Σάιμον Στήβενς «Motortown»*
Tο πολιτικοκοινωνικό «Motortown» αποτελεί μια άγρια, προκλητική απάντηση στον πόλεμο και στις ανεπανόρθωτες συνέπειες που επιφέρει σε όσους είχαν την ατυχία να βιώσουν βαθιά στο πετσί τους αυτή την αποτρόπαια συνθήκη επιβίωσης, εκτελώντας ανόητες διαταγές, εξυπηρετώντας θηριώδη συμφέροντα για ένα καλύτερο αποθεματικό σε πετρέλαιο και λοιπά αναλώσιμα παράγωγα του μαύρου χρυσού. Ο 27χρονος στρατιώτης Ντάννυ, επιστρέφοντας από τον πόλεμο του Ιράκ στην Αγγλία του Μπλερ -φερέφωνο του Μπους τζούνιορ, νιώθει τελείως άβολα, κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα ψυχολογικά προβλήματα που του έχει σωρεύσει όλο αυτό που έζησε από τόσο κοντά. Ο Ντάννυ, ως σύγχρονος Βόιτσεκ, θα μεταφέρει τη βία του πολέμου μέσα στην ίδια του την πατρίδα, που πια του είναι ξένη και θα προβεί ακόμη και σε φόνο, μη ελέγχοντας τον ίδιο του τον εαυτό με την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ανεμπόδιστα να τον καθοδηγεί. Το σύστημα της αποβλάκωσης έχει παίξει καλά το ρόλο του. Έχει κερδίσει στα σημεία. Η παράσταση σε λιτή, ακριβή και καλοκουρδισμένη σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου προσπάθησε να γενικεύσει το ειδικό θέμα και να αποδεσμευτεί από τα εθνικά χαρακτηριστικά του έργου. Δύσκολο εγχείρημα που δεν ευοδώθηκε τελικά. Βρήκα εξαιρετικό το εύρημα με τις χειρονακτικές αλλαγές του μινιμαλιστικού σκηνικού από το θίασο ως μια επιδίωξη συγκέντρωσης και ένωσης των ηθοποιών πέρα από τη φροντιστηριακή χρησιμότητα. Οι ερμηνείες ήσαν καλές. Ξεχωρίζω τη σκηνικά γοητευτική παρουσία της Αιμιλίας Βάλβη στο ρόλο της τηλεοπτική παραγωγού, που κάλυψε και ηλικιακά το χάσμα που τη χώριζε από την ηρωίδα. Ο Ευθύμιος Παπαδημητρίου, στον αβανταδόρικο ρόλο του αυτιστικού αδερφού, αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι αυτός ο νεαρός «ήρθε για να μείνει» στο θεατρικό σανίδι.
* Ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου της Αθήνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου