόνας Κιτσοπούλου. Σάββατο & Κυριακή 21.00, εισιτήρια 15, 10 (φοιτητικό)
Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου, Τ: 2310 251630, πληροφορίες: 2310 288000) «Ιουλιανός ο Παραβάτης» του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Νικήτα Τσακίρογλου, με τους Χρήστο Σουγάρη, Στέλλα Καζάζη, κ.ά. Παρασκευή, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15 (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12 (φοιτητικό-εξώστης-λαϊκές)
Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» (Μεταμορφώσεως 7-9, πληροφορίες: 2310 481006) «Σημειώσατε Χ» από την ομάδα μοντέρνου χορού «Μίνθη» της Ολυμπίας Παπαδημητρίου. Σάββατο, Κυριακή 21.00, εισιτήρια 10 (ταμείο) 5 (προπώληση στις σχολές «Χορός Κίνηση»)
Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, Τ: 2310 821483) «Γυάλινος Κόσμος» του Τεννεσσή Ουίλλιαμς, από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, σε σκηνοθεσία Νίκου Χουρμουζιάδη, με τους Μένη Κυριάκογλου, Νανά Παπαγαβριήλ, κ.ά. Σάββατο 21.00, Κυριακή 19.00. «Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο» του Σάκη Σερέφα, σε σκηνοθεσία της Kορίνας Xαρίτου, με τους Δημήτρη Nαζίρη, Mαρίτα Tσαλκιτζόγλου, κ.ά. Τετάρτη 21.00. «Μόλλυ Σουήνυ» του Μπράιαν Φρίελ, σε σκηνοθεσία Nίκου Xουρμουζιάδη, με τους Eλένη Δημοπούλου, Nίκο Λύτρα, κ.ά. Πέμπτη-Παρασκευή 21.00, εισιτήρια 20, 12 (φοιτητικό), 15 (Τετάρτη & Πέμπτη), 10 (φοιτητικό Τετάρτη & Πέμπτη)
Θεάτρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1, πλ. Αγ. Σοφίας,
Τ: 2310 225172, πληροφορίες: 2310 428007) «Κατσαρίδα», σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου με τους Μιχάλη Οικονόμου, Γιώργο Παπαγεωργίου. Τετάρτη-Παρασκευή 21.30, Σάββατο, Κυριακή 19.00 & 21.30, εισιτήρια 19, 15 (φοιτητικό)
Θέατρο Ε.Μ.Σ. (Εθν. Αμύνης 2, Τ: 2310 223528) «Ο γλάρος» του Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού, με τους Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη, Εύη Σαρμή, Ευθύμη Παππά, κ.ά. Πέμπτη, Παρασκευή 21.00, Τετάρτη, Σάββατο 18.00 & 21 00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15 (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία) 12 (φοιτητικό-εξώστης)
Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη γωνία, Τ: 2310 423925) «Οι τρεις τους» της Ελένης Μερκενίδου, από το θέατρο Λύκη Βυθού, σε σκηνοθεσία Παύλου Δανελάτου . Τετάρτη, Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 15, 10 (μειωμένο). Για δέκα μόνο παραστάσεις, από τις 12 ως τις 23/12
Θέατρο Τεχνουργείο (Αγίου Δημητρίου 121, πληροφορίες: 2310 472090) «Common People» της Σμαρώς Πλατιώτη, σε σκηνοθεσία Σμαρώς Πλατιώτη, με τους Ελευθερία Τσάκουρη, Γιάννης Τσίκουλας, κ.ά. Παρασκευή-Κυριακή 21.30
Θέατρο Φλέμιγκ (Μισραχή 15, Τ: 2310 812000) «Λας Παλάβρας» Stand Up Comedy σε σκηνοθετική επιμέλεια Γρηγόρη Μήττα. Παρασκευή, Σάββατο 22.00, εισιτήρια 10, 7 (φοιτητικό). «Διαστροφή» του Χοσέ Σάντσις Σινιστέρα, με τους Ιωάννα Σιδηροπούλου, Αντιγόνη Μπάρμπα κ.ά. Κυριακή 21.00, εισιτήρια 10, 7 (φοιτητικό)
Καφωδείο Ελληνικό (Ιουστινιανού 3, Τ: 2310 237016, πληροφορίες: 6944 613607, 6945 524190) «Μου Λεν… Ρουζ» μουσικοθεατρική παράσταση από το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου. Τετάρτη 22.30, τιμή εισόδου 3
Κέντρο Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης, Αίθουσα θεάτρου (Λαγκαδά 221, Τ: 2310 659418) «Λυσιστράτη 2017» από τη θεατρική ομάδα «Καπνομάγαζο», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή, με τους Μπάμπη Καλτσίδη, Αλέξανδρο Καλτσίδη,κ. ά. Σάββατο, Κυριακή 20.30, εισιτήρια 5
Μικρό Θέατρο (Αντωνίου Καμάρα 3, Τ: 2310 232799, πληροφορίες: 6979 884401) «100» των Diene Petterle, Neil Monaghau και Christopher Heimann, από το θέατρο «Περιπλάνηση», σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου, με τους Τζέησον Αρκουίν, Βίκυ Παναγιωτοπούλου, κ.ά. Παρασκευή, Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00, εισιτήρια 15, 10 (φοιτητικό)
Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, πληροφορίες: 2310 288000) Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» «Μία Κωμωδία» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, από το Κ.Θ.Β.Ε., σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου, με τους Άγγελο Παπαδημητρίου, Γιάννη Σιαμσάρη, κ.ά. Παρασκευή-Κυριακή, Τετάρτη, Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 20, 15 (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12 (φοιτητικό-εξώστης). Μικρό Θέατρο «Ανάσα Ζωής» του Ντέιβιντ Χέαρ, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, με τις Αλεξάνδρα Λαδικού, Μαρία Σκούντζου. Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00, εισιτήρια 20, 15 (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία), 12 (φοιτητικό-εξώστης)
Ράδιο Σίτυ (Παρασκευοπούλου 9, Τ: 2310 834996) «Annie» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Τόλη και χορογραφίες Chet Walker. Σάββατο 18.00, Κυριακή 11.30 & 18.00 (σχολικές παραστάσεις κατόπιν συνεννοήσεως), εισιτήρια 16, 12 (μειωμένο). Πληροφορίες για παραστάσεις: 2310 819153, 824970
Στούντιο Ars Moriendi (Κουφίτσα 18, Τ: 2310 248588) Περιγραφή Εικόνας-Εκδοχή Β’ του Heiner Müller από την Εταιρεία Θεάτρου Ars Moriendi, σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα και Πηνελόπης Χατζηδημητρίου, με τους Τόνια Δάκου, Θάνο Νίκα. Σάββατο, Κυριακή, Πέμπτη 21.00, εισιτήρια 12, 9 (μειωμένο)
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών (Αγίου Δημητρίου 15, Τ: 2310 991610) «Talk Radio» του Eric Bogosian, σε σκηνοθεσία Ηλία Παπαδόπουλου, με τους Νίκο Πλυτά, Ζωή Κυριακίδου, Πέτρο Μάλαμα, κ.ά. Δευτέρα 20.00, είσοδος ελεύθερη
Χώρος Τέχνης 3ος Όροφος (Καθολικών 4, Τ: 2310 535747) «Της κάτω γης ο Αφέντης» από την Ανθή Θάνου και τον Παναγιώτη Κούλελη της Ομάδας Καλλιτεχνών «Ούγκα Κλάρα», Τρίτη 21.00, εισιτήρια 10, 7. «Σκυλιά στο Πάρκο» από την Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή, με τους Κώστα Ισακίδη, Δημήτρη Κουρέα κ.ά. Πέμπτη-Κυριακή 21.30, εισιτήρια 15, 10 (φοιτητικό)
Για παιδιά και νέους
Mediterranean Cosmos (11o χλμ Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, Τ: 2310 489571) «Ένα ημερολόγιο… με τη δική σας φωτογραφία» εικαστικό εργαστήριο, Σάββατο 12.00-14.30. : «Ένα παραμύθι και μια αλήθεια για την παγκόσμια ημέρα των παιδιών» θεατρικό παιχνίδι, Σάββατο 18.30-20.30. Είσοδος ελεύθερη για όλες τις εκδηλώσεις
Αθήναιον (Βασιλίσσης Όλγας 35, πληροφορίες: Τ: 2310 749549) «Κου-Κου» της Μαρίας Αλβανού, από το θέατρο «Νεφέλες», σε σκηνοθεσία Παντελή Καραγιάννη, με τους Μαρία Αλβανού, Νίκο Κασάπη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 9, 6 (σχολικό).
Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2, Τ: 2310 262051, πληροφορίες 2310 417068, 6977 445161) «Η Κοιμωμένη ξύπνησε» της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου, από το Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης. Κυριακή 11.30, καθημερινές για σχολεία, εισιτήρια 12
Βακούρα (Ιωάννου Μιχαήλ 8, Τ: 2310 233665) «Η Μικρή Γοργόνα» του Χ.Κ. Άντερσεν, σε σκηνοθεσία Γιώργου Ροντίδη, Κυριακή 11.30 & 15.00, εισιτήρια 12
Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου, Τ: 2310 296800, πληροφορίες: 2310 288000) «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» σε διασκευή και σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, με τους Βασίλη Βασιλάκη, Ελευθερία Τέτουλα, κ.ά. Κυριακή 11.00, εισιτήρια 10, 9 (ομαδικό), 7 (σχολικό)
Bαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Γ. Βαφόπουλου 3, Τ: 2310 424132, 424133) «Θεατροπαραμύθια»: «H Μάγισσα Κακοσμία και το μυστικό του σεντουκιού» και «Ένας για όλους, όλοι για έναν…και οι ψήφοι σε έναν» πρόγραμμα γνωριμίας με το θέατρο και τις τεχνικές του για παιδιά, από την Ελευθερία Μπάκα. Παρασκευή 10.00. Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση με τα παιδιά του θεατροχώρου «Θεατροφωλιά». Σάββατο 19.00. «Το θέατρο πάει σχολείο: χριστουγεννιάτικα» γνωριμία με τη συγγραφέα Σοφία Μελιγκοπούλου. Δευτέρα 10.00. Είσοδος ελεύθερη για όλες τις εκδηλώσεις
Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης (Λαγκαδά 221 & Χρυσ. Σμύρνης 1, Τ: 2310 605447, πληροφορίες: 2310 229249, 6976 232727) «Χάνσελ & Γκρέτελ» των αδερφών Γκριμ, από το θέατρο τέχνης «Ακτίς Αελίου», σε σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη και μουσική Ευγένιου Δερμιτάσογλου. Κυριακή 12.00, εισιτήρια 10, 7 (σχολικό). Σχολικές παραστάσεις κατόπιν συνεννοήσεως
Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71 & Παρασκευοπούλου, Τ: 2310 821483) «Το όνειρο του Ρο» της Στέλλας Μιχαηλίδου, από την Πειραματική σκηνή της Τέχνης σε σκηνοθεσία Στέλλας Μιχαηλίδου, με τους Δημήτρη Βάρκα, Σταύρο Ευκολίδη κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 10, 7 (σχολικό)
Θεάτρο Εγνατία (Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Τ: 2310 225172) «Ομήρου Οδύσσεια, το Παραμύθι των Παραμυθιών» από το θίασο «Culture Factory» σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη, με τους Αργυρώ Ανανιάδου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Δημήτρη Μποζίνη κ.ά. Κυριακή 11.00 & 15.00, εισιτήρια 12, 7 (σχολικό)
Θέατρο Λαμπιόνι (Αγάθωνος 31, Ξηροκρήνη, Τ: 2310 749259) «Ο Πρίγκιπας της Γομολάστιχας» της Υβόννης Μεταξάκη, σε σκηνοθεσία Αννίτας Γκαϊτατζή, με τους Αστέρη Αναστασιάδη, Αγγελική Σδράνη, Χρήστο Σιταρίδη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήριο 10
Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη γωνία, Τ: 2310 423925) «Μόνοι στο Σπίτι» της Καλλιόπης Παπαδάκη, σε σκηνοθεσία Παυλίνας Χαρέλα, με τους Κώστα Αποστόλου, Μαρίνο Καρπούζα, Κώστα Καβακιώτη, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 12, 7 (σχολικό). Σχολικές παραστάσεις κατόπιν συνεννοήσεως
Θέατρο Φλέμιγκ (Μισραχή 15, Τ: 2310 812000) «Πετάει πετάει ο γλάρος» της Κορίνας Ιωαννίδου, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Μήττα, με τους Ελένη Γκαπ, Σταυρούλα Δάλμπαλη, Μαρία Ραμματά, κ.ά. Κυριακή 11.30, εισιτήρια 8
Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης (Εθνικής Αμύνης 27 & Αλεξ. Σβώλου, πληροφορίες: 2310 378314) «Οι καρκάντζαλοι στο μύλο» παράσταση αφήγησης με συνοδεία ζωντανής μουσικής από την Ανθή Θάνου με τη συμμετοχή του μουσικού Παναγιώτη Κούλελη. Δευτέρα 11.00, είσοδος ελεύθερη
Κοπερτί (Βασ.Όλγας 71 με 28ης Οκτωβρίου, Τ: 2310 866123) «Οι Δευτέρες του Κοπερτί» πρωτοποριακό πρόγραμμα κοινών δράσεων γονέων και παιδιών «Μαζί». Δευτέρα 19.00-20.30, εισιτήριο ανά ζευγάρι γονέα-παιδιού: 10
Λιλιπούπολη (Αλ. Σβώλου 7, Τ: 2310 277501) Εργαστήριο Δημιουργικής έκφρασης και γραφής με την Αριάν Κότση, Δευτέρα 21.00-22.30. Μαθήματα αφρικανικών κρουστών για αρχάριους από τον Άρη Παπανικολάου, Τρίτη 20.30-22.30. Ομάδα γονέων με την Αριστέα Αρσενοπούλου, Πέμπτη 17.30
Μέγαρο ΧΑΝΘ (Πλατεία ΧΑΝΘ, Τ: 2310 241007) «Ο Καραγκιόζης και οι πονηριές του τζερτζεβούλη» θέατρο σκιών από τον Μιχάλη Χατζάκη, Σάββατο 18,30, εισιτήρια 7. «Οι καρκάντζαλοι στο μύλο» παράσταση αφήγησης με συνοδεία ζωντανής μουσικής με τους Ανθή Θάνου και Παναγιώτη Κούλελη, Κυριακή 11.30, εισιτήρια 5. «Ο Φασουλής και η Μάγισσα Μπαχλεβίτσα» κουκλοθέατρο από τις Λίτσα και Χριστίνα Μπήτιου. Κυριακή 12.30, εισιτήρια 5. «Κοκκινοσκουφίτσα» του Περώ, κουκλοθέατρο από τις Λίτσα και Χριστίνα Μπήτιου. Κυριακή 18.30, είσοδος ελεύθερη με προσκλήσεις
Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, πληροφορίες: 2310 288000) Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός»: «Όνειρο του Δωδεκάμερου» του Γιώργου Θεοτοκά, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, με τους Ανθή Ευστρατιάδου, Χρήστο Τανταλάκη, κ.ά. Κυριακή 11.00, καθημερινές για σχολεία 10.30, εισιτήρια 10
Ολύμπιον (Πλ. Αριστοτέλους 10, Τ: 2310 378400) «Όταν τα ξωτικά συνάντησαν τα καλικαντζαράκια» παραμυθόδραμα από την Ομάδα Τέχνης και Λόγου «Φαντασία». Κυριακή 11.00, εισιτήρια 8, 6 (σχολικό)
Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Χαριλάου (Νικάνορος 3 και Στ. Νούκα, πληροφορίες: 2310 374805) «Χριστουγεννιάτικη περιπέτεια» θεατροπαιδαγωγικό δρώμενο. Δευτέρα, Τρίτη 09.30-11.00, Τετάρτη 10.30-12.00, είσοδος ελεύθερη
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών (Αγίου Δημητρίου 15, Τ: 2310 991610) «Εδώ Λιλιπούπολη» από την ομάδα «The.actro». Δευτέρα 10.30, Τρίτη 17.00, είσοδος ελεύθερη
Εκδηλώσεις - θεάματα
CITY College (Καλαποθάκη 2, πληροφορίες: 2310 224186) «Μελλοντικές Εξελίξεις στις Κινητές Τηλεπικοινωνίες, τα Ενσωματωμένα Συστήματα και τη Νανοηλεκτρονική» Ημερίδα του Κέντρου Ερευνών Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η ημερίδα θα διεξαχθεί στα αγγλικά. Παρασκευή, είσοδος ελεύθερη
Paso Libre (Π.Μελά, T: 2310 222570) «Tango nuevo» σεμινάριο αργεντίνικου tango από τον Άρη Καραγκούνη, στο πλαίσιο του κύκλου σεμιναρίων που διοργανώνει η σχολή χορού Paso Libre. Πέμπτη 20.00-23.00
Αίγλη (Αγίου Νικολάου 3 & Κασσάνδρου, Τ: 2310 889590) «Ωδη-Πορικό Κρήτη-Ελευθερία», μουσικο-αφηγηματική παράσταση από τους «Ροζονάρηδες». Κυριακή 20.00, εισιτήρια 16. Στην τιμή του εισιτηρίου συμπεριλαμβάνεται και ποτό
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Μ. Ανδρόνικου 6, Τ: 2310 830538) Συναυλία Jazz από το βερολινέζικο κουαρτέτο Jazz à Quatre. Σάββατο 20.30. «Η περιπέτεια του αντικειμένου στη σύγχρονη τέχνη» ομιλία του Α.Χαραλαμπίδη, καθηγητή του ΑΠΘ. Δευτέρα 20.15, είσοδος ελεύθερη.«Απολιθωμένες πανίδες σπηλαίων από τη Μακεδονία» ομιλία της Ε. Τσουκαλά, καθηγήτριας του ΑΠΘ στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων «Οι θετικές επιστήμες στην αρχαιολογική έρευνα». Τετάρτη 20.00, είσοδος ελεύθερη
Bαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Γ. Βαφόπουλου 3, Τ: 2310 424132, 424133) Τρίο για σοπράνο, κλαρινέτο και πιάνο. Με τους Σοφία Κυανίδου, Δημήτρης Παπαϊωακείμ, Ευαγγελία Μητσοπούλου αντιστοίχως. Δευτέρα 21.00, είσοδος ελεύθερη
Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (Λεωφόρος Στρατού 2Α, Τ: 2310 821231) «Ιμαλάια» του Ερίκ Βαλί, προβολή ταινίας στο πλαίσιο του αφιερώματος «Ντοκιμαντέρ και Φυσιολατρεία». Παρασκευή 19.30, είσοδος ελεύθερη
Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» (Μεταμορφώσεως 7-9, πληροφορίες: 2310 481006) «Λεπτή γραμμή για μια φωνή και ένα πιάνο» μουσική παράσταση με την Ελένη Τσαλιγοπούλου κα τον Γιώργο Ανδρέου. Δευτέρα-Τετάρτη 21.00, εισιτήρια 20
Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία (E.Κ.Α.Ψ.Υ.) (Καμβουνίων 8, 3ος όροφος, Τ: 2310 276782) «Νότες μιας διαφορετικής κοινωνίας» μουσικό δρώμενο στο πλαίσιο του κύκλου συναντήσεων της Λέσχης του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών. Πέμπτη 20.00, είσοδος ελεύθερη
Ζώγια (Κομνηνών 5, πληροφορίες: 6947 944646) «Meta-morphosis» παρουσίαση του cd-βιβλίου του Χρυσόστομου Σταμούλη. Δευτέρα 20.30, είσοδος ελεύθερη
Ηλέκτρα Παλλάς (Πλ. Αριστοτέλους 9, πληροφορίες: 2310 763925) «Νέο ηλιακό σύστημα 50 χρόνια μετά τον Spoutnik» εκδήλωση. Παρασκευή 19.30, είσοδος ελεύθερη
Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη γωνία, Τ: 2310 423925, πληροφορίες: 2310 378314) Η Επιστήμη των Χριστουγέννων, παράσταση-συζήτηση. Δευτέρα 19.45, είσοδος ελεύθερη. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα ελληνικά
Ιανός (Αριστοτέλους 7, Τ: 2310 277004) «Δακρυσμένη Μικρασία» παρουσίαση βιβλίου του Βασίλη Τζανακάρη, από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Παρασκευή 20.00. «Παραμύθια του κάτω κόσμου» παρουσίαση βιβλίου του Δημήτρη Προύσαλη από τις εκδόσεις «Απόπειρα». Σάββατο 12.00. Είσοδος ελεύθερη
Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης (Εθνικής Αμύνης 27 & Αλεξ. Σβώλου, πληροφορίες: 2310 378314) «Με καμπάνα παντελόνι… στα ίχνη της γενιάς του ‘70» παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Μουμουζιά από τις εκδόσεις University Studio Press. Δευτέρα 20.00, είσοδος ελεύθερη
Κλειστό Θέατρο Δήμου Συκεών (Κομνηνών 38, Τ: 2310 679125) 13η Πανελλήνια Συνάντηση Χορωδιών. Σάββατο, Κυριακή 18.00, είσοδος ελεύθερη
Μέγαρο ΧΑΝΘ (Πλατεία ΧΑΝΘ, Τ: 2310 241007) «Battle of the Best-the Ultimate Breakdance & Graffity Festival Vol. 3» Σάββατο 15.00 (live shows: 21.30), εισιτήρια 15
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (25ης Μαρτίου & Παραλία, Τ: 2310 895938, 895939) Συναυλία της ΚΟΘ, σε έργα Σκαλκώτα, Beethoven και Pizzetti, με τον Μύρωνα Μιχαηλίδου (διεύθυνση ορχήστρας) και τον Κυπριανό Κατσαρή (πιάνο). Παρασκευή 21.00, εισιτήρια 25 (πλατεία Α’), 20 (πλατεία Β’, θεωρεία) 15 (εξώστης, φοιτητικό-πλατεία). Μουσική στο Φουαγιέ: «Ρομαντισμός και έρωτας στο lied» συναυλία με τη σοπράνο Μαρίνα Βουλογιάννη και τον πιανίστα Νίκο Ζαφρανά. Δευτέρα 20.30, εισιτήρια 10
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Εγνατίας 154, HELEXPO, Τ: 2310 240002) «Τόπο στα μουσικά νιάτα!» συναυλία καλλιτεχνών του Ωδείου του Μουσικού Κολλεγίου. Κυριακή 11.30, είσοδος ελεύθερη
Πολυχώρος Μαλλιάρης Παιδεία (Δ. Γούναρη 39, Τ: 2310 276926) «Η δέσποινα του Στρατονιού» παρουσίαση βιβλίου της Δέσποινας Στυλιανίδου από τις εκδόσεις «ΓΙΑΧΟΥΔΗ». Παρασκευή 19.00. «Αναμνήσεις από την Εθνική Αντίσταση» παρουσίαση βιβλίου του Λάμπρου Σαμπάνη από τις εκδόσεις «Μαλλιάρης-Παιδεία». Δευτέρα 19.00. «Η θεραπευτική επίδραση των σωματικών ασκήσεων και η σπονδυλική στήλη ως κυρίαρχο όργανο υγείας» Εκδήλωση από τον Οικολογικό Σύλλογο Φυσικής Υγιεινής. Τρίτη 19.30. «Ευτυχώς… που δε με σκότωσες» παρουσίαση βιβλίου της Αντωνίας Θεοχαρίδου από τις εκδόσεις «Μαλλιάρης-Παιδεία». Τετάρτη 19.30. Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών (Αγίου Δημητρίου 15, Τ: 2310 991610) Σειρά «Μονόγραμμα»: «Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης». Σειρά «Η ΕΡΤ στη Βόρειο Ελλάδα» «Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη Μητέρα Θεσσαλονίκη» προβολή ντοκιμαντέρ. Τετάρτη 11.00, είσοδος ελεύθερη. «Κάτω από το Γαλατόδασος-ένα έργο για φωνές» του Ντύλαν Τόμας, στη ραδιοφωνική εκδοχή του, σε μετάφραση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και ραδιοφωνική σκηνοθεσία του Δαμιανού Κωνσταντινίδη. Τετάρτη 20.00
Τιμώντας τη μνήμη
Τιμώντας τη μνήμη
Νίκου Καζαντζάκη «Ιουλιανός ο Παραβάτης»*
Ο N. Καζαντζάκης δανείζεται την ιστορική φυσιογνωμία του Ιουλιανού (331-363 μ.Χ), για να εκφράσει τον προσωπικό του στοχασμό, εστιάζοντας στη γοητευτική, αντιφατική και απρόβλεπτη προσωπικότητα του αυτοκράτορα. Στη σύντομη παραμονή του στο θρόνο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, συνέδεσε το όνομά του με την προσπάθεια επιστροφής του βασιλείου στην «εθνική θρησκεία». Χαρακτηρίστηκε από την Εκκλησία πολέμιος του χριστιανισμού και στιγματίστηκε με το προσωνύμιο «παραβάτης». Καθώς ο αρχαίος κόσμος βαδίζει προς το τέρμα του, το έργο μας μεταφέρει στις ύστατες μέρες της εκστρατείας του Ιουλιανού κατά των Περσών το 363 μ.Χ. Στην έρημο, εκτός από τους Πέρσες, έρχεται αντιμέτωπος με το ασφυκτικό πλέγμα συνωμοσίας των φανατικών χριστιανών του στρατοπέδου και την επιτακτική αναγκαιότητα της φυσικής του εξόντωσης. Το Κ.Θ.Β.Ε. μαζί με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης ήταν οι μόνοι κρατικοδίαιτοι θεατρικοί οργανισμοί που τίμησαν το «Έτος Καζαντζάκη 2007» και τα 50χρονα από το θάνατο του σπουδαιότατου λογοτέχνη μας και στοχαστή. Θεωρώ τολμηρό το εγχείρημα της σκηνικής αναμέτρησης με ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό και ελάχιστα γνωστό στο ευρύ κοινό σε μια σαθρή εποχή καθηλωτικής επιβολής της ύψιστης ανοησίας της τηλεόρασης και των ευτελών υποπροϊόντων της. Είναι τουλάχιστον παρήγορο το ανέβασμα τέτοιων κειμένων, ιστορικών δραμάτων με επικό στίγμα, παρά τα πάμπολλα, προβλήματα. Η σκηνοθεσία του Νικήτα Τσακίρογλου υπήρξε ευθύβολη στην απλότητά της. Αφαιρετικό σκηνικό, με μια αίσθηση συμπαντική (Λαλούλα Χρυσικοπούλου), με φόντο μια προβολή (Γιάννης Πειραλής) που εικονοποιούσε δραματικά το πέρασμα του χρόνου. Θετική έκπληξη η ερμηνεία του Χρήστου Σουγάρη στον κεντρικό ρόλο. Ασκητική φιγούρα βυθισμένη στο φιλοσοφικό τοπίο της συγγραφικής διάνοιας έφερε επάξια το δύσκολο «σώμα» ενός αιχμηρού, συνειδησιακού λόγου.
*Η παράσταση συνεχίζεται στο Βασιλικό Θέατρο ως τις 9 Δεκεμβρίου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
